پایان خشونت علیه کودکان

به گزارش شفا آنلاین،   نامبیوسی که سرپرستی یکی از کودکان در آفریقای جنوبی را برعهده گرفته است، درباره پسربچه زیرنظر خود می‌گوید: «این بچه همانطور که بزرگ می‌شد، به عادت‌های سابق ادامه می‌داد و اسباب‌بازی‌ها و تلفن‌های همراه دوستانش را می‌دزدید. به خانه می‌آمدم و می‌دیدم والدین دوستانش به دنبال اسباب‌بازی فرزندشان دم در خانه ما منتظر هستند. این برای من باعث دردسر بود. او همواره همه چیز را منکر می‌شد و من عادت کرده بودم او را کتک بزنم. برای دروغ گفتنش همواره سخت کتک می‌خورد.»

       برای مهار این مشکلات، سازمان جهانی بهداشت و یونیسف، صندوق کودکان ملل متحد، برنامه‌ای را با عنوان رشد فرزندان برای زندگی سالم (PLH) تدوین کرده‌اند تا اطمینان یابند که کودکان طی زندگی خود در مسیرهای خطرناک قرار نمی‌گیرند و پیشرفت‌شان همراه با سلامت است.

الهام: استراتژی برای کاهش خشونت علیه کودکان
        طی 4 سال گذشته این برنامه باتوجه به افزایش تقاضا به 20 کشور گسترش یافته است. «الهام» نمونه‌ای از اقداماتی است از یک بسته شامل 7 استراتژی به‌هم‌پیوسته که با کمک سازمان جهانی بهداشت، یونیسف و سایر شرکای بین‌المللی با هدف کاهش خشونت در بین کودکان طراحی شده است.

       خشونت علیه کودکان تبعاتی منفی به بار می‌آورد که می‌تواند بُعد سلامت بدنی و روانی را شامل شوند که در دوران کودکی و پس از آن همراه فرد خواهند ماند.

       دکتر کاترین وارد، روانپزشک کودکان و بنیانگذار PLH، می‌گوید: «کار این سازمان برمبنای ارائه راه حل است. ما با تمرکزی قوی تلاش می‌کنیم تا به والدین نشان دهیم که گزینه‌های بسیار متفاوتی برای رشد فرزندانشان وجود دارد که می‌تواند هم برای کودکان و هم برای کسانی که از آنها نگهداری می‌کنند نتایج خوبی به بار آورد.»

       «در بسیاری موارد شاهد آنیم که والدین فرزندان خود را سخت تنبیه می‌کنند چون راه دیگری بلد نیستند. آن‌ها دلشان می‌خواهد کار درست را انجام دهند، اما والدینی که نظمی سخت را در پیش می‌گیرند می‌توانند به سلامت روان کودک خود آسیب بزنند که غالبا به افسردگی یا مشکلات رفتاری منجر خواهد شد که انواع مختلف و متنوعی دارند. اعتیاد به مواد مخدر، روابط جنسی غیرایمن تا ایجاد جرح یا راندن موتورسیکلت بدون کلاه ایمنی ازجمله این رفتارها طبقه‌بندی می‌شوند.»

       تحقیقات نشان می‌دهند بیش از یک میلیارد کودک طی یک سال گذشته مورد خشونت بدنی، جنسی یا روانی قرار گرفته‌اند. یک کودک از هر 4 کودک طی دوران کودکی خود آزار جسمی را تجربه کرده است و تقریبا یک نفر از هر 5 دختربچه و یک نفر از هر 13 پسربچه مورد آزار جنسی قرار گرفته است. قتل نیز از جمله 5 دلیل اول مرگ در بین نوجوانان گزارش شده است.

       از سویی دیگر، تحقیقات حاکی از آن است که کودکانی که در محیط‌های گرم و با والدینی با تفاهم بزرگ شده‌اند، احتمالا کمتر دچار افسردگی می‌شوند، کمتر به دام اعتیاد مواد مخدر و الکل و روابط جنسی پرخطر می‌افتند، همچنین احتمال آنها برای ارتکاب جرم و خشونت هم کمتر است.

       امروز در کشورهایی که قرار است برنامه پیاده شود، از سودان جنوبی تا السالوادور و فیلیپین و ایتالیا، PLH با ویژگی‌های مشترکی پدیدار شده است، چه در یکپارچگی تعریف شکل انضباط‌های سخت و اغلب خشونت‌باری که در جاهای مختلف تجربه شده است و چه رضایت والدین برای حمایت از برنامه‌های فرزندپروری.
والدین بهترین را برای فرزندان خود می‌خواهند

       لوسی کلاور، از همکاران برنامه و استاد دانشگاه کیپ‌تاون و آکسفورد، می‌گوید: «اگر ارائه چنین خدماتی ممکن شود، مردم در آن شرکت خواهند کرد. والدین همواره بهترین چیزها را برای فرزند خود می‌خواهند و بسیار مایلند درباره مسائلی مانند جلوگیری از تنبیه بدنی و انضباط سخت از آنها حمایت شود. این خود نکته بسیار مثبتی است.»

       دکتر الکساندر بوچارت، هماهنگ‌کننده جلوگیری از خشونت سازمان جهانی بهداشت، عقیده دارد از آنجا که این برنامه طوری تدوین شده تا کمترین بودجه را لازم داشته باشد، می‌توانیم امیدوار باشیم که فاصله بزرگ در برنامه‌ریزی‌ها در زمینه‌هایی با منابع کم را پوشش دهد. تلاش کرده‌ایم تا بودجه کم، عناصر مهم و اصلی در کارایی برنامه را قربانی نکند.»

       «نمونه‌هایی از نوع مدل PLH از آنجا برای سازمان جهانی بهداشت اهمیت دارد که می‌تواند در پیوند با جلوگیری از سوءدرمان کودکان قرار گیرد تا در افق بهداشت جهانی اطمینان داشته باشیم دوران کودکی به‌خوبی به بار می‌نشیند و کودکان علاوه بر آنکه زنده می‌مانند، کامیاب هم می‌شوند.»

مقدمه برنامه «الهام»
       پایان خشونت علیه کودکان: باید به سرعت دست‌به‌کار شد. مجسم کنید صبح از خواب بیدار شده‌اید و وقتی خبرهای را گوش می‌کنید می‌فهمید که دانشمندان بیماری را کشف کرده‌اند که سالانه تا یک میلیارد کودک در سراسر جهان در معرض آن هستند و درنتیجه آن این کودکان در طول زندگی خود در خطر ابتلا به بیماری‌های روانی و اختلال اضطراب، بیماری‌های مزمن مانند بیماری‌های قلبی، دیابت و سرطان، بیماری‌های عفونی مانند ایدز و مشکلات اجتماعی مانند ارتکاب جرم یا اعتیاد قرار خواهند گرفت.

       حقیقت آن است که چنین بیماری وجود دارد: خشونت علیه کودکان. درک و جلوگیری از خشونت علیه کودکان، از بدو تولد تا 18 سالگی، به‌سرعت در حال پیشرفت است. هرچند سرمایه‌گذاری‌های بیشتری برای افزایش دانش ما برای بهترین روش‌های جلوگیری از خشونت هنوز باید انجام گیرند، اکنون شواهد کافی وجود دارند که به ما اجازه می‌دهند تا خشونت را متوقف کرده و آن‌را با محیطی باثبات، ایمن، با تغذیه مناسب که کودکان بتوانند در آن ببالند، جایگزین کنیم.

       بسته حاوی 7 استراتژی برپایه شواهد بر شواهد رو به افزایشی بنا شده است که نشان می‌دهند می‌توان جلوی خشونت علیه کودکان را گرفت.