» عمومی
شفا آنلاین>اجتماعی>سلامت>در سالی که شعار صنعتگران و مسئولین کشوری اقتصاد مقاومتی است، عزم جدی در تلاش برای افزایش تولیدات و نگاه به بیرون از مرزها به منظور رونق صادرات هدفی است که کم و بیش تمام مسئولین کشوری از جمله صنعتگران دارویی در پیش گرفته‌اند.
به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید
در این بین مطرح‌شدن بحث الحاق به سازمان جهانی نیز موضوعی است
که این روزها به یکی از بحث‌های داغ در حوزه دارو تبدیل شده است. تا جایی
که برخی از داروسازان بر این باورند که بحث الحاق خود تجلی اقتصاد مقاومتی
است. در خصوص بررسی بیشتر این موضوع با اکبر برندگی، مدیرعامل سبحان دارو
به گفت‌وگو نشستیم.اقتصاد مقامتی در حوزه دارو را چطور تعریف می‌کنید؟
اقتصاد مقاومتی دو نکته اساسی در دل خود دارد. یکی بحث برون‌نگری و دیگری بحث دورن‌زایی است. یعنی ما در تولید باید حواسمان به داخل و محصولات خود باشد ولی در عین حال برای صادرات نگاهمان به خارج از مرزها باشد. می‌توان گفت برخی از اصول مطرح شده در خصوص الحاق به سازمان جهانی و الزاماتی که در آنجا مطرح است در بحث اقتصاد مقاومتی نیز نهفته است. در بحث اقتصاد مقاومتی هم آمده است که باید به محصولات داخلی تکیه کنیم و نگاهمان به بیرون از کشور باشد. اینها همان مواردی است که در الحاق به WTO مدنظر همه کشورها است.
با این تعریف شما الحاق را موضوعی مناسب و بجا برای کشور می‌دانید؟
الحاق یک ضرورت است و به نظرم ما اصلا قدرت انتخاب نداریم یا باید از دنیا منفک شویم و برای خودمان یک گوشه زندگی کنیم یا باید تصمیم بگیریم با دنیا مراوده داشته باشیم. ظاهرا در حال حاضر تصمیم دوم گرفته شده و راهی جز قبولش نداریم.
الحاق روی صنعت دارویی کشور چه تاثیری می‌گذارد؟
بحث الحاق قطعا در صنعت داروسازی ما تاثیر دارد. تاثیرات آن می‌تواند هم مثبت و هم منفی باشد و باید بررسی شود و تلاش شود این الحاق طوری صورت بگیرد که مزایای مثبت آن بیشتر باشد. البته قطعا افرادی هستند که در این بین ضرر می‌کنند، ولی در مجموع برآیند مثبتی است.
افرادی که در بحث الحاق ضرر می‌کنند چه کسانی هستند؟
شرکت‌هایی که هنوز ادبیات جهانی را نپذیرفته‌اند و نتوانسته‌اند خودشان را از لحاظ ساختاری اصلاح کنند، کسانی هستند که در بحث الحاق متحمل ضرر می‌شوند. به هر حال الحاق شدن به جهان ساختارش این است که ادبیات جهانی را بپذیریم. هر شرکتی که بتواند زودتر خود را تطبیق دهد راحت‌تر می‌تواند این الحاق را بپذیرد. شرکت‌هایی که همین الان در بحث صادرات توانمند ظاهر می‌شوند افرادی هستند که در آینده راحت‌تر به الحاق می‌پیوندند.
الحاق به سازمان جهانی می‌تواند روی صادرات ما نیز تاثیرگذار باشد؟
حتما اثر می‌گذارد. ما الان برای صادرات یک محصول ساده خود برای همه گمرکات کشورهای دیگر دچار مشکل هستیم، حتی با گمرکات کشور خودمان نیز مشکل داریم. چون ساختارهای لازم را نداریم، دچار مشکل هستیم. اما اگر این الحاق ایجاد شود طبیعتا روی بستر روان‌تری حرکت خواهیم کرد.
ارزیابی شما از صنعت دارویی کشور چیست؟ آیا توانسته در حد قابل قبولی جوابگوی بازار داخلی باشد؟
بازار داخلی ایران با بیش از 100 تولیدکننده دارو و بیش از 50 تا 60 تولیدکننده مواد اولیه و بیش از صدها شرکت پخش، توانمندی بالایی دارد. الان در بیوتکنولوژی پیشرفت بالایی داریم و محصولاتمان را به راحتی به سایر کشورها صادر می‌کنیم. امروز توان دارویی ما نسبت به 16 یا 20 سال پیش کاملا متفاوت است. در سالیان پیش نیز بحث الحاق مطرح شده بود اما امروز شرایط کاملا فرق کرده و اگر بخواهیم به الحاق بپیوندیم با مشکلات کمتری مواجه خواهیم شد.
به نظر شما ادامه روند داروهای ژنریک در کشور لزومی دارد یا کشور برای بهتر شدن کیفیت داروهای خود نیاز به برندسازی دارد؟
ژنریک در حقیقت متضاد با برندسازی و کیفیت نیست. داروی ژنریک نیز کیفیت دارد و حداقل‌هایی را که سازمان‌های جهانی از جمله سازمان غذا و داروی امریکا برای کیفیت دارو ترسیم کرده، در داروهای ژنریک هم هست. ژنریک را کشورها قبول می‌کنند برای اینکه بتوانند دسترسی مردم به داروهای با کیفیت ولی ارزان‌تر را مهیا کنند. طبیعی است اگر بخواهیم بهداشت و درمان و بحث سلامت ما محقق شود و برای اینکه مردم امکانات اولیه بهداشتی درمانی از جمله دسترسی به داروهای با کیفیت و ارزان داشته باشند، باید ژنریک را اجرا کنیم. منتها این موضوع با برندسازی مغایر نیست. ما می‌توانیم در کنار آن برای قشری از جامعه برندسازی راه نیز راه بیندازیم و روی آن تجربه پیدا کنیم. ما هنوز تجربه برندسازی را در کشور نداریم.
صنعت دارویی ما در خصوص داروهای های‌تک در چه جایگاهی قرار دارد؟
ما در داروهای مشتق از ژن، پیشرفت زیادی داشتیم. دارویی را که امروز در دنیا وجود دارد بعد از 6 ماه می‌توانیم در کشور تولید کنیم. حتی اگر نه با این سرعت، ولی توان این را داریم که سریع این کار انجام شود؛ البته بعدها با پیوستن به WTO دیگر نمی‌شود این کار را انجام داد. برای اینکه آنها 10 تا 15 سال برای داروی خود حق پتنت می‌گیرند و نمی‌توان پتنت را شکست. اگر ما عضو شویم طبیعتا نمی‌توان این کار را انجام داد.
پس این موضوع خود یکی از معایب الحاق و به ضرر کشور است؟
این ضرر نیست. ما باید حق مالکیت فکری را برای شرکت یا کشوری که اولین‌بار دارویی را ابداع می‌کند، قائل باشیم. ما در این زمینه‌ها می‌توانیم از زمانی که پتنت تمام شد تولید دارو را شروع کنیم. همین الان محصولاتی داریم که 10 سال پیش وارد بازار شده، ما برای تولیدش تلاش کردیم ولی دارو را وارد بازار نکرده‌ایم بلکه
نگه داشته‌ایم تا زمانی که دوره پتنت دارو تمام شود.
یعنی در حال حاضر نیز حق پتنت در کشور ما رعایت می‌شود؟
بله؛ الان هم در ایران این موارد کم و بیش رعایت می‌شود.
نظرشما
آخرین اخبار