وی در ادامه توضیح داد: «گاهی فرد به واسطه ماهیت شغلی در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارد مثلاً افرادی که بنا به ماهیت کارشان (مثل پرسنل بهداشتی درمانی) ممکن است به خاطر فرو رفتن سوزن آلوده به دست یا بریده شدن دست توسط چاقو و... در معرض ویروس اچ‌آی‌وی قرار گیرند. در مواردی هم ممکن است فرد خارج از محل کار به واسطه رابطه جنسی، تجاوز جنسی توسط فرد آلوده، استفاده از سرنگ‌های مشترک جهت تزریق و... در معرض این ویروس قرار بگیرد.»
این استاد دانشگاه با تأکید مجدد بر اینکه پیشگیری بعد از مواجه باید حتماً ظرف 72 ساعت پس از مواجه باشد، گفت: «برای مؤثر بودن پیشگیری، فرد باید هرچه زودتر و حتماً ظرف 72 ساعت پس از مواجه درمانش شروع شود. وقتی فرد در معرض احتمالی ویروس قرار گرفت، لازم است پس از شروع درمان، 6 هفته، 3 و 6 ماه پس از مواجه از نظر وجود ویروس اچ‌آی‌وی در بدن چک شود.
پیشگیری بعد از مواجه شامل مصرف 3-2 داروی ضدویروس اچ‌آی‌وی است که باید به مدت 28 روز مصرف شوند و این پزشک است که مشخص می‌کند چه نوع درمانی برای فرد شروع شود. درمان با توجه به چگونگی در معرض قرار گرفتن فرد با این ویروس تعیین می‌شود هرچند مصرف این داروها بدون خطر بوده ولی ممکن است در برخی افراد باعث ایجاد عوارضی مثل تهوع شود.»
به گفته این اورولوژیست اگر فردی که لازم است درمان پیشگیری پس از مواجه دریافت کند یک خانم باردار یا شیرده باشد در این شرایط هم خطر ابتلا برای مادر مطرح است و هم خطر ابتلا برای جنین، به خصوص اینکه انتقال ویروس به جنین در مرحله عفونت حاد بالاست. با این حال برای خانم‌های باردار نیز داروهای مؤثر وجود دارند که توسط پزشک متخصص در این زمینه تجویز می‌شوند.
