به گزارش شفاآنلاین،رشد 300درصدی مهاجرت پرستاران و پزشکان در سه ماهه اول امسال به کشورهایی مانند ترکیه، قطر،امارات وکانادا نشان می دهد که تاکنون رسیدگی به وضعیت این قشر در نظام تحول سلامت حلقه مفقوده ای در نظام درمانی کشور بوده است.
این مهاجرت درحالی صورت می گیرد که پزشکان عمومی و پرستاران جزو نخبگان و تحصیلکردگان محسوب میشوند وتربیت هرفرد نخبه برای کشور سالانه حدود یک میلیون دلار هزینه دارد واین یعنی اتلاف سرمایهای هنگفت که حسرتش برای مناطقی است که چشم انتظار پزشکان وپرستاران مجرب هستند.
درحال حاضر، فشار و سختی کارهمراه با دستمزد کم ونابرابر از جمله مشکلات صنفی پرستاران است ضمن این که پزشکان عمومی نیزاز نبود انگیزه کافی واجبار برای خدمت در مناطق سخت، گله مندند.
این امر نشان می دهد که پزشکان وپرستاران در انتظار تحولی ریشه ای در نظام سلامت هستند، اما گفته می شود که ارائه بسته های حمایتی برای پرستاران در نظام تحول تاکنون کند بوده وهمین امر یافتن راه چاره برای ایجاد انگیزه شغلی در پرستاران را با تاخیر روبه رو کرده است.
اولین پیامد مهاجرت پزشکان وپرستاران از کشور، فارغ از اتلاف سرمایه های مادی وهدررفت هزینه تحصیل این افراد، ناتوانی نظام سلامت برای جبران کمبود نیروی حرفه ایست بخصوص اگر این مهاجرت از سوی پرستاران با سابقه کاری بیش از پنج سال صورت گیرد.
دیگر این که دربسیاری از بیمارستانهای کشور هرچه از مراکز استانها دور می شویم فقر نیروی متخصص بیشتر خودنمایی می کند و آسیب خروج پزشکان وپرستاران مجرب از کشور، بیشتر از همه، متوجه این مناطق خوهد بود بنابراین، توجه ویژه به این قشر و تدوین سیاست های حمایتی برای انصراف از مهاجرت برای نظام سلامت اجباری است.
نظام تحول سلامت کشور که درحال حاضر دوران جوانی اش را می گذراند، همپای توجه به حقوق بیمار، نیازمند نیم نگاهی به صاحبان اصلی طرح تحول است.
خروج نخبگان به هرشکلی از کشور بویژه اگر با تبلیغات سوء رسانه هایی همراه شود که برطبل اینگونه مهاجرت ها می کوبند و با تصویر سراب گونه سعی در تشویق به جلای وطن می کنند، به ضرر نظام توسعه کشور است.
بنیاد ملی نخبگان، وزارت بهداشت ودرمان همراه با شوراها وانجمن های
تخصصی در زمینه نظام شغلی پزشکان وپرستاران نیازمند گوش سپردن به زنگ خطری
هستند که این قشر را تهدید می کند به خصوص این که این افراد زمانی پارا از
وطن بیرون می گذارند و فریفته درباغ سبز مهاجرت میشوند، که مجبورند در
بلاد بیگانه، نه درکسوت یک پزشک یا پرستار مجرب که با تقلیل رتبه وجایگاه،
غربت را تحمل کنند. صدای این زنگ خطررا بشنویم وچاره ای بیندیشیم.
کتایون مصری - روزنامه نگار