به گفته محققان، زمانی که بدن انسان تحت تمرینات شدید است، عملکرد ماهیچه هوازی به بی‌هوازی تبدیل می‌شود. در این مرحله، ماده لاکتات با سرعت بیشتری نسبت به مصرف آن تولید می‌شود. اطلاع داشتن از میزان این ماده می‌تواند نشانگری برای شرایط مشکل‌زایی همچون استرس و کم شدن آب بدن یا حتی خستگی عضلانی باشد.
آنچه این تحقیق را از سایر انواع مشابه آن مجزا کرده، استفاده از فناوری زیستی کاملا سبز است.
محققان شرکت CFDRC با همکاری دانشگاه نیومکزیکو یک حسگر مبتنی بر آنزیم ساختند که نیروی آن توسط یک سلول سوختی زیستی تامین می‌شود و منبع انرژی ایمن و تجزیه‌پذیر را ارائه می‌کند.
محققان نیروی این سلول را با سوختی مبتنی بر گلوکز تامین کردند. این فناوری آنزیمی که در آن، آنزیم‌ها به ترکیب سوخت با اکسیژن و تولید انرژی می‌پردازند، در الکترود کاربردی حسگر استفاده می‌شود که تشخیص لاکتات در عرق انسان را امکان‌پذیر می‌کند.
جنبه دیگر جدید این دستاورد، استفاده از فرآیندهای الکتروشیمیایی برای تشخیص دقیق یک ترکیب در واسط بسیار پیچیده‌ای مانند عرق است.
محققان معتقدند که این دستگاه می‌تواند به عنوان یک دستگاه کمکی ورزشی برای ارزیابی تغییرات لاکتات به شیوه مشابه بررسی سرعت ضربان قلب ورزشکاران استفاده شود.
