تلفات فراوان موج دوم حملات 11 سپتامبر

به گزارش شفا آنلاین،یادم می‌آید که مردم چطور خود را از برج‌ها به بیرون پرتاب می‌کردند.» وی که یک امدادرسان پزشکی است، در همان محل ماند تا به مردم کمک کند. روز بعد هم به محل بازگشت و همراه با هزاران پلیس، آتش‌نشان و کارگران ساختمانی که در بین ویرانه‌ها به دنبال قربانیان می‌گشتند، همانجا داوطلبانه باقی ماند. بی آنکه ساختمان صفر را تا دو هفته ترک کند، روزی 12 تا 14ساعت کار می‌کرد و هروقت نیاز به استراحت بود، همانجا می‌خوابید. حالا که 15 سال از آن روزها می‌گذرد، باید برای قبول حقیقتی هولناک خود را آماده کند: ساعاتی که برای نجات مردم در ساختمان صفر گذرانده بیمارش کرده و دارد او را می‌کشد. آه می‌کشد، «سزاوار این سرانجام نبودم.»

 پرز یکی از هزاران قربانی است که به دلیل حضور در طبقه صفر، محل نزدیک به فروپاشی برج‌های دوقلو، بعد از حملات 11 سپتامبر با بیماری‌های صعب‌العلاج مبارزه می‌کند. پزشکان و برنامه سلامت مرکز تجارت جهانی که دولت فدرال بعد از حملات 11 سپتامبر آن را ایجاد کرد، 70 نوع سرطان مختلف را با حضور در محل حمله مرتبط دانسته‌اند. بسیاری از این افراد به گفته پزشکان خود مبتلا به بیماری‌هایی نادر، تهاجمی و بعضا صعب‌االعلاج شده‌اند.

       دکتر دیوید پرزانت، از ناظران برنامه، می‌گوید: «بیماری‌های مربوط به حضور در طبقه صفر تقریبا شامل سرطان‌های ریه و انواع سرطان‌های دیگر مانند سرطان‌های مربوط به قسمت بالایی لوله‌ای هوایی، بیماری ریفلاکس اسید معده، استرس بعد از وقوع ضایعه، اضطراب، وحشت و اختلال سازگاری را شامل می‌شوند.» تعداد آمریکایی‌هایی که در حملات 11 سپتامبر کشته شده‌اند، از هر واقعه دیگری در تاریخ آمریکا بیشتر بوده است. 2996 نفر درکل، 265 نفر مسافر 4 هواپیمای ربوده‌شده، 125 نفر در مقر پنتاگون و 2606 نفر در برج‌های تجارت جهانی و محیط اطراف. بیش از 411 نفر از کارکنان بخش اورژانس در همان زمان کشته شدند و براساس آمار مرکز پیشگیری و کنترل بیماری‌ها، سی‌دی‌سی و موسسه ملی ایمنی مشاغل و سلامت، تعداد بازماندگان و کارکنان درمان‌شده‌ای که جان خود را از زمان حملات از دست داده‌اند به 1064 نفر رسیده است.

       افراد بیشتری در همان حوالی هم گرفتار بیماری‌هایی مانند سرطان و بیماری‌های روانی شده‌اند. این ارقام شامل آنهایی که در شعاع 5/2 کیلومتری محل حادثه در منهتن و بروکلین زندگی و کار می‌کردند هم می‌شود. بخش بزرگی از آنها هنوز نمی‌دانند درخطر هستند. مدیر مرکز ثبت سلامت مرکز تجارت جهانی که سلامت بیش از 71 هزار نجات‌یافته و کارکنان نجات حاضر در محل را دنبال می‌کند، عقیده دارد: «بسیاری از مردم علائم خود را مربوط به حوادث 11 سپتامبر نمی‌دانند.» از روز بعد از حملات، بسیاری از اعضای تیم‌های نجات برای درمان و امدادهای پزشکی به بیمارستان مونت ساینای نیویورک مراجعه کردند. بسیاری از آنها درنتیجه آواری که بر سرشان ریخته بود، مجروح شده یا مشکلات تنفسی پیدا کرده بودند که امروز با نام «سرفه مرکز تجارت جهانی» شناخته می‌شود.

       دکتر مایکل کرین، از مدیران برنامه سلامت برج‌ها که حدود 22 هزار نفر از افراد تیم‌های نجات را درمان کرده است، می‌گوید: «علائم بیماری این بیماران هولناک است. ناگهان از خواب بیدار می‌شوند و می‌بینند نمی‌توانند نفس بکشند.»

       امروز که 15 سال از حملات می‌گذرد، پزشکان به‌تدریج می‌فهمند چرا مردم هنوز بیمارند. وقتی برج‌ها فرو ریختند، توده عظیمی از غبار سرطان‌زا آزاد شد و منهتن را به محل فلاکت‌باری از سرطان و بیماری بدل کرد. «ما هرگز ترکیبی از چنین ابری ندیده بودیم. باد این ابر سرطان‌زا را پراکنده کرد و مردم آن را نفس کشیدند و خوردند. آنچه امروز می‌دانیم این است که هر عنصر چرندی که بخواهید در آن پیدا می‌شد. از سوخت هواپیماهای جت گرفته تا فلز و فیبرهای شیشه‌ای و پنبه نسوز. غباری غلیظ که همه‌چیز در آن آمیخته بود.» در گزارشی که چند ماه بعد شورای دفاع از منابع ملی منتشر کرد، اشاره شده که برج شمالی حاوی 400 تن پنبه نسوز بوده است. همین ماده به همراه مبلمان اداری که در آتش سوخت، محفظه رایانه‌ها و هزاران لامپ فلورسنت ساختمان‌ها منجر به آزاد شدن مقادیر عظیمی سرب، جیوه و ترکیبات ارگانیک مواد فرار و سایر ترکیبات به‌شدت سمی شد. به گفته این شورا وضعیت فوق‌العاده زیست‌محیطی که اگر نگوییم هزاران که صدها عنصر سمی هم‌زمان در مقیاس حملات 11 سپتامبر در هوا وارد شدند، غیرقابل‌پیش‌بینی و ناشناخته بود. به دلیل آنکه تا 90 روز بعد از حملات آتش همچنان شعله‌ور بود، مطالعات بعدی نشان دادند مواد سمی بعد از حملات تا هفته‌ها در نمونه‌ها دیده می‌شده‌اند.