حقایق شگفت‌انگیز در مورد چشم انسان

افرادی که حفره‌های پر شده در چشم‌هایشان دیده می‌شود، قلب مهربانی دارند، حساس و قابل اعتماد هستند و با دیگران همدردی می‌کنند.

کسانی که شیارهایی در چشمانشان دیده می‌شود، زود رنج هستند، بدون دور اندیشی اقدام به عمل می‌کنند و احتمالا بهتر از دیگران می توانند برای مسایل راه حلی پیدا کنند.

دانشمندان دانشگاه اوربرو در سوئد، بیش از ۴۰۰ نفر را مورد مطالعه قرار دادند. در این مطالعه که برای بررسی شخصیت افراد از روی عنبیه آن ها بود به نتایج جالبی در این باره دست یافتند. 

در این مطالعه توانستند ارتباط چشم با رفتارهای فرد را کشف کنند. پژوهشگران در این مطالعه دریافتند که همان ژنی که لوب پیشانی ما را شکل می دهد و رفتار ما را تحت تاثیر قرار می دهد، بر روی رنگ چشم نیز تاثیرگذار هستند. در نتیجه افرادی که ویژگی‌های عنبیه مشترکی دارند، ویژگی‌های رفتاری مشترکی نیز با یکدیگر دارند.

چشم‌ها از نظر عصب شناسی به مغز خیلی نزدیک هستند و تنها بخشی از مغز هستند که شما می‌توانید آن را از بیرون مشاهده کنید. به نظر می‌رسد که همین بخش مغز، سرنخی برای عملکرد مغز به پژوهشگران می‍‌دهد.

یک ژن که PAX6 نام دارد، شکل گیری چشم را در مراحل اولیه رشد و نمو جنین کنترل می‌کند. نتایج پژوهش‌هایی که جهش در این ژن را مورد بررسی قرار داده‌اند، نشان دادند که این جهش باعث ضعیف شدن مهارت های اجتماعی و ارتباطی خواهد شد.

افرادی که رنگ چشم روشن تری دارند، الکل بیشتری مصرف می‌کنند و افراد با رنگ چشم تیره تر به الکل کمتری نیاز دارند.

بنابراین می توان گفت که یک رابطه قوی بین عنبیه و ویژگی های شخصیتی فرد وجود دارد.

تماس‌های متقابل چشم‌ها بین دوستان خیلی بیشتر از تماس بین دو چشم بین دو فرد غریبه است. افراد عاشق نیز نگاهی عمیق‌تر به یکدیگر دارند. نگاه های رک و بی پرده نیز مثبت تلقی می‌شود.

افرادی که هنگام صحبت کردن تماس چشم‌ها را دنبال می‌کنند، نه تنها به موضوع مورد بحث فوق العاده تمایل دارند، بلکه شنونده خوبی هستند و می‌توان آن ها را باور کرد.

شاید متوجه شده باشید که سیاستمداران، اتاق و افراد درون آن را غرق در نگاه می‌کنند. به همه افراد و چشمهایشان خیره می‌شوند، به عمق نگاهشان چشم می‌دوزند و صحبت می‌کنند. همچنین فروشندگان نیز به هر یک از مخاطبان خود نگاه می‌کنند.

اگر نگاه های کوتاه، معمول و متناوب جای نگاه های طولانی را بگیرد، گروه هدف برداشت می کند که ارتباط اهمیت کمتری از رابطه شخصی بین افراد دارد.

تا اینجا متوجه شدیم که نگاه چشم میپ‌تواند با ویژگی های فرد ارتباط داشته باشد. امروزه از نگاه چشم برای کاربردهای زیادی استفاده می شود. برای مطالعه در این مورد، اینجا را کلیک کنید.

اتساع مردمک، نرخ چشمک و نگاه مختصر، گسترده چشم ها، همه و همه پیام‌های بسیار روشنی به همراه دارند.

بسیاری از آسیب شناسی های روانی، با کاهش و یا الگوهای نگاه های عجسیب و غریب، مخصوصا اوتیسم و پارانویا ارتباط دارند. همچنین افراد مبتلا به اسکیزوفرنی و افراد افسرده نیز تماس به جلوگیری از نگاه چشم ها دارند.

واکنش پرواز یا مبارزه انشان چیزی است که افراد کمی می توانند آن را کنترل کنند. سیگنال های مغز برای تخلیه آدرنالین به گردش خون، ضربان قلب را افزایش می دهند و همچنین باعث گشاد شدن مردمک چشم می‎شوند.

با گشاد شدن مردمک چشم، چشم انداز محیطی باریک تر می شود،  این ساز و کاری است که برای مواجهه با تهدیدات مشتقیم طراحی شده است. کسانی که در حال اقدام به یک عمل فعالانه و یا خشونت‌آمیز هستند، معمولا مردمک چشمان آن ها از حالت معمول گشاد تر می‌شود.

چرا باید با مخاطب خود ارتباط چشمی داشته باشیم؟
ارتباط چشمی در مکالمه های روزمره برای همه افراد اتفاق می افتد، اما به راستی راز و رمز این ارتباط چشمی و تأثیر آن درروند بهبود روابط چیست؟

کلیک-امروزه به لطف پیشرفت برق آسای تکنولوژی راه های زیادی برای برقراری ارتباط وجود دارد. از شبکه های اجتماعی گرفته تا ایمیل زدن، انسان از همه این راه ها برای برقراری ارتباط استفاده می کند. قبل از ظهور این تکنولوژی‌ها انسان‌ها چگونه با هم ارتباط برقرار می کردند؟ آن ها نا گریز بودند تا از ارتباط مستقیم و ارتباط های چشمی برای مکالمه های خود استفاده کنند.

یک مکالمه واقعی و رودررو همراه با ارتباط چشمی شما را زودتر به هدفتان می رساند تا بخواهید از طریق ایمیل یا پیام به آن درخواست خود برسید.

بسیاری از افراد از تأثیر و قدرت ارتباط چشمی در مکالمه‌ها خبر دارند ولی این بار دانشمندان به بررسی دلایل مؤثر بودن این ارتباط پرداخته‌اند.

تحقیقات قبلی دانشمندان این نکته را اثبات کرده است که نگاه کردن به دو چشم در هنگام گفت و گو باعث می‌شود تا اطلاعات را بهتر و سریع‌تر به یاد بیاوریم. اما این دلیل نمی‌تواند از ادله قانع کننده و قابل استناد باشد.

یکی از تأثیرات مهم و غیرقابل‌اجتناب ارتباط چشمی، این است که در این نوع ارتباط شما سعی می کنید که مهربان تر و اجتماعی تر برخورد کنید.

برخی دانشمندان معتقدند که در ارتباط چشمی امکان دروغ گفتن افراد به یکدیگر بسیار کاهش می‌یابد و فرد از ترس این که طرف مقابل از حرکات و رفتار های او متوجه دروغش نشود سعی می‌کند تا حد امکان از دروغ گفتن بپرهیزد.

شاید شما هم بارها این صحنه را در فیلم های مختلف دیده باشید که افراد برای مطمئن شدن از راست بودن حرف طرف مقابل از او می‌خواهند که به چشمانشان نگاه کند. بی‌شک چشمان نمی توانند دروغ بگویند، به اعتقاد سومری‌ها چشم ها دریچه روح هستند و عضو بسیار مهمی در بدن انسان هستند.

تحقیقات نشان می دهد که در ارتباط چشمی افراد مراقب نوع اطلاعاتی که در اختیار یکدیگر قرار می‌دهند هستند.

ارتباط چشمی باعث تمرکز بیشتر ما بر روی صحبت های طرف مقابل می شود. ممکن است شما هم در هنگام تماس تلفنی با یک فرد راه بروید، چیزی بخورید، به تلویزیون نگاه کنید و هزاران عمل دیگر، ولی در ارتباط چشمی نگاه نکردن به چشم‌های طرف مقابل و بی توجهی و انجام کارهایی دیگر نوعی بی ادبی و توهین به فرد مقابل تلقی می شود، پس ما ناخواسته در ارتباط چشمی تمام حواس خود را متوجه گوینده می‌کنیم.

پروفسور Laurence Conty از دانشگاه پاریس، بر روی خاصیت ارتباط چشمی و بالا بردن توانایی گفت‌وگو در افراد در هنگام ارتباط چشمی تأکید دارد. در یک ارتباط رودررو فرد با حرکات دست و چشم و بدن کلماتی را ادا می کن و همین حرکات بدنی باعث می شود هنگامی که شما از آن فرد جدا شدید به راحتی مکالمه میان خودتان را با یادآوری حرکات به خاطر بسپارید.

پروفسور Nathalie George از انستیتو تحقیقات پاریس در رابطه با ارتباط چشمی و تأثیرات آن می گوید: افراد در یک ارتباط چشمی و ارتباط رودررو یا به اصطلاح Face to Face خود را درگیر با یک پروسه می بینند و در این درگیری‌های روزمره اجتماعی سعی می کنند تا با تمرین و تکرار بهترین خود را به نمایش بگذارند تا تصویر خوبی از خود در ذهن مخاطبان تشکیل دهند.

پروفسور Jari Hietanen از دانشگاه تامپر در فنلاند معتقد است که ارتباط مستقیم چشمی باعث می شود تا افراد بیشتر مراقب حرکات و رفتار های خود در طول ارتباط باشند تا از منظر دیگران فردی موجه به نظر برسند.

در روز ما با هزاران نفر ارتباط رودررو و چشمی داریم، شاید خودمان از قدرت این نوع ارتباط بی خبر باشیم ولی علم این نکته را ثابت کرده است که ارتباط های واقعی و فیزیکی بسیار مؤثرتر از ارتباط های مجازی است.

شبکه‌های اجتماعی بسیاری از کار ها را آسان تر کرده است، از حق نگذریم این مورد یک حسن به شمار می رود ولی باید دید که ارتباط‌های مجازی جای ارتباط‌های واقعی را پرکرده‌اند یا نه؛ در زندگی و در مواقع مهم و حساس هیچ چیز نمی تواند جای حضور یک انسان در کنار آدمی را بگیرد.