نگاهی به دارودرمانی متداول لوپوس

به گزارش شفا آنلاین،به دلیل گسترده بودن اثرات لوپوس سیستمیک اریتماتوز بر بدن، داروهای مختلفی برای هدف قرار دادن علائم متعدد این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرند. همچنین، داروهایی تولید شده‌اند که مکانیسم پیشرفت بیماری را هدف قرار می‌دهند.

 هر چند که پیش آگهی بیماری لوپوس سیستمیک اریتماتوز با پیشرفت روش‌های تشخیصی و ارتقای استراتژی‌های درمانی بهبود یافته، هنوز هم نیاز به درک بهتر بیماری و گزینه‌های درمانی هدفمند بیشتر، محسوس است. لوپوس سیستمیک اریتماتوز در هر بیمار علائم و نشانه‌های متفاوتی دارد. علائم شایع این بیماری عبارتند از ضایعات پوستی، آرترالژی و ضعف.

هر چند که لوپوس سیستمیک اریتماتوز می‌تواند به درگیری شدید ارگان‌ها و بیماری کلیوی پیشرفته منجر شود. بیماران مبتلا به لوپوس سیستمیک اریتماتوز، دوره‌های با علائم خفیف یا بدون فعالیت بیماری(فروکش) و نیز دوره‌های تشدید فعالیت بیماری(عود) را تجربه می‌کنند. درمان لوپوس سیستمیک اریتماتوز، به بیماران کمک می‌کند در مرحله فروکش یا خاموشی بیماری باقی بمانند و از عود علائم پیشگیری کنند. انتخاب گزینه‌های درمانی برای لوپوس سیستمیک اریتماتوز، بستگی به علائم بیمار و شدت بیماری دارند. گزینه‌های درمانی معمول عبارتند از داروهای ضدمالاریا، گلوکوکورتیکوئیدها، داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی و داروهای مهارکننده سیستم ایمنی.

       هیدروکسی کلروکین: این دارو برای مواردی از بیماری که نسبتا خفیف است و نیز به‌عنوان درمان نگهدارنده تجویز می‌شود. دوز آغازین آن، 400 میلی‌گرم یک یا دوبار در روز است. پس از چند هفته تا چند ماه، با توجه به میزان پاسخ‌دهی بیمار، کمترین دوز موثره دارو برای وی مورد استفاده قرار می‌گیرد(200 تا 400 میلی‌گرم یک یا دو بار در روز). هیدروکسی کلروکین بیشترین اثربخشی را در درمان علائم پوستی، آرترالژی و ضعف دارد.

       پردنیزون: این کورتیکواستروئید، برای درمان موارد با شدت متوسط تا شدیدا فعال بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد. معمولا دوز روزانه آن، 5 تا 50 میلی‌گرم در روز است. پردنیزون روی التهاب ایجاد شده در بدن اثر می‌کند.

       ضدالتهاب‌های غیراستروئیدی: این گروه دارویی به دلیل قابلیت‌های تب‌بری و ضدالتهابی‌شان تجویز می‌شوند.

       بلیموماب: این دارو، یک آنتی‌بادی مونوکلونال است که فاکتور فعال کننده سلول‌های B را غیرفعال می‌کند. بلیموماب که به صورت داخل وریدی تجویز می‌شود، با دوز آغازین 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر 2 هفته یک‌بار و برای 3 دوره تجویز می‌شود. پس از گذراندن اولین 3 دوره درمانی، دارو در همان دوز وی با فواصل 4 هفته‌ای تجویز می‌شود. شایع‌ترین عوارض ناشی از مصرف این دارو عبارتند از آرترالژی، عفونت‌های مجاری تنفسی فوقانی، سردرد، ضعف و تهوع. عوارض جانبی شدید احتمالی برای این دارو عبارتند از واکنش‌های مرتبط با اینفیوژن دارو و علائم اعصاب و روان نظیر افکار خودکشی. بلیموماب میزان نیاز به کورتیکواستروئید را کاهش داده و علیه طیف وسیعی از علائم نظیر علائم عضلانی-اسکلتی و تغییرات سرولوژیک موثر است.

       آزاتیوپرین: این دارو ممکن است برای درمان موارد با شدت متوسط تا شدید بیماری تجویز شود و دوز انتخابی، کاملا وابسته به شدت بیماری است. دوز دارو معمولا روزانه بین 5/1 تا 2 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن متغیر است.

       متوترکسات: این دارو برای انواع متوسط تا شدید بیماری تجویز می‌شود و دوز آن وابسته به شدت بیماری است. دوز آغازین آن معمولا 5/7 میلی‌گرم یک‌بار در هفته است و دوز دارو را هر هفته 5/2 میلی‌گرم افزایش می‌دهیم. حداکثر دوز توصیه شده برای این دارو، 20 میلی‌گرم هر هفته یک‌بار است.

       مایکوفنولات موفتیل: این دارو برای انواع متوسط تا شدید بیماری تجویز می‌شود. دوز آن بین 750 میلی‌گرم تا 3 گرم، با توجه به شدت بیماری می‌تواند متغیر باشد.

       سیکلوفسفاماید: این دارو برای موارد شدیدا فعال بیماری و نیز نفریت لوپوسی تجویز می‌شود. دوز مناسب برای نفریت لوپوسی، 500 میلی‌گرم هر 2 هفته یک‌بار برای 6 دوز یا 500 تا 1000 میلی‌گرم به ازای هر مترمربع سطح بدن، هر 6 ماه یک‌بار برای 6 دوز است. مطالعات دیگر نشان داده‌اند که دوز ماهانه 500 تا 1000 میلی‌گرم بر هر مترمربع سطح بدن دارو، برای مدت 6 ماه و سپس هر 3 ماه یک‌بار مناسب است.

       سیکلوسپورین: این دارو برای موارد با شدت متوسط تا شدید بیماری تجویز می‌شود. برای نفریت لوپوسی، سیکلوسپورین با دوز روزانه 4 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن شروع می‌شود. بعد از گذشت یک ماه، دوز دارو را به میزان 5/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن هر 2 هفته یک‌بار و به دوز نگهدارنده روزانه 5/2 تا 3 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تقلیل می‌دهیم.

       تاکرولیموس: این مهارکننده کلسینورین، برای درمان علائم نفریت لوپوسی و نیز علائم لوپوس پوستی تجویز می‌شود. این دارو در مطالعات بالینی با دوز روزانه 05/0 تا 1/0 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن تجویز شده است.

       لفلونوماید: این دارو سیستم ایمنی را مهار می‌کند. در یک مطالعه بالینی، اثربخشی لفلونوماید با دوز آغازین 1میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز برای مدت 3 روز و سپس دوز روزانه 30 میلی‌گرم بررسی شد.2016 US.Pharmacist,June