شفا آنلاین>اجتماعی>گازهای موجود در دستگاه‌های سردکننده هوا، یخچال‌ها، آئروسل‌ها (ذرات هوابرد) ازجمله بزرگ‌ترین تهدیدها برای اقلیم هستند.
به گزارش شفا آنلاین، این سردکننده‌های حاوی
هیدروفلوروکربن‌ها یا اچ‌اف‌سی (HFC) می‌توانند بسیار بیش از
دی‌اکسیدکربن زمین را گرم کنند. رهبران جهان که در وین در 22 جولای گرد هم
آمدند تا این مشکل را بررسی کنند، باید به توافقی سریع برای جایگزین کردن
این گازها با مواد سالم‌تر به توافق برسند. کارشناسان عقیده دارند سهم
اچ‌اف‌سی‌ها در انتشار گازهای گلخانه‌ای که عامل گرم شدن زمین هستند تا سال
2050 به بیش از 10 درصد خواهد رسید.این مواد پس‌ازآن مورداستفاده گسترده قرار گرفتند که بر اساس پیمان اقلیمی 1987 موسوم به پروتکل مونترال قرار شد استفاده از کلوروفلوروکربن‌ها، سی‌اف‌سی‌ها (CFC)، به‌تدریج متوقف شود. سی‌اف‌سی‌ها به‌سرعت سبب تخریب لایه اوزون می‌شوند که زمین را از اثرات سوء‌اشعه ماوراءبنفش مصون نگاه می‌دارد.
پروتکل مونترال به موفقیتی چشمگیر دست یافت و کوفی عنان، دبیر کل اسبق سازمان ملل، آن را «احتمالا موفق‌ترین توافق بین‌المللی» نامید. همه کشورهای عضو ملل متحد پروتکل را تایید کردند و تراکم کلوروفلوروکربن‌ها در جو زمین رو به کاهش گذاشت، اما توجه تمام و کمال بر توقف گازهای از بین برنده لایه اوزون در جایی خدشه داشت. صنایع مرتبط کلوروفلوروکربن‌ها را تبدیل به هیدروفلوروکربن‌ها کردند و نتیجه آنکه از سال 1990 در استفاده از گازهای خنک‌کننده اچ‌اف‌سی 258 درصد افزایش دیده می‌شود. اکنون فرصت آن دست داده است تا استفاده از اچ‌اف‌سی‌ها را به میزان چشمگیری کاهش دهیم. بسیاری از وزیران کشورهای امضاکننده پروتکل جلسه‌ای تشکیل داده‌اند تا پیش‌نویس اصلاحیه‌ای را درباره قطع تدریجی اچ‌اف‌سی‌ها تهیه کنند که در ماه اکتبر در رواندا نهایی شود. رسیدن اصلاحیه جدید به اهداف خود می‌تواند دمای زمین را تا پایان قرن 9/0 درجه فارنهایت یا 05/0 درجه سلسیوس کاهش خواهد داد.
این کاهش به نظر مهم نمی‌رسد، اما درواقع اهمیت دارد. بدون یک اصلاحیه جدید، تقریبا تردیدی وجود ندارد که تاثیرات هیدروفلوروکربن‌ها زیان‌بار است، هرچند که علوم تغییرات اقلیمی هنوز نتوانند میزان دقیق خسارت‌هایی را که در آینده نه‌چندان دور اتفاق خواهد افتاد تخمین بزنند.
جریانی که درنهایت منجر به جلوگیری یا دست‌کم تاخیر افزایش 9/0 درجه فارنهایت (05/0 درجه سلسیوس) دمای هوا شود، بسیار باارزش است، به‌خصوص اینکه این جریان با اقدامات مربوط به کاهش گازهای دی‌اکسیدکربن همراه باشد. با عبور دمای زمین از آستانه خطر، دانشمندان انتظار دارند یخ‌های قطبی آب شوند و جنگل‌های بارانی آمازون از میان بروند. تاثیراتی چنین حاد می‌توانند برگشت‌ناپذیر باشند و درنهایت منجر به خشکسالی و افزایش چندمتری ارتفاع آب دریاها شوند. ازنظر اقتصادی هم که حساب کنیم، کاهش اچ‌اف‌سی‌ها در مقابل هزینه کمی که مصرف می‌کنند، سود فراوانی دارد، اما با توجه به کم‌توجهی افکار عمومی نسبت به این موضوع، بعید به نظر می‌رسد بتوان اصلاحیه جدیدی را تصویب کرد یا اصلاحیه‌ای به تصویب می‌رسد که بدون کارایی لازم برای مهار این گازهای آلوده‌کننده باشد. تخریب لایه اوزون خطری ملموس و عینی بود که مردم آن را به‌سرعت درک کردند و برای کنترل آن دست‌به‌کار شدند. مسوولان دولتی نگران بودند که آن پدیده به افزایش سرطان پوست و آب‌مروارید بینجامد و فهم اینکه سوراخ اوزون در حال افزایش است، باعث اضطرار بیشتر شد. تهدیدی که از سوی اچ‌اف‌سی‌ها متوجه اقلیم زمین شده است، مانند دی‌اکسیدکربن و سایر گازهای گلخانه‌ای دیدنی نیست. شاید به همین دلیل تلاش‌ها برای مهار این گازها تا چند دهه مهم شمرده نمی‌شدند.
خوشبختانه جایگزین‌هایی برای اچ‌اف‌سی‌ها وجود دارد. پروپان از ترکیباتی است که می‌توانند در دستگاه‌های خنک‌کننده کوچک جایگزین شود و آمونیاک نوعی سردکننده صنعتی بدون اثرات گلخانه‌ای است. به‌طورقطع، صنایع وابسته به اچ‌اف‌سی از قوانین جدیدی که با اصلاحیه اجرایی شوند، استقبال خواهد کرد و شرکت‌ها از فروش محصولات جدید سود خواهند برد. بسیاری از این محصولات که کاهش انتشار اچ‌اف‌سی‌ها را به دو برابر برسانند، ازنظر انرژی بسیار به‌صرفه‌تر هستند.
مذاکرات بر تدوین و پایه‌گذاری حد نهایی برای استفاده از اچ‌اف‌سی‌ها و توافق بر سر جدولی برای کاهش آنها متمرکز بوده است. ما باید رشد استفاده از اچ‌اف‌سی‌ها را در سطح جهان حداکثر تا سال 2021 متوقف کنیم و به‌سرعت به کار انتقال به جایگزین‌های پایدارتر بپردازیم. با هرسال تاخیر، احتمالا تا پیش از سال 2030، آنقدر اچ‌اف‌سی در جو زمین منتشر می‌شود که تاثیر گرمایی آن معادل با انتشار نیم گیگا تن دی‌اکسیدکربن خواهد بود. برای آنکه تصویری از این اعداد به دست آورید، این میزان معادل انتشار گازهای یک سال وسایل نقلیه در جاده‌های آمریکاست.
اولین اعتراض برای رسیدن به اهداف بلندپروازانه جایگزینی اچ‌اف‌سی‌ها هزینه است. هزینه کلی برای جایگزینی 10-8 میلیارد دلار در 3 دهه آینده پیش‌بینی می‌شود. این هزینه تقریبا معادل 8-10 سنت آمریکا برای هر تن دی‌اکسیدکربن است. پروتکل مونترال برای کمک به کشورهای درحال‌توسعه برای کاهش آلاینده‌های جو صندوقی را تدارک دیده است. انتظار می‌رود بیشتر یا تمامی پول این صندوق از سوی ایالات‌متحده، کانادا، ژاپن و اتحادیه اروپا تامین شود. ماه گذشته، اوباما بر یکی از بزرگ‌ترین موانع دیپلماتیک برای تصویب اصلاحیه فائق آمد و توانست قول نارندرا مودی، نخست‌وزیر، هند را برای حمایت از کاهش تدریجی اچ‌اف‌سی بگیرد. هندوستان قبلا پیشنهاد سال 2031 را داده بود که اقدامی به‌موقع به شمار نمی‌آید. رئیس‌جمهور چین، ژی جینپینگ، هم از طرف کشورش قول مساعد داده است. هند و چین ازجمله استفاده‌کنندگان بزرگ اچ‌اف‌سی هستند.
همیشه حرکت در سایه در مذاکرات دیپلماتیک اصلی ارزشمند دانسته می‌شود، اما در این مورد عکس آن صدق می‌کند. بی‌توجهی مهم‌ترین تهدید برای تصویب اصلاحیه است. بدون توجه کافی شتابی هم در کار نخواهد بود. با کمی تعلل امکان موفقیت در مذاکرات از دست می‌رود.
هیچ‌یک از رای‌دهندگان شما را برای عدم کاهش گازهای خنک‌کننده آلاینده از کار برکنار نخواهند کرد، اما باید این کار را انجام دهند چون بدون تصویب اصلاحیه رنج بسیاری به میلیون‌ها نفر تحمیل خواهد شد. New York Times
مطالب مرتبط
نظرشما
آخرین اخبار