شفا آنلاین>سلامت>از آنجا که تشنج (اپی‌لپسی) به‌وسیله فعالیت غیرطبیعی در سلول‌های مغزی ایجاد می‌شود، می‌تواند هرگونه روندی را که مختصات مغز را تحت تاثیر قرار می‌دهد، متاثر کند.
علل ایجاد کننده
به گزارش شفا آنلاین،در نیمی از مبتلایان، تشنج علت قابل شناسایی ندارد. در بقیه بیماران، این وضعیت به عوامل مختلفی وابسته می‌شود.
تاثیر ژنتیکی: بعضی انواع تشنج، در بعضی از خانواده‌ها بیشتر از حد معمول دیده می‌شود. در این موارد، احتمال دارد نفوذ ژنتیکی در این میان نقش مهمی داشته باشد. محققان بعضی انواع تشنج را به ژن‌های خاصی مرتبط کرده‌اند. تخمین زده می‌شود تا 500 ژن با این وضعیت دست به گریبان هستند. برای اغلب افراد، ژن‌ها فقط قسمتی از علت بروز تشنج‌شان را تشکیل می‌دهند. ژن‌های خاص ممکن است فرد را نسبت به شرایط محیطی که آغازگر بروز تشنج است، حساس‌تر کنند.
ضربه به سر: ضربه به سر در اثر تصادف اتومبیل یا دیگر صدمات می‌تواند علتی برای بروز تشنج باشد.
بیماری‌های مغزی: شرایطی که باعث صدمه به مغز می‌شود، مانند تومورهای مغزی یا سکته‌ها، می‌تواند باعث بروز تشنج شوند. سکته مغزی علت اصلی تشنج در بزرگسالان مسن‌تر از 35 سال است.
بیماری‌های عفونی: بیماری‌های عفونی، مانند مننژیت، ایدز و انسفالیت ویروسی، باعث بروز تشنج می‌شوند.
صدمات پیش از تولد: پیش از تولد، نوزادان به صدمات مغزی که در اثر عوامل مختلفی، مانند عفونت در مادر، تغذیه نامناسب یا کمبود اکسیژن، ایجاد می‌شود، حساس هستند. این صدمه مغزی می‌تواند منجر به تشنج یا فلج مغزی شود.
اختلالات تکاملی: تشنج می‌تواند گاهی اوقات با اختلالات تکاملی، مانند اوتیسم و نوروفیبروماتوز همراه باشد.
عوامل خطر
بعضی عوامل خاص، خطر بروز تشنج را بیشتر می‌کنند. از این عوامل می‌توان به موارد زیر اشاره کرد.
سن: شروع تشنج در اوایل دوران کودکی و پس از سن 60 سالگی، بیش از سنین دیگر دیده می‌شود، البته در هر سنی می‌تواند رخ دهد.
سابقه خانوادگی: اگر شما سابقه خانوادگی تشنج دارید، ممکن است در معرض خطر بیشتر ابتلا به اختلال تشنجی قرار داشته باشید.
صدمات مغزی: صدمات مغزی مسئول بروز بعضی از موارد تشنج هستند. شما می‌توانید با بستن کمربند ایمنی در حین رانندگی یا پوشیدن کلاه ایمنی در حین موتورسواری یا دوچرخه‌سواری یا دیگر وسایل نقلیه، خطر صدمات مغزی را در خود کاهش دهید.
سکته مغزی و دیگر بیماری‌های عروقی: سکته مغزی و دیگر بیماری‌های عروق خونی می‌تواند منجر به صدمه مغزی و درنهایت تشنج شود. با برداشتن قدم‌هایی می‌توان خطر این بیماری‌ها را در خود کاهش داد، مانند کاهش مصرف الکل و پرهیز از سیگار کشیدن، داشتن رژیم غذایی سالم ورزش و منظم.
دمانس یا زوال عقل: زوال عقل می‌تواند خطر تشنج را در افراد مسن افزایش دهد.
عفونت‌های مغزی: عفونت‌های مغزی مانند مننژیت که باعث التهاب در مغز یا طناب نخاعی می‌شوند، خود خطر تشنج را افزایش می‌دهند.
تشنج‌ها در دوران کودکی: تب‌های بالا می‌توانند گاهی اوقات با تشنج همراه باشند. کودکان مبتلا به تشنج در اثر تب بالا به‌طور معمول دوباره دچار تشنج نمی‌شوند، البته اگر آنها تشنج طولانی‌مدت، دیگر بیماری‌های سیستم عصبی یا سابقه خانوادگی تشنج داشته باشند، این خطر بیشتر می‌شود.
عوارض
ابتلا به تشنج در شرایط خاص می‌تواند عواقبی داشته باشد که برای خود فرد یا دیگران خطرناک باشد.
افتادن: اگر در طول تشنج حالت سقوط پیدا کنید، ممکن است به سر شما صدمه وارد شده یا دچار شکستگی استخوان شوید.
غرق شدگی: اگر مبتلا به تشنج باشید، در مقایسه با افراد عادی، 15 تا 19 برابر بیشتر احتمال دارد که در حین شنا یا حمام کردن دچار غرق شدگی شوید، زیرا ممکن است در آب دچار تشنج شوید.
تصادف اتومبیل: تشنجی که می‌تواند باعث از دست دادن هوشیاری یا کنترل فرد شود، ممکن است در زمانی که بیمار مشغول رانندگی یا کار با وسیله‌ای است، برای بیمار خطرآفرین باشد. در بعضی از کشورها، قوانین خاصی در این زمینه وضع شده و تا زمانی که فرد بیمار توانایی کنترل تشنج‌های خود را به دست نیاورده، اجازه رانندگی نخواهد داشت. پس از آن هم باید از زمان‌های اندک شروع به رانندگی کند و به تدریج آن را اضافه کند.
عوارض بارداری: تشنج در طول بارداری خطرات زیادی برای مادر و کودک ایجاد می‌کند و بعضی داروهای ضدتشنج هم خطر نواقص مادرزادی را بیشتر می‌کنند. اگر شما مبتلا به تشنج هستید و تصمیم به باردار شدن دارید، با پزشک خود در این زمینه مشورت کنید و در مورد برنامه خود به وی اطلاع دهید.
اغلب زنان مبتلا به تشنج باردار می‌شوند و کودک سالمی هم به دنیا می‌آورند. شما باید در طول بارداری از نزدیک تحت مراقبت قرار داشته باشید و داروهایتان دائم کنترل شود. بسیار مهم است که با پزشکتان در تماس نزدیک باشید و برنامه‌ریزی درستی برای بارداری داشته باشید.
مسائل مربوط به سلامت عاطفی: افراد مبتلا به تشنج بیشتر احتمال دارد که دچار مشکلات سایکولوژیکی شوند، خصوصا افسردگی، اضطراب و در بعضی موارد، خودکشی. مشکلات ممکن است در اثر عدم تطابق با این شرایط یا حتی در اثر عوارض جانبی داروها ایجاد شود. دیگر عوارض تهدید کننده حیات ایجاد شده در اثر تشنج شایع نیستند، اما ممکن است رخ دهند، مانند:
تشنج‌های پایدار: این وضعیت زمانی رخ داده که تشنج در بیمار بیش از 5 دقیقه به طول انجامیده یا تشنج‌های پشت‌سرهم، بدون آنکه بین آنها بیمار هوشیاری خود را کامل به دست آورد، دیده شود. این بیماران در معرض خطر صدمات دائمی مغزی و مرگ قرار دارند.
مرگ ناگهانی غیر قابل توضیح در تشنج: افراد مبتلا به تشنج در معرض خطر کم مرگ ناگهانی غیر قابل توضیح هم قرار دارند. علت آن نامشخص است، اما بعضی تحقیقات نشان داده‌اند که ممکن است در اثر بیماری‌های قلبی یا ریوی این اتفاق بیفتد. بیماران مبتلا به تشنج‌های تونیک ـ کلونیک مکرر یا افرادی که تشنج‌های کنترل نشده با دارو دارند، ممکن است بیشتر در معرض این خطر باشند. درمجموع، یک درصد بیماران مبتلا به تشنج دچار مرگ ناگهانی غیر قابل توضیح می‌شوند.
MayoClinic
نظرشما
آخرین اخبار