بازماندگان سرطان پروستات، در دام سرطان کولورکتال

 به گزارش شفا آنلاین، بدخیمی‌های اولیه‌ای که بعدا رخ می‌دهد، یکی از علل مهم مورتالیتی و موربیدیتی در بازماندگان سرطان است و می‌تواند به دلیل عوامل اتیولوژیکی مشترک (محیطی و ژنتیکی) بین آنها باشد یا به دلیل درمان سرطان اولی. مطالعات قبلی در مورد خطر بیشتر بروز سرطان کولورکتال در بیمارانی که سرطان پروستات را پشت‌سر گذاشته‌اند، نتایج مختلفی به همراه داشته و همگی از نوعی محدودیت رنج می‌برده‌اند. اگر افراد با سابقه قبلی سرطان پروستات واقعا در معرض خطر بیشتر از حد متوسط سرطان کولورکتال باشند، بنابراین پارادایم غربالگری استاندارد سرطان کولورکتال باید در مورد آنها تغییر کند و اصلاح شود.

       محققان در این مطالعه داده‌های 14 هزار و 146 مرد مبتلا به سرطان پروستات و 69 هزار و 51 فرد بدون سرطان پروستات را به عنوان گروه کنترل آنالیز کردند. در مجموع، 559 هزار و 81 فرد ـ سال آنالیز شدند. در طول دوره پیگیری، 8/2 درصد از بیماران مبتلا به سرطان پروستات قبلی و 6/2 درصد از افراد گروه کنترل مبتلا به سرطان کولورکتال شدند. به عبارت دیگر، نسبت خطر ابتلا به سرطان کولورکتال در گروه بازماندگان از سرطان پروستات قبلی، 14/1 بوده است. این میزان خطر در قسمت رکتوم، از دیگر قسمت‌های کولون بیشتر بوده است. سپید