درمان با ارزیابی بیمار از لحاظ وضعیت کلی آغاز می‌شود و با پایدار کردن علایم حیاتی ادامه باید. در ابتدا باید وضعیت هیپوکسی و هیپوگلیسمی احتمالی تشخیص داده شده، تصحیح شود.
شفا آنلاین:دمای بدن بیمار باید برای تشخیص هیپرترمی
اندازه‌گیری شود. آزمایشات بیوشیمی خون باید درخواست شود و اگر بیمار
بی‌قرار است، CPK نیز برای تشخیص احتمالی رابدومیولیز باید بررسی شود.
انجام نوار قلب برای بررسی طول قطعه QT نیز لازم است. به گزارش شفا آنلاین: در اغلب موارد نیاز به شستشوی و آلودگی‌زدایی معده نیست، زیرا اغلب روان‌گردان‌ها به سرعت جذب می‌شوند و اغلب بیماران با عوارض جانبی ناشی از مصرف این گروه از داروها تا چندین ساعت بعد از شروع علایم نیز به مراکز درمانی و بخش‌های اورژانس مراجعه نمی‌کنند. با این وجود در صورتی که مصرف خوراکی داروهای روانگردان در یک ساعت اخیر اتفاق افتاده باشد یا همزمان با مصرف داروهای افزایش دهنده زمان تخلیه معده خورده شده باشد مانند ترکیبات آنتی‌کولینرژیکی، تجویز زغال فعال را می‌توان در نظر داشت.
اطمینان‌بخشی و محیطی آرام و پشتیبان می‌تواند در اغلب موارد بیمار بی‌قرار را به تدریج آرام کند. آرام‌بخشی از طریق دارو و در برخی موارد محدودسازی جسمی شاید برای اطمینان از سلامت بودن بیمار و کارکنان بخش اورژانس و تسهیل کردن انجام ارزیابی‌های بعدی، لازم باشد.
بنزودیازپین‌ها داروهایی مناسب برای درمان بی‌قراری و توهم ناشی از ترکیب‌های روانگردان هستند زیرا تداخل دارویی قابل توجه‌ای ندارند، فاقد عوارض جانبی از جمله دیس‌تونی یا عوارض آنتی‌کولینرژیک هستند، QT را طولانی نکرده، آریتمی ایجاد نمی‌کنند و در صورت ایجاد آرام‌بخشی بیش از حد، عوارض با تجویز فلومارنیل قابل برگشت است.
درمان با تجویز 5 تا 10 میلی‌گرم دیازپام خوراکی یا وریدی یا 1-2 میلی‌گرم لورازپام خوراکی، عضلانی یا وریدی آغاز می‌شود. در صورت نیاز می‌توان از دوزهای تکرار شونده استفاده و فشارخون و تنفس بیمار را پایش کرد. هالوپریدول 5- 20 میلی‌گرم عضلانی نیز به صورت تیتره شده به فواصل 10-15 دقیقه تا زمان آرام‌سازی بیمار می‌تواند به عنوان عاملی برای محدودسازی شیمیایی بیمار استفاده شود. تاکی‌کاردی و پرفشاری خون را اغلب می‌توان با تجویز بنزودیازپین وریدی به تنهایی درمان کرد. در موارد پرفشاری شدید خون، شاید نیاز به تجویز ترکیبات ضدفشارخون وریدی باشد. اختلالات الکترولیتی باید تصحیح شود و دهیدراتاسیون و هیپوولمی با تجویز سالین نرمال درمان شود.
آریتمی‌های علامت‌دار بر اساس پروتوکل‌های استاندارد درمان می‌شوند. روش‌های خنک‌سازی سریع باید برای بیماران با هیپرترمی شدید آغاز شوند. در موارد بی‌قراری شدید، هیپرترمی یا تشنج ممکن است نیاز به درمان با فلج کننده‌های عصبی-عضلانی و اینتوباسیون تراشه باشد. تشنج با بنزودیازپین‌ها یا پروپوفول قابل درمان است. بیماران در صورت بروز رابدومیولیز نیاز به درمان از طریق هیدراتاسیون وریدی با هدف حفظ برون‌ده ادراری خواهند داشت.
توصیه‌های درمانی در موارد خاص
LSD: در مواردی از مصرف این دارو ممکن است علایم سایکوز بیش از 8-12 ساعت ادامه پیدا کند که در این موارد نیاز به بستری بیمار است، ولی عوارض جدی پزشکی معمول نیست و اغلب بدون عوارضی جدی بیمار بهبود می‌یابد.
آمفتامین‌های روانگردان: افزایش دمای بدن و هیپرترمی شدید حتی تا دمای بالاتر از 40 درجه سانتی‌گراد در سوء‌مصرف این مواد شایع است و باید با روش‌های خنک‌سازی سریع کنترل شود. در زمانی که هیپرترمی به درمان با بنزودیازپین‌ها و خنک‌سازی فعال مقاوم است، توصیه به تجویز دانترولن نیز می‌شود. با توجه به مکانیسم اثربخشی دارو، استفاده از آنتاگونیست‌های اختصاصی سروتونین از جمله سیپروهپتادین در بیمارانی که با علایم سندرم سروتونین مراجعه می‌کنند توصیه می‌شود. شروین فرهمند
متخصص طب اورژانس
دانشیار دانشگاه علوم پزشکی تهران
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار