این بیماری در صورت پیشرفت می‌تواند سبب آسیب‌های عصبی
شده و اغلب بیماران احساس خود را در قسمت پاها از دست می‌دهند. به این معنی
که فرد مبتلا به دیابت متوجه بروز زخم یا بریدگی در پاهای خود نشده و
بنابراین در زمینه درمان آن اقدامی نمی‌کند.
علاوه بر این، سطح گلوکز بالا به دلیل این بیماری می‌تواند سبب ضخیم شدن
دیواره های مویرگی و کم کردن سرعت گردش خون شده و کار را برای بدن در جهت
رساندن سلول ها به محل آسیب دیده سخت می‌کند در نتیجه در فرآیند درمان
اختلال ایجاد می‌شود.
تاکنون دانشمندان برای یافتن راه حلی برای این موضوع کارهای
زیادی را انجام داده اند. آنها به دنبال راههایی بودند که دارای عوارض
جانبی کمتری نیز باشد. به عنوان مثال آنها ژلهای ترمیم کننده زخم را توسعه
دادند اما مشخص شد که این ژلها با ابتلای بیماران دیابتی به سرطان، ارتباط
دارد.
اما این باند جدید که توسط محققان دانشگاه نورث وسترن ساخته شده، از
پلی اتیلن گلیکول(یک پلاستیک که برای کاربردهای پزشکی استفاده می شود) و با
پروتئین SDF-1 ترکیب شده، ساخته شده است.
این پروتئین سلاح مخفی این ماده بوده و سلول‌های بنیادی را به سمت زخم جذب می‌کند. با این کار می‌توان عروق خونی جدید را بوجود آورده و گردش خون را بهبود بخشید و به طور کلی روند التیام زخم را تسریع کرد.
این پانسمان به حرارت واکنش نشان داده، به این معنی که می‌توان در زخم‌های بستر به صورت مایع استعمال شده و با حرارت بدن به صورت ژل در بیاید.
هنگامی که این پانسمان در زخم افراد دیابتی استفاده می‌شود، به آرامی پروتئین آزاد کرده و روند بهبودی زخم را تسریع می‌کند.
وقتی که نوار پانسمان کار خود را انجام داد، ماده داخلی را
خنک کرده و آن را تبدیل به مایع می‌کند. این کار به وسیله یک محلول سالین
سرد انجام شده و باعث می‌شود تا پانسمان به راحتی از زخم جدا شده و مانند
باندهای معمولی سبب آسیب به زخم نمی‌شود.
محققان با آزمایش این زخم بر روی بیماران مختلف دریافتند که این پانسمان در
واقع بسیار موثرتر از روش‌ها و مواد استاندارد رایج بوده و جریان خون را
به طور قابل توجهی در محل زخم افزایش می‌دهد.
آنها امیدوارند که با استفاده از این روش بتوان به بهبود زخم‌های بیماران دیابتی که در صورت پیشرفت می‌تواند کشنده باشد، کمک کرد.
