لازم برای تمام افراد 50 سال به بالا

 به گزارش شفا آنلاین،این گروه توصیه می‌کند غربالگری برای سرطان کولورکتال از سن 50 سالگی آغاز شده و تا سن 75 سالگی ادامه یابد. خطرات و مزایای روش‌های مختلف غربالگری متفاوت است.

       تصمیم‌گیری برای غربالگری بیماران از نظر سرطان کولورکتال در بزرگسالان 76 تا 85 سال باید به صورت فردی گرفته شود و این موضوع هم مرتبط با سلامت کلی بیمار و سابقه قبلی غربالگری است. بزرگسالان در این گروه سنی که پیش از این هیچگاه برای سرطان کولورکتال غربالگری نشده‌اند، بیشتر احتمال دارد که از مزایای آن بهره‌مند شوند. انجام غربالگری در میان بزرگسالانی بیشتر از همه مفید است که: 1) به اندازه کافی سالم هستند که اگر سرطان کولورکتال در آنها تشخیص داده شد، بتوانند تحت درمان قرار گیرند، 2) بیماری‌های همراه دیگری ندارند که امید به زندگی آنها را به‌طور قابل توجهی کم کند.

       توصیه‌های جدید بزرگسالان بدون علامتی را در بر می‌گیرد که 50 سال و بیشتر سن داشته و در معرض خطر متوسط ابتلا به سرطان کولورکتال قرار دارند. از سوی دیگر، موارد زیر را هم ذکر نمی‌کنند: سابقه خانوادگی اختلالات ژنتیکی شناخته‌شده‌ای که بخواهد آنها را در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان کولورکتال قرار دهد (مانند سندرم لینچ یا پولیپوز آدنوماتوز خانوادگی)، سابقه شخصی بیماری التهابی روده، داشتن پولیپ آدنوماتوز قبلی و سرطان کولورکتال قبلی.

       کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده شواهد متقاعدکننده‌ای را یافته که غربالگری برای سرطان کولورکتال در بزرگسالان 50 تا 75 سال، مورتالیتی ناشی از این سرطان را کاهش می‌دهد. این کارگروه هیچ مطالعه سر به سری را نیافته که نشان دهند هر یک از استراتژی‌های غربالگری سرطان کولورکتال از دیگری موثرتر و اثربخش‌تر است.

       محققان در این بیانیه متذکر می‌شوند که مزایای تشخیص و مداخلات درمانی زودهنگام برای سرطان کولورکتال پس از سن 75 سالگی کاهش می‌‌یابد. در میان بزرگسالان مسن‌تر که پیش از این برای سرطان کولورکتال غربالگری شده‌اند، ادامه غربالگری در سنین 76 تا 85 سال، در بهترین حالت، منفعت متوسطی را به آنها می‌رساند. به هرحال، بزرگسالان در این گروه سنی که پیش از این هرگز برای سرطان کولورکتال غربالگری نشده‌اند، نسبت به افرادی که پیش از این دوره سنی تحت غربالگری قرار گرفته‌اند، بیشتر احتمال دارد که از روش‌های غربالگری منفعت ببرند.

       تا به امروز، هیچ روش غربالگری برای سرطان کولورکتال معرفی نشده که مورتالیتی در اثر هر عاملی را در هر گروه سنی کاهش دهد.

       کارگروه خدمات پیشگیرانه ایالات متحده متذکر می‌شود که خطرات غربالگری برای سرطان کولورکتال در بزرگسالان 50 تا 75 سال اندک هستند. اغلب این خطرات ناشی از به کاربردن کولونوسکوپی است، چه به صورت تست غربالگری استفاده شود یا به عنوان پیگیری برای یافته‌های مثبتی که با دیگر تست‌ها مشخص شده‌اند. میزان بروز عوارض جانبی جدی ناشی از غربالگری سرطان کولورکتال با افزایش سن بیشتر می‌شود؛بنابراین خطرات غربالگری در بزرگسالان 76 سال و بالاتر، کم تا متوسط ارزیابی می‌شوند.

       کارآزمایی‌های بالینی تصادفی شده نشان داده‌اند که غربالگری با تست خون مخفی مدفوع برپایه گایاک (gFOBT) میزان مرگ و میر ناشی از این سرطان را می‌کاهد. مطالعات دیگر همچنین نشان داده‌اند تست‌‌های ایمونوهیستوشیمی مدفوع (FITs)، که هموگلوبین سالم انسانی را در مدفوع تشخیص می‌دهد، می‌توانند حساسیت تشخیصی سرطان کولورکتال را در مقایسه با gFOBT افزایش دهند. در میان FITs که بوسیله سازمان غذا و دارو تائید شده و اکنون در ایالات متحده در دسترس قرار دارند، خانواده OC FIT-CHEK از FITs، با نام Polymedco، بهترین تست موجود در آمریکا است و بالاترین حساسیت و اختصاصیت را در میان این دسته از تست‌ها به خود اختصاص داده است. تست DNA مدفوع با چندهدف که FIT-DNA نامیده می‌شود، یک استراتژی غربالگری جدید است که در آن، FIT با تست‌های دیگری که برای تشخیص بیومارکرهای DNA تغییر یافته در سلول‌های ریخته شده در مدفوع به کار می‌روند، ترکیب شده است. تست DNA مدفوع با چند هدف، حساسیت انجام یک بار تست مدفوع را برای تشخیص سرطان کولورکتال در مقایسه با FIT به تنهایی، افزایش داده است.

       خطرات تست‌های با پایه مدفوع در درجه اول، از عوارض جانبی مرتبط با انجام کولونوسکوپی پیگیری در موارد یافته‌های مثبت در تست مدفوع ناشی می‌شود. اختصاصی‌بودن FIT-DNA کمتر از FIT به تنهایی است، بدین معنا که FIT-DNA تعداد موارد نتایج مثبت کاذب بیشتری دارد و بیشتر احتمال دارد که بیمار نیاز به کولونوسکوپی پیگیری پیدا کند و دچار عوارض جانبی شود.

       مطالعات متعددی نشان داده‌اند که سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف به تنهایی، مرگ و میر ناشی از سرطان کولورکتال را کاهش می‌دهد. سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف در ترکیب با FIT در یک کارآزمایی بررسی شده و نتایج آن نشان داده که در مقایسه با سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف به تنهایی، نرخ مورتالیتی مرتبط با سرطان کولورکتال را می‌کاهد.

       سیگموئیدوسکوپی قابل انعطاف می‌تواند خطرات مستقیمی داشته باشد، مانند سوراخ شدگی کولون و خونریزی. هرچند نرخ عوارض مرتبط با آن، بسیار کمتر از آن است که در کولونوسکوپی دیده می‌شود. خطرات می‌توانند نتیجه کولونوسکوپی‌های پیگیری هم باشند.

       کولونوسکوپی، هم خطرات مستقیم و هم غیرمستقیم دارد. خطرات ممکن است در اثر روش‌های آمادگی روده‌ای پیش از انجام پروسیجر (مانند دهیدراتاسیون و عدم تعادل الکترولیت‌ها)، سداتاسیون استفاده شده در طول انجام پروسیجر (حوادث قلبی‌عروقی) یا مربوط به خود کولونوسکوپی (مانند عفونت، سوراخ شدگی کولون یا خونریزی) باشند.

       شواهد مربوط به ارزیابی اثربخشی سی‌تی کولونوگرافی محدود به مطالعاتی می‌شود که ویژگی‌های خود آزمون را بررسی کرده‌اند و مقایسه‌ای با دیگر تست‌ها نشده است. سی‌تی کولونوگرافی به انجام تست‌های تشخیصی غیرضروری یا درمان یافته‌های تصادفی خارج از کولون در بیمار منجر می‌شود که اصلا اهمیتی ندارند و هیچگاه سلامت فرد را تهدید نکرده و بدون غربالگری هم مشخص نمی‌شوند. همانند دیگر استراتژی‌های غربالگری، خطرات غیرمستقیم سی‌تی کولونوگرافی می‌تواند ناشی از کولونوسکوپی‌های پیگیرانه‌ای باشد که در صورت یافته‌‌های مثبت در سی‌تی کولونوگرافی باید انجام شوند.