درمان‌های معمول میگرن

به گزارش شفا آنلاین، اغلب داروهایی که به‌طور ویژه برای درمان میگرن به بازار عرضه می‌شوند، ترکیبی از استامینوفن، آسپیرین و کافئین هستند که ممکن است میگرن‌های ملایم را تسکین دهند ولی برای تسکین میگرن‌های شدید کافی نیستند. مصرف طولانی‌مدت این داروها به‌دلیل خطر ایجاد زخم‌ها، خونریزی گوارشی توصیه نمی‌شود.

       تریپتامین‌ها: برای اغلب افرادی که به حمله‌های شدید میگرن مبتلا هستند تریپتان‌ها داروهای انتخابی هستند، آنها در تسکین درد، حالت تهوع و حساسیت به نور و صدا که با میگرن همراه هستند موثرند. داروهای این گروه عبارت هستند از سوماتریپتان، ریزاتریپتان، ناراتریپتان، زولمیتریپتان، آلموتریپتان، فروواتریپتان و التریپتان. تجویز تریپتان‌ها در افراد در معرض خطر حوادث قلبی-عروقی توصیه نمی‌شود.

       ارگوت‌ها: ارگوتامین نسبت به تریپتان‌ها بسیار ارزان‌تر است. به نظر می‌رسد که این نوع داروها بیشترین اثربخشی را برای افرادی که دردشان بیش از ۴۸ ساعت طول بکشد دارد. دهیدرو ارگوتامین مشتقی از ارگوت‌هاست که موثرتر بوده و عوارض جانبی کمتری را نسبت به ارگوتامین‌ها دارند.

       داروهای ضدتهوع: از آنجا که حمله‌های میگرنی اغلب به همراه تهوع (با یا بدون استفراغ) هستند، مصرف این داروها برای بهبود تهوع مطلوب است و اغلب با مصرف داروهای دیگر ترکیب می‌شود.

       ترکیبات بوتالبیتال: ترکیبات دارویی هستند شامل بوتالبیتال همراه با آسپیرین یا استامینوفن.

       ترکیبات اپیوئیدی: شامل داروهایی از جمله کدئین هستند و برخی اوقات ممکن است برای معالجه درد میگرن وقتی افراد نمی‌توانند تریپتان یا ارگوت مصرف کنند، استفاده شوند. نارکوتیک‌ها به‌دلیل خطر وابستگی، تنها به‌عنوان آخرین راه‌حل پیشنهاد می‌شوند.