به گزارش شفا آنلاین، متامفتامین
موجب افزایش رهایش دوپامین در بخش کورتکس مغز می‌شود که این فرآیند موجب
بروز عادت و اعتیاد در فرد خواهد شد. پیش از این محققان نشان داده بودند از
نانولوله‌های کربنی می‌توان برای درمان بیماری آلزایمر در موش‌ها استفاده
کرد.
بررسی‌های
پژوهشگران نشان می‌دهد می‌توان از نانولوله‌های کربنی برای درمان اعتیاد
به متامفتامین استفاده کرد. بعد از تزریق نانولوله‌های کربنی تک‌جداره
منفرد (iSWNT) یا نانولوله‌های کربنی تک‌جداره تجمع‌یافته (aSWNT) به مغز
موش‌ها، هیچ تغییری در مورفولوژی مغز موش‌ها اتفاق نیفتاده که این
نشان‌دهنده ایمن بودن این روش است.
پژوهشگران
تاثیر هر دو نوع نانولوله‌های کربنی را روی مدیریت متامفتامین مغز بررسی
کرده و دریافتند تاثیر متامفتامین در مغز بعد از سه ساعت متوقف شد. زمانی
که موش‌ها متامفتامین مصرف کردند و بعد به آنها نانولوله‌کربنی تزریق شد،
هیچ گونه رفتار اعتیادی در موش‌ها مشاهده نشد. این گروه تحقیقاتی نشان
دادند که نانولوله‌های کربنی می‌توانند تولید دوپامین را در مغز کاهش دهند.
نتایج
این پروژه نشان می‌دهد که می‌توان از نانولوله‌های کربنی برای درمان
اعتیاد به متامفتامین استفاده کرد. کارایی این روش روی انسان‌ها باید بررسی
شود. همچنین باید روش‌های دیگر وارد کردن این ماده به بدن، به جای تزریق
مستقیم، نیز مطالعه شوند.
دو
نوع نانولوله کربنی تک‌جداره وجود دارد: نانولوله‌های کربنی تک‌جداره
منفرد و نانولوله‌های تجمع یافته. هر دو نوع در این پروژه بررسی شد که
برای این کار 1-2 نانوگرم از نانولوله‌های کربنی تک‌جداره منفرد یا
تجمع‌یافته به بطن‌های جانبی مغز موش تزریق شدند. با انجام رنگ‌آمیزی
هیستولوژیکی مغز، موضوع ایمنی این نانولوله‌ها بررسی شد. هیچ‌گونه رفتار
غیرطبیعی در مغز مشاهده نشد.
وجود
نانولوله‌های کربنی تک‌جداری تجمع‌یافته می‌تواند در مدت سه ساعت به شدت
مقدار متامفتامین را در مغز کاهش دهد. سه هفته بعد از اتمام درمان، دوباره
موش‌ها در معرض متامفتامین قرار داده شدند تا رفتار اعتیادی آنها بررسی شود
که نشانی از اعتیاد دیده نشد.سپید
