به گزارش شفا آنلاین، برای اهداف تشخیصی یا غربالگری، فقط تست‌های A1C که با روش‌های قابل قبول آزمایشگاهی و استاندارد شده اندازه‌گیری شده باشند، باید استفاده شوند. در حال حاضر، تست‌هایی که در مطب پزشکان انجام می‌شوند یا در بالین بیمار، بسیار متغیر هستند و برای تشخیص دیابت ارزشی ندارند، اما به منظور پایش درمان قابل استفاده هستند.
سطح هموگلوبین A1C کمتر از 7/5 درصد (39 میلی‌مول بر مول): نرمال،
سطح هموگلوبین A1C بین 7/5 و 4/6 درصد (39 تا 64 میلی‌مول بر مول): وضعیت پیش‌دیابتی،
سطح هموگلوبین A1C، 5/6 درصد (47 میلی‌مول بر مول) یا بیشتر: دیابت.
تست
تحمل گلوکز 2 ساعته: که به اختصار OGTT نامیده میشود. این تست با
اندازه‌گیری قند خون ناشتا آغاز شده و به دنبال آن، بیمار 75 گرم نوشیدنی
قندی را نوشیده و سپس 2 ساعت بعد از مصرف آن، نمونه دیگری از خون گرفته
میشود. تفسیر سطوح گلوکز 2 ساعت پس از نوشیدن 75 گرم محلول قندی به شرح
زیر هستند:
کمتر از 140 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (8/7 میلی‌مول بر لیتر): تحمل گلوکز طبیعی،
از 140 تا 199 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (8/7 تا 1/11 میلی‌مول بر لیتر):
وضعیت پیش‌دیابتی (تحمل گلوکز مختل)،
مساوی یا بیشتر از 200 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر (1/11 میلی‌مول بر لیتر) در
بیش از یک نوبت تست: دیابت.
گاهی
اوقات، نمونه خون گرفته شده و گلوکز خون زمانی اندازه‌گیری میشود که فرد
ناشتا نیست. در این حالت، اگر قند خون 200 میلی‌گرم بر دسی‌لیتر یا بیشتر
باشد، نشانه وجود دیابت است. نتایج غیرطبیعی می‌تواند با انجام تست‌های
اضافی پیگیری شوند.سپید
