مادر این کودک توضیح می‌دهد که همه مشکلات از یک زخم سطحی روی زانوی او شروع شد. زخمی که حتی با الکل ضدعفونی شده بود. او می گوید: او زمین خورد و پایش زخمی شد. ما انتظارش را نداشتیم که یک زخم باعث این همه مشکل شود. دو هفته بعد علائم ظاهر شد و او دچار آرتریت عفونی (عفونت دردناک مفاصل) شد.
دکتر "ریچارد رانگل" پزشک اطفال، وضعیت پیچیده اشلی را برای ما این گونه شرح می‌دهد: اشلی پاچکو، بیمار سه ساله ای است که به دلیل عفونت پوستی ناشی از میکروب مقاوم در بیمارستان پذیرش شد. این میکروب وارد خون او شده بود و با رسیدن به ریه باعث ذات‌الریه و بعد عفونت قلب یا "اندوکاردیت" شد. برای ریشه کن کردن یا کنترل عفونت باید به طور مداوم آنتی بیوتیک "وانکومایسین" دریافت می کرد ولی امکانش نبود زیرا اینجا آنتی‌بیوتیکی موجود نیست.
آنتی بیوتیک در داروخانه های ونزوئلا نایاب و در بیمارستان‌های عمومی کمیاب است. دکتر رانگل، پزشک اطفال طی بهار گذشته مرگ پنج کودک به دلیل نبودن آنتی بیوتیک را در عرض یک هفته به چشم دیده بود.
در بیمارستان‌های عمومی وضعیت حادتر است. تعداد تخت ها از سال ۲۰۱۴ به میزان ۴۰ درصد کاهش یافته، امکانات تشخیص بیماری به کلی از دسترس خارج و حتی الکل طبی کمیاب است. به گفته دولت سال گذشته از هر سه بیماری که در بیمارستان پذیرش شده‌اند، یک نفر جان خود را از دست داده است.
اشلی پس از گذراندن دو ماه در بیمارستان در اواخر سپتامبر سال جاری (۲۰۱۶) مرخص شد و توانست به خانه برود. اگر این کودک توانست از مرگ نجات یابد تنها به خاطر تلاش های پدر و مادر اوست. آنها ساعت ها در صف های طولانی ایستادند تا یک وقت ملاقات از کلینیک خصوصی بگیرند و حتی تلویزیون، یخچال، لپ‌تاپ و گوشی تلفن خود را فروختند تا برای فرزندشان دارو تهیه کنند.
داستان اشلی و خانواده اش پایان خوشی داشت اما با توجه به بحران اقتصادی و تاثیر آن بر مردم ونزوئلا داستان رنج مردم پایانی ندارد. کمبود مواد غذایی، بحران انرژی و بسته شدن بیمارستان‌ها به دلیل نبود دارو و امکانات، این کشور با بزرگترین ذخایر نفت جهان را به ورشکستگی سوق می‌دهد. با وجود این، دولت "مادورو" که تا کنون از رفع بحران سیاسی و اقتصادی ناتوان بوده از دریافت کمک‌های بشردوستانه بسیاری از کشورها سر باز می‌زند.
