روش خودکشی مانند بیماری عفونی مسری است

 خودکشی تقلیدی چگونه رخ می‌دهد و رسانه‌ها در این زمینه چه نقشی دارند؟
به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید درباره خودکشی تقلیدی مشخص است که روش‌های معدودی برای خودکشی وجود دارد و این روش‌ها بی‌نهایت نیست. روش خودکشی بیشتر تحت تاثیر در دسترس بودن ابزار خودکشی است. در کشورهای که دسترسی به اسلحه وجود دارد افراد با اسلحه خودکشی می‌کنند. جایی که این احتمال وجود دارد فرد خود را در رودخانه‌ای خروشان پرتاب کند، احتمالاً افراد از این روش برای خودکشی استفاده می‌کنند یا گاهی معمول می‌شود که افراد با قرص برنج خودکشی کنند. افراد تحت تاثیر محیط و افرادی که پیرامون آنها هستند، ممکن است روش خودکشی را تقلید کنند.

برای مثال در کشوری مانند انگلیس که ممکن است افراد شیر گاز را بازکرده و با این روش خودکشی کنند، وقتی می‌خواهند با خودکشی مقابله کنند تلاش می‌کنند گاز شهری آن میزان از سمیت را نداشته باشد. روش خودکشی بستگی بسیاری به در دسترس بودن امکانات دارد اما گاهی ممکن است افراد تحت تاثیر فردی که الگو بوده قرار بگیرند. خودکشی نوعی فریاد کمک خواهی است. فرد به‌گونه‌ای می‌خواهد بگوید در شرایط دشواری قرار داشته و نیازمند حمایت و کمک است.

 انتشار با جزئیات خبری مانند خودکشی دانش آموزان در رسانه‌ها نمی‌تواند به خودکشی تقلیدی منجر شود؟
       واقعیت این است که 65 درصد افرادی که خودکشی می‌کنند بیمار افسرده هستند. 10 درصد افراد دیگری که خودکشی می‌کنند مبتلابه سایر بیماری‌های روانی هستند. در 10 درصد دیگر نیز بیماری‌های مزمن وجود دارد. افرادی که سرطان لاعلاج دارند، نارسایی کلیه دارند و دیالیز می‌شوند، افرادی که دچار بیماری‌هایی هستند که درد و ناراحتی دارد نیز اقدام به خودکشی می‌کنند. پس حتماً باید آمادگی و زمینه عاطفی و روانی برای اقدام به خودکشی وجود داشته باشد که فرد اقدام به خودکشی کند.

چرا در یک منطقه یا یک برهه زمانی روشی خاص از خودکشی شیوع پیدا می‌کند؟ رسانه‌ها می‌تواند در این زمینه تاثیرگذار باشند؟
       واقعیت این است که شیوع شیوه خودکشی مانند بیماری‌های عفونی است. مانند اینکه فردی مبتلا به سرماخوردگی می‌شود آن را به چهار نفر بعدی منتقل می‌کند و بعدازآن ده نفر دیگر مبتلا می‌شوند. این مسئله چندان تحت تاثیر رسانه یا تبلیغات رسانه نیست؛ اما به هر صورت ما باید به مردم آگاهی بدهیم. اگر رسانه می‌خواهد کمکی کند، می‌تواند مستندی از فردی که خودکشی کرده است و زمینه‌ها، عوامل و امکاناتی را که می‌توان برای پیشگیری به‌کار گرفت در اختیار عموم قرار دهد. فردی که خودکشی می‌کند پیش از آن به زبان بی‌زبانی به دیگران می‌گوید و این بیان را باید جدی گرفت. من به‌عنوان یک معلم وقتی سر کلاس می‌روم و دانش‌آموزی می‌گوید زندگی برای من خیلی زجرآور است و روزی خودم را از شر آن خلاص می‌کنم باید آن را جدی بگیرم. کسانی که مخاطب هستند می‌فهمند که شرایط برای این فرد واقعاً زجرآور است. باید حساسیت لازم وجود داشته باشد که این حرف جدی گرفته‌شده و به آن واکنش مناسب نشان داده شود. واکنش مناسب هم نیازمند آموزش کافی است. معلمان، مربی‌ها، والدین و حتی پزشک‌های عمومی وقتی بیمار به آنها مراجعه می‌کند و حالت‌های خلقی افسردگی دارد و نیازمند درمان بوده کافی است که آن را جدی گرفته و به متخصص ارجاع دهند یا خودشان هر اقدامی که می‌توانند انجام دهند.

به نظر شما فضای مجازی و استفاده از اینترنت در خودکشی‌های که صورت می‌گیرد می‌تواند چه نقشی داشته باشد؟
       زمان زیادی نیست که فضای مجازی وارد زندگی مردم شده است و صدمه‌ها و آسیب‌های آن بسیار زیاد است. یکی از مسائل این است که وقتی فرد به‌صورت رودررو در مقابل خود طرف مقابل خود قرار نمی‌گیرد، می‌تواند هر مفهوم، ایده یا فکری را القا کند. شاید حتی این مسئله را به شوخی القا می‌کند، شاید هم فردی است که مشکل جدی روانی دارد. فضای مجازی فضایی است که موجب می‌شود افراد نتوانند به خوبی قضاوت کنند و بر اساس دید خود برداشت‌هایی می‌کنند که می‌تواند القا کنند احساسات بد، درماندگی، ناتوانی و...شود که اینها می‌تواند فرد را به سمت خودکشی سوق دهد.