کشف سلول‌هاي مسيرياب در انسان

به گزارش شفا آنلاین،اين کشف مي تواند به درمان بهتر افرادي که در زمينه هدايت و مسيريابي دچار مشکل هستند، کمک کند.

مي دانيم جانوران از سه نوع سلول براي مسيريابي و راه رفتن در دنياي اطرافشان استفاده مي کنند. سلول هاي جهت ياب تنها زماني فعال مي شوند که حيواني با منظره اي مشابه مواجه شود.

سلول هاي مکان ياب تنها در موقعيتي خاص فعال شده و سلول هاي شبکه اي در فواصل مشخص، منظم و هنگامي که حيوان به اطراف حرکت مي کند، فعال مي شوند. سلول هاي شبکه اي اطلاعات را به سلول هاي مکان ياب ارسال کرده و هر دوي اين سلول ها اطلاعات را به هيپوکامپ (بخش مسئول شکل دهي حافظه) مي فرستند. اين شبکه فعاليت ها با هم کمک مي کند تا تصويري ذهني از موقعيت حيوان در محيط اطرافش در ذهن او شکل بگيرد. براي درک اين که سلول هاي شبکه چگونه کار مي کنند يک قالي در برابرتان تصور کنيد که يک الگوي شبکه اي از مثلث هايي که به هم قفل شده، روي آن نقش بسته است.

سلول هاي مکان ياب و جهت ياب پيش از اين در انسان شناسايي شده بود، اما وجود سلول هاي شبکه اي تاکنون در هاله اي از ابهام قرار داشت. براي اثبات وجود اين سلول ها در مغز انسان، جاشوا ژاکوبز و همکارانش در دانشگاه درکسل فيلادلفيا 14 نفر را که پيش از اين به منظور درمان صرع در مغزشان الکترودهايي کاشته شده بود، مورد آزمايش قرار دادند.

پژوهشگران فعاليت مجموعه اي از سلول هاي مغز اين افراد را زماني که مشغول بازي رايانه بودند، ثبت کردند. در اين بازي، افراد در يک فضاي باز به جستجوي اشيا پرداخته و محل پيدا کردن آن شيء را به ياد مي سپردند. سپس اشيا از روي صفحه محو شده و فرد بايد در سريع ترين زمان هر شيء را در محل درست خود قرار مي داد. در صورت درست بودن مکان يابي، شي قابل رويت مي شد. محيط مجازي بدون هر گونه نشانه هاي بصري خاص بود که بتواند براي تعيين محل مرجع اشيا استفاده شود، چون محققان مي خواستند نقشه اي ذهني از مکان اشيا در فرد به وجود آيد و اين امر نيازمند به کارگيري سلول هاي شبکه اي بود.

پژوهشگران دريافتند سلول هاي منفرد به طور منظم در واکنش به يک الگوي مثلثي شبيه آنچه در حيوانات ديده شده بود، تحريک مي شوند. همچون حيوانات اين سلول ها بيشتر در قشر انتورينال يافت شدند. اين بخش از مغز مسئول ناوبري، حافظه و قشر سينگولات که شامل يادگيري است، مي شود. اما آنها در کمال تعجب در قشر پيش پيشاني مغز که درگير شکل گيري خاطرات و رخدادهاي خاص است، ديده شد. کريستين دوئلر، از پژوهشگران دانشگاه رادبود نايمخن هلند مي گويد: اين مطالعه هيجان انگيز بود که اولين شواهد مستقيم بر وجود سلول هاي شبکه در انسان را ارائه کرد و جالب تر مشاهده سلول هاي شبکه در خارج از قشر انتورينال مغز بود.

اين موضوع ممکن است از اين فرضيه که انسان ها داراي شبکه وسيع تري از سلول هاي شبکه اي براي کمک به شکل گيري خاطرات اپيزوديک هستند، پشتيباني کند. در افراد مبتلا به آلزايمر، قشر انتورينال فعاليت غيرمعمول و نامناسبي دارد. افراد مبتلا به چنين شرايطي با مشکلات زيادي براي مسيريابي در دنياي اطراف خود مواجه مي شوند.

هر چيزي که درباره مدارهاي عصبي درگير در يادگيري بدانيم مي تواند براي کمک به افرادي که در مسيريابي مشکل دارند، بسيار مفيد باشد. شايد به اين وسيله موفق به توليد دارو يا تکنيک هاي تحريک مغزي شويم که بتوان براي بهبود فعاليت سلول هاي شبکه اي مورد استفاده قرار گيرند.آفرینش