در مرحله اول برای تحریك تخمدانها، از داروهای هورمونی استفاده میشود.
تزریق عضلانی آمپول HMG تخمدانها را برای رشد فولیكول تحریك میكند و
تزریق عضلانی آمپول HCG باعث بلوغ تخمكها و انجام تخمك گذاری میشود.
در مرحله دوم عمل تخمك گیری با یكی از دو روش لاپاراسكوپی یا با مشاهدات سونوگرافی از طریق واژینال امكان پذیر است
كه در پژوهشكده رویان این كار با استفاده از روش دوم انجام میگیرد. در
روش دوم نیازی به بیهوشی نیست و با یك بیهوشی كوتاه مدت یا بیحسی موضعی
قابل انجام است. با استفاده از دستگاه سونوگرافی پزشك فولیكولها را مشاهده
میكند و با سوزنهای مخصوص مایع فولیكولی همراه با تخمك كشیده میشودكه
به این عمل اصطلاحا پانكچر میگویند.
در مرحله سوم ابتدا سلولهای دور تخمك به كمك آنزیم جدا میشود سپس اسپرم به داخل تخمك تزریق میشود.در
عمل میكرواینجكشن نیز، برای افزایش درصد موفقیت، چندین تخمك لقاح مییابد
لذا تعداد جنینهای تشكیل یافته زیاد است كه اگر این جنینها كیفیت مطلوبی
داشته باشند تعدادی از آنها با صلاحدید زوج منجمد و نگهداری میشوند تا در
صورت نیاز برای بارداریهای بعدی از این جنینها استفاده شود.
در مرحله چهارم و پایانی نیز نیازی بیهوشی عمومی نیست. جنین به وسیله یك كاتتر به داخل رحم منتقل میشود و یكی دو ساعت بعد از انتقال جنین بیمار مرخص میشود.
یكی از مزایای میكرواینجكشن این است كه حتی اگر یك اسپرم سالم از مرد وجود داشته باشد این عمل قابل انجام است. مزیت دیگر میكرواینجكشن این است كه اگر بیمار فاقد لولههای رحمی باشد نیز مشكلی در انجام این عمل به وجود نمیآید. اما محدودیت میكرواینجكشن آن است كه میزان بارداری در زنان بالای 40 سال به علت پایین بودن كیفیت تخمكهای زن كاهش مییابد.