به گزارش شفا آنلاین، دکتر ژانگ و همکارانش روی خوکی با مشکل قلبی مطالعاتی انجام دادند و شبکه ای فیبرین را در ناحیه آسیب دیده قلب این حیوان گذاشتند. این محققان در ادامه سه نوع سلول قلبی عروقی را به زیر آن تزریق کردند. فیبرین به حفظ و بقای سلول های تزریق شده کمک کرده، موجبات رشد آن ها را فراهم می آورد و مانع از آسیب قلبی بیشتر می شود.
بعد از رسیدن به این موفقیت، آن ها بودجه ای معادل سه میلیون دلار را از انستیتو ملی سلامت(NIH) دریافت کردند و درگام بعد به جای این که سلول ها را به ناحیه آسیب تزریق کنند منتظر زنده ماندن و عملکرد آن ها شدند.
آنها تصمیم گرفتند که به صورت رباتیک شبکه ای از بافت قلبی را با استفاده از سلول های منفرد و با استفاده از پرینترهای سه بعدی موجود ساخته و رشد دهند. زمانی که آن ها این بافت قلبی را به ناحیه آسیب دیده قلبی پنج بیمار پیوند زدند، مشاهده کردند که بافت انفارکته قلبی بیماران تا حد زیادی عملکرد مجدد خود را بازیابی کرد.
در این پرینترهای سه بعدی، بازوهای رباتیک انواع سلول های مختلف را با چیدمان خاص از ظروف آزمایشگاهی(پتری دیش ها) بر می دارند و آنها را درون سوزن های مشخصی قرار می دهند که چند میکرون ضخامت دارند. سلول های در حال رشد بعد از سه الی هفت روز در هم ادغام می شوند و روی سوزن ها اشکالی شبه بافتی را ایجاد می کنند. سپس محققان این بافت مهندسی شده را برداشته و برای ترمیم عضله قلبی استفاده می کنند.
این قطعه مهندسی شده می تواند به صورت سفارشی پرینت شود و به اندازه ای باشد که نیازهای عضله قلبی بیمار را برآورده کند. این بافت قلبی پیش رگزایی شده می تواند دو تا چهار سانتی متر وسعت و تا پنج میلیمتر ضخامت داشته باشد.
تمام این فرایندها در شرایط کاملا استریل و در محیط های کشتی صورت می گیرد که اکسیژن و مواد غذایی لازم را برای سلول های زنده فراهم می کنند.
