شواهد مطالعاتی ما نشان از آن دارد که معلمان و مربیان سهم شگرفی در ایجاد و تقویت این احساس خوشایند و دلپذیر و یا در کاهش و تقلیل آن را دارند.
و طرفه آنکه این احساس نه به آموزش و سخنرانی و توصیه های مستقیم بلکه
با اشارهها و کنایهها و تمثیل های تلویحی و غیر مستقیم شکل می گیرد و
بسط و گسترش می یابد به همین سبب از همه معلمان و مربیان گرانمایه انتظار
داریم در این خصوص سهم و نقش خود را آن گونه که بایسته است ایفاء نمایند.
یادمان باشد " احساسِ امنیت " نضج یافته در دوران تحصیلی ، برای همیشه فرد را در برابر گزندهای روزگار مصون می سازد .
همان گونه که از آمارها و اطلاعات منتشره پیداست امروزی روز، شماری از کج
روان و جامعه ستیزان ، دانش آموزان عزیز و دانشجویان گرامی را آماجهای
مناسبی برای تعمیم کنش های کجروانه خود می دانند و از هیچ کوششی برای فرو
غلتاندن این دو گروه آینده ساز و بالنده جامعه در دام آسیب ها و کج
کارکردیهای اجتماعی فرو گذار نمی نمایند. به همین سبب از همه ما انتظار می
رود که در پیشگیری از وقوع چنین رخ داد ناگواری قدم فرا سو نهیم و با بهره
گیری از دانش و توان خود مانع از اشاعه آسیب ها و کژکارکردی ها در میان
دانش آموزان و دانشجویان عزیز شویم.
تجارب ما نشان میدهد که یکی از موثر ترین روش های پیشگیری از انواع آسیب های اجتماعی " واکسینه سازی روانی " است. یعنی چنانچه افرادِ تحت تعلیم و تربیت خود را ، از پیش از عوارض و پیامدهای وخیم فرو شدن در باتلاق آسیب ها آگاه سازیم و به گونه ای موثر هیجان ترس را در آنان بر انگیزیم ، اغلب آنان در دام آن آسیب ها گرفتار نمی شوند .
روش موثر دیگر نیز " مهارت آموزی " ، بویژه مهارت "جرات ورزی" و " تاب آور ی" است . این دو مهارت به فراگیران ما کمک می کنند تا هم درخواستهای وسوسه گران خناس را رد کنند و هم در برابر فشارها و تنیدگی ها مقاومت ورزند . ما نیز در ناجا آماده ایم تا در این خصوص با معلمان و مربیان گرانقدر همراه و همگام شویم . و با اقدامات مختلف از گرفتار شدن افراد جامعه در دام آسیب ها پیشگیری نماییم.
در هر جامعه ای و نیز جامعه ما شماری از دانش آموزان به دلایل پرشمار
در مراحل مختلف تحصیل تعدادی از "بدرفتاری" های ریز و درشت را تجربه می
نمایند. با " مداخله " بموقع و " روانشناسانه " و " دلسوزانه و هماهنگ " در
این بدرفتاری ها ، می توان بزودی آنها را از میان ر اند و تعادل ر فتاری
را به مرتکبین آن بدرفتاری ها باز گرداند. اما ، مداخله ناصحیح و
ناکارشناسانه و تنبیه گرانه و یا بی اعتنایی محض و اداره باری به هر جهت
کلاس و مدرسه، می تواند زمینه ساز گرایش شماری از دانش آموزان به "رفتارهای
بزهکارانه " و ناهنجاری های اجتماعی باشد. بنابراین ، به همه مراکز
آموزشی توصیه می کنیم مشاوره روان شناختی و ملاحظات کارشناسانه در
رفتارهای دانش آموزان را همچون آموزش جدی بگیرند و از اثرات حیرت انگیز آن
غفلت ننمایند. ضروری است " ترک تحصیل "، " افت تحصیلی " و " نا رسایی
یادگیری " جدی تلقی شود. چه ، شواهد پلیسی و یافته های مطالعاتی ما نشان
از آن دارد که بسیاری از بزهکاران و کجروان و جامعه ستیزان کسانی هستند که
تجارب منفی و آزاردهنده تحصیلی دارند . آنان کسانی هستند که به سبب برخی از
مشکلات تحصیلی " برچسب " ( انگ ) منفی خورده و از مدرسه طرد شده اند و به
همین سبب ، از همان دوران کودکی و نوجوانی پر از کینه و خصومت شده اند و در
ذهن خود طرح و نقشه انتقام گیری ریخته اند. بنابراین ، افراد دارای مشکلات
تحصیلی را نه تنها نباید مورد طرد و تحقیر و سرزنش قرار داد بلکه باید با
ارائه " خدمات ویژه " به آنان یاری رساند.
سرانجام امیدورام همه ما تلاش خود را بکار بندیم تا مدرسه و دانشگاه و
آموزشگاه را به محیطی سرشار از مهر و محبت و آرامش و امنیت سازیم و دوران
تحصیل را به " جذابترین " و " خاطره انگیز ترین " دوران زیست خود و دیگران
تبدیل نماییم. مهرتان پر مهر باد .ایسنا