بررسی بیماری سلیاک در کودکان با تست‌های آزمایشگاهی

به گزارش شفا آنلاین،    توصیه‌هایی که برای انجام تست‌ها در نشریه Pediatrics منتشر شده‌اند، منعکس کننده راهنماهای‌بالینی است که برای تشخیص بیماری سلیاک در بزرگسالان در دسترس هستند. با توجه به آنکه کودکان ممکن است برای رعایت رژیم فاقد گلوتن مشکلات بیشتری داشته باشند، به پیگیری طولانی‌مدت هم برای حمایت از عادات غذایی خوب و بررسی از نظر عوارض که در حضور کنترل نامطلوب بیماری رخ می‌دهند، نیاز دارند.

       بالغ بر ۷۵ درصد کودکان مبتلا به بیماری سلیاک چاق یا دارای اضافه وزن هستند. ۲۰ تا ۳۰ درصد این کودکان از علائم و نشانه‌های گوارشی رنج می‌برند، اگرچه علائم و نشانه‌ها به مرور زمان و افزایش سن تغییر می‌کند.

علائم و نشانه‌های معمول بیماری سلیاک در نوزادان شامل موارد زیر می‌شود:
 اسهال مزمن
 متورم شدن شکم
 درد
 بی‌حالی
 کاهش وزن

کودکان در سنین بالاتر با موارد زیر روبه‌رو می‌شوند:
اسهال
یبوست
کوتاهی قد
بلوغ دیررس
علائم عصب‌شناختی مانند اختلال بیش‌فعالی (ADHD)، ناتوانی در یادگیری، سر درد و نداشتن هماهنگی عضلانی.

       ظاهرا بعضی تغییرهای ژنی (جهش‌ها) احتمال ابتلا را به این بیماری افزایش می‌دهد اما این جهش‌های ژنی لزوما به معنای ابتلای حتمی به سلیاک نیست و باید نقش دیگر عامل‌ها را نیز در نظر گرفت. گاهی اوقات بیماری سلیاک پس از جراحی، بارداری، زایمان، عفونت ویروسی یا فشار عاطفی شدید تحریک یا برای نخستین‌بار فعال می‌شود.

       کودکان مبتلا به بیماری سلیاک، علاوه بر اینکه باید آموزش‌های متناسب را با سن خود در مورد چگونگی رعایت رژیم غذایی فاقد گلوتن دریافت کنند، نیاز دارند از نزدیک پایش شوند تا از رشد بهینه در قد و وزن آنها که متناسب با سنشان باشد، اطمینان حاصل شود. آنها باید از نظر کمبودهای تغذیه‌ای هم تحت نظر باشند تا رشد آنها مختل نشود، مانند کمبود آهن در رژیم غذایی آنها.

       نکته بعدی آن است که این دسته از کودکان مبتلا به بیماری سلیاک باید به‌طور دوره‌ای و منظم، تحت نظر متخصص باشند تا بیماری خود را به خوبی مدیریت کنند.

       پیگیری نزدیک با ارایه دهندگان مراقبت‌های اولیه و متخصصان گوارش اطفال نیز برای پایش پارامترهای رشدی در کودکان، علایم و تست‌های خونی برای اطمینان یافتن از طبیعی بودن آنها الزامی است.