به گزارش شفا آنلاین،بنابراین می‌توان نتیجه‌گیری کرد که برای اغلب بیماران، باید پیش از آغاز درمان با عوامل بیولوژیکی، این ترکیب دارویی ارزان‌قیمت امتحان شود و به عنوان درمان خط اول یا درمان استارت‌آپ در بیمارانی که به خوبی به درمان اولیه با متوتروکسات به تنهایی پاسخ نمی‌دهند، انتخاب شود.
در این مطالعه، محققان کانادایی با انجام یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز شبکه‌ای از کارآزمایی‌های منتشر شده، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، دو مرکز ثبت کارآزمایی‌ها و کاکرین، توانستند به بعضی از اهداف خود برسند.
در مجموع، این تیم تحقیقاتی دریافت که درمان سه‌گانه متوتروکسات و اغلب رژیم‌های درمانی با داروهای ضدروماتوئید بیولوژیکی تعدیل کننده بیماری (DMARDs) به‌طور موثری فعالیت بیماری را کنترل کرده و در بیماران درمان شده با متوتروکسات به تنهایی خوب تحمل می‌شود. نتایج این مطالعه در نشریه معتبر BMJ منتشر شده است.
درمان‌های متعددی، از جمله درمان سه‌گانه، از نظر آماری به‌طور معنی‌داری بر درمان خوراکی متوتروکسات به تنهایی براساس ACR50 ارجحیت دارد. به طوریکه پاسخ ACR50 مشابه میان درمان‌ها و برابر با 56 تا 67 درصد و در گروه درمان شده با متوتروکسات به تنهایی 41 درصد است.
متوتروکسات در ترکیب با آدالیموماب adalimumab، اتانرسپت etanercept، سرتولیزوماب certolizumab یا اینفلیکسیماب infliximab به‌طور قابل توجهی بر درمان با متوتروکسات خوراکی در مهار پیشرفت رادیوگرافیک ارجح است، اما محققان متذکر می‌شوند که تغییر در طول یک سال از نظر بالینی کمتر از میزان حداقلی مورد انتظار بوده است.
بیماران درمان شده با درمان سه‌گانه در مقایسه با بیماران درمان شده با متوتروکسات همراه با اینفلیکسیماب، تعداد کمتری درمان را به دلیل بروز عوارض جانبی کنار بگذارند.
محققان همچنین در بررسی‌های خود دریافتند برای بیماران در معرض متوترکسات، درمان‌های متعددی شامل درمان سه‌گانه، از نظر آماری بر درمان با متوتروکسات به تنهایی با توجه به پاسخ ACR50 ارجحیت دارند. به طوریکه احتمال پاسخ در درمان سه‌گانه 61 درصد و در دیگر درمان‌ها از 27 درصد تا 70 درصد متغیر است.
از سوی دیگر، آنها دریافتند که تفاوت قابل توجهی برای این بیماران میان هر نوع درمان و متوتروکسات خوراکی برای پیشرفت رادیوگرافیک وجود ندارد و دیده نمی‌شود. تنها درمان‌هایی که میزان بالا و قابل توجهی از کنار گذاشته شدن به دلیل عوارض جانبی داشتند، عبارت بودند از متوتروکسات به اضافه سیکلوسپورین و متوتروکسات همراه با توسیلیزوماب tocilizumab، با دوز 8 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن.
نکته قابل توجه آنکه هزینه درمان سه‌گانه متوتروکسات، سولفاسالازین و هیدروکسی‌کلروکین، 10 تا 20 برابر کمتر از درمان با عوامل بیولوژیکی است و در حال حاضر نیز به‌طور قوی توسط راهنماهای بالینی بین‌المللی توصیه نمی‌شوند و این مسئله مفاهیم کاربردی مهمی پیش‌رو دارد. به‌طور خاص آنکه، نتایج پیشنهاد می‌کند درمان سه‌گانه باید به عنوان یک گزینه درمانی کم‌هزینه و موثر و همچنین به عنوان درمان اولیه یا در مواردی که بیمار پاسخ درمانی کافی به متوتروکسات نمی‌دهد، در نظر گرفته شود.
بسیاری از بیماران، خصوصا پس از آنکه در درمان با متوتروکسات به تنهایی با شکست درمانی مواجه می‌شوند، به سوی درمان با عوامل بیولوژیکی هدایت می‌شوند. این انتخاب‌ها اغلب پیچیده بوده و باید با فعالیت بیماری و ترجیحات بیمار متناسب باشند و تطبیق داده شوند. Reuters Health
