مدیریت درمان براساس علاقه سیاسی

به گزارش شفا آنلاین،  مطالعه‌ای جدید می‌گوید به جای نگاه کردن به رزومه یا مدارک پزشکی بهتر است رای دادن پزشک را هم در نظر بگیرید. ظاهرا، تفاوت پزشکان هوادار احزاب دموکرات یا جمهوری‌خواه تنها در رای دادن آن‌ها نیست. آن‌ها هم در عقاید سیاسی خود تفاوت دارند و هم در تصمیم‌گیری برای درمان. در مطالعه‌ای جدید که نتایج آن در نشریه اقدامات آکادمی ملی علوم منتشر شده است، گروهی از محققان دانشگاه ییل اطلاعات 42 هزار پزشکی را که در دسترس عموم قرار دارند با فهرست هواداران حزبی که برای تشکیل کمپین‌های سیاسی مورداستفاده قرار می‌گیرند، مقایسه کرده‌اند. بعد از جدا کردن نام پزشکانی که از هواداران حزبی یا در دسترس نبودند، محققان برای جمعیت نمونه‌ای از پزشکان دعوت‌نامه‌هایی را ایمیل کردند.

       233 پزشکی که به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند، نمی‌دانستند تمایلات سیاسی آن‌ها بخشی از موضوع تحقیق است. تصور آن‌ها این بود که پرسشنامه درباره نحوه انجام بررسی‌های اجتماعی آنان است و مصاحبه‌ای که پزشکان مراقبت‌های اولیه پیش از اولین درمان با بیماران می‌کنند. این گفتگوها می‌توانند طولانی باشند و طیف وسیعی از موضوعات را دربر گیرند، از استخدام گرفته تا خطراتی که سلامت را تهدید می‌کند، به همین دلیل، محققان امیدوار بودند این تحقیق بتواند تا حدودی به این فهم برسد که پزشکان با علائق سیاسی متفاوت با بیماران خود چه برخوردی ممکن است داشته باشند.

       از پاسخ‌دهندگان خواسته شده بود تا 9 وضعیت فرضی را که ممکن بود در ارتباط با بیمار برایشان اتفاق بیفتد ارزیابی کنند. با هر وضعیت از پزشکان خواسته شد تا نوع برخورد خود با موضوع را ارزیابی کنند و اینکه احتمالا از فهرست پیشنهادی کدام درمان را انتخاب می‌کنند. وضعیت‌های ارائه‌شده، همه چیز را پوشش می‌دادند؛ از نوع ارتباط جنسی بیمار تا اینکه مثلا فلان بیمار بدون کلاه ایمنی موتورسواری می‌کند. با مطابقت دادن پاسخ‌ها و وابستگی‌های سیاسی که در فهرست هواداران احزاب انجام گرفت، پژوهشگران تفاوت‌های روشنی را بین دو گروه پزشکان دموکرات و جمهوری‌خواه پیدا کردند. مثلا، پزشکان جمهوری‌خواه به مسائلی مانند سقط‌جنین‌های مکرر یا مصرف ماری‌جوانا بیشتر توجه می‌کردند. از سوی دیگر، دموکرات‌ها بیشتر توجهشان به مسائلی مانند حمل سلاح گرم یا روابط نامشروع بیمارانشان بود.

       برنامه‌های درمان پزشکان حاکی از آن بود که پزشکانی با تمایلات حزبی متفاوت احتمالا روند درمان را هم متفاوت دنبال می‌کنند. احتمال آنکه پزشکان دموکرات درباره خطرات ماری‌جوانا یا خطرات قانونی آن صحبت کنند یا بیماران را تشویق به قطع مصرف کنند، کمتر بوده است. پزشکان جمهوری‌خواه دو برابر همکاران دموکرات خود بیماران را از سقط‌جنین در آینده بر حذر می‌داشته‌اند و 35 درصد بیشتر درباره سلامت روانی در ارتباط با سقط‌جنین صحبت می‌کردند.

       درمجموع، احتمال اینکه یک پزشک جمهوری‌خواه درباره درمان‌های فعالی مانند تشویق به قطع روابط نامشروع یا قطع مصرف ماری‌جوانا با بیمار خود وارد گفتگو شود بیشتر از یک پزشک دموکرات است، اما وقتی مسائل بیماران از آنچه احزاب درباره‌اش موضع‌گیری کرده‌اند فاصله بگیرد مانند مصرف الکل یا کشیدن سیگار، آنگاه این تفاوت‌ها از بین می‌روند.

       ای‌تان هرش، استادیار علوم سیاسی دانشگاه ییل و نویسنده اول این تحقیق، می‌گوید: «برای ما عجیب نبود که دانستیم دموکرات‌ها به وضعیت‌هایی خاص توجه می‌کنند مانند اینکه بیماری که فرزندان کوچک دارد در خانه‌اش سلاح گرم نگه داشته است. احتمال آنکه پاسخ‌دهندگان دموکرات بیماران را تشویق به انبار نکردن سلاح گرم کنند، 66 درصد بیشتر بود، اما پزشکان جمهوری‌خواه این‌گونه نبودند.» به نظر هرش، شاید این تفاوت ناشی از یک خلا دانسته‌ها است که براثر امیال سیاسی در فرد ایجاد می‌شود.

       هرش اعتقاد دارد اگرچه اندازه تحقیق کوچک بوده است، تفاوت‌های چشمگیر حزبی در این تحقیق را به‌خوبی می‌توان مشاهده کرد. محققان برخی متغیرها را نیز کنترل کرده بودند، مانند ترکیب جمعیتی بیماران پزشکان پاسخ‌دهنده، جنسیت، سن و مذهب دستیاران پزشک، اما ازآنجاکه تحقیق بر پایه وضعیت‌های فرضی بنا شده بود، ممکن نبود پژوهشگران بتوانند بفهمند علائق حزبی در زندگی واقعی تا چه حد بر نتایج درمان اثر می‌گذارند.

       هرچند پژوهشگران اذعان دارند دلیل تفاوت‌ها در پزشکان جمهوری‌خواه و دموکرات ممکن است ربطی به وابستگی‌های حزبی آنان نداشته باشد، مطالعه شواهدی دال بر دلایلی دیگر را ارائه نمی‌کند. برای هرش، پیدا کردن منابع مالی برای این تحقیق آسان نبود. به همین دلیل وی مجبور شد از حساب پژوهشی شخصی خود اعتبار این تحقیق را فراهم کند. حالا او امید دارد این تحقیق اولیه راه را برای تحقیق درباره تاثیر تمایلات حزبی پزشکان در زندگی واقعی در درمان‌هایی مانند تصمیم‌گیری در مراحل پایانی حیات باز کند.

       هرش می‌خواهد نشان دهد علائق یا وابستگی‌های سیاسی چگونه می‌توانند بر روند تصمیم‌گیری‌های پزشکی تاثیر بگذارند و درمانگران را آگاه کند که چگونه باورهای آن‌ها ممکن است بر درمان بیمارانشان اثر بگذارد. البته تا زمانی که اطلاعات وابستگی‌های سیاسی پزشکان با نتایج واقعی درمان آن‌ها پیوند نیافته است، نمی‌توان گفت که سوگیری‌های سیاسی تا چه حد می‌تواند تصمیم‌های پزشک را در مواردی که ممکن است با باورهای سیاسی وی در توافق یا تمایز قرار گیرد تحت تاثیر قرار دهد. وی احتمالا با مقاومت پزشکانی روبرو خواهد شد که فکر نمی‌کنند باورهای سیاسی آنان بتواند چگونگی تصمیم‌گیری‌های حرفه‌ای آنان را پیش‌بینی کند.
منبع: Washingto- Post