نابودی یک و نیم میلیارد شغل به خاطر کم آبی!

آب طی 10 سال آینده بزرگ‌‍ترین خطر جهانی به شمار می‌آید و پرسش مطرح‌شده این است که آیا دنیا در معرض خطر از دست دادن 1.5 میلیارد شغل است یا خیر؟

در مواقع بحران آب، کشاورزی آسیب‌پذیرترین بخش است زیرا تقریبا به طور کامل به این مایع حیاتی وابسته است. دسترس‌پذیری آب و تاثیرات شدید قحطی و سیلاب دارای تاثیر مستقیمی بر روی زندگی بیش از یک میلیارد نفر است که در بخش کشاورزی کار می‌کنند.

کارشناسان تخمین زده‌اند قطحی در ایالت کالیفرنیا که پنجمین تامین‌کننده غذا در دنیاست، در سال 2014  حدود 2.2 میلیارد دلار هزینه مالی به دنبال داشت و موجب از دست رفتن 17 هزار و 100 شغل  یعنی 3.8 درصد از مشاغل کشاورزی این ایالت شد.

سناریوی وخیم‌تر در ایالت ماهاراشترا در هند رخ داد و در سال 2015 بیش از 3000 کشاورزی خودکشی کردند. در حالی که مولفه‌های زیادی عامل این پایان غم‌انگیز بوده‌اند، رخدادهای آب و هوایی وخیم و مخرب محصولات کشاورزی نقش مهمی را در این میان ایفا کرده است.

دسترس‌پذیری و کیفیت آب نیز به طور روزافزونی به خطر مهمی برای صنایع تبدیل می‌شود. شرکت‌هایی که با کمبود آب روبرو هستند، در حال ارزیابی دوباره طرح‌های استراتژیک، پتانسیل رشد و تصمیمات سرمایه‌گذاری هستند که مشاغل موجود یا مقوله ایجاد فرصت‌های شغلی جدید را در معرض خطر قرار می‌دهد.

در این میان، کشاورزی و صنایعی مانند کالاهای مصرفی و انرژی در ارتباط با آب بیشتر در کانون توجه بوده‌اند و همزمان صنایع بیشتری با خطر آب دست و پنجه نرم می‌کنند. کارشناسان اخیرا تاثیرات فشار ناشی از آب و کمبود آن را بر روی صنعت توریسم در منطقه آسیا-اقیانوسیه بررسی کردند؛ آنها تخمین زدند 500 میلیون جهانگرد در سال 2014 از این منطقه دیدار کردند و فشار بیشتر تقاضای آب به این ناحیه تحمیل شد؛ این در حالی است که منطقه آسیا اقیانوسیه خود در حال تجربه‌کردن فشار شدید آب در 75 درصد کشورهایش است.

کیفیت پایین آب و ناکافی بودن این ماده صنعت توریسم را از بازارهای کنونی عقب خواهد انداخت؛ این در حالی است که این صنعت در سال 2015 در تولید تقریبا 10 درصد تولید ناخالص ملی دنیا مشارکت داشت و 284 میلیون نفر در این صنعت اشتغال دارند.

مثال‌های ارائه‌شده تا بدین جا خطر بحران آب را برای بخش‌های اقتصادی خاصی بررسی کرده‌اند اما یکی از ابعاد اساسی موضوع آب و مشاغل مربوط به آن تاثیر مستقیم آن بر بهداشت انسانی است. تخمین زده می‌شود دست کم 1.8 میلیارد نفر در سراسر دنیا آب ناسالم و آلوده می‌نوشند که این موضوع منجر به بیماری می‌‍شود. برای افرادی هم که نیروی کار محسوب می‌شود، این موضوع به معنی زمان از دست رفته در سر کار و کاهش بهره‌وری است.

بر اساس گزارش‌های ارائه‌شده، بیش از نیمی از تخت‌های بیماستان‌های دنیا توسط افرادی اشغال می‌شود که از بیماری‌های مرتبط با آب رنج می‌برند.

این مثال‌ها فقط بخشی از مشکلات موجود است و روز جهانی آب در سال جاری میلادی به دنبال برجسته‌کردن و جلب کردن توجه دنیا به این موضوع است که چه میزان آب و با چه کیفیتی می‌تواند زندگی کارکنان را تغییر داده و حتی جوامع و اقتصادهای دنیا را دستخوش تحول کند. در این جا چالش موجود تبدیل کردن هوشیاری افزایش یافته در مورد انرژی، اقدام و کسب نتایج پایدار است.

بان کی‌مون، دبیر کل سازمان ملل، و جیم یونگ کیم، رئیس بانک جهانی، در اجلاس سالانه مجمع جهانی اقتصاد در سال 2016 عزم خود برای ایجاد "پنل سطح بالای آب" را با هدف منسجم‌کردن اقدامات ضروری  در مورد هدف توسعه پایدار برای آب، سیستم تخلیه فاضلاب و اهداف مرتبط با آن اعلام کردند. این پنل شامل سران دولت‌های کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته است.

این امر فرصت مهم و بی نظیری برای افزایش ارزش آب به بالاترین سطح سیاسی و تضمین ارتقایافته منابع آب از طراحی و تخصیص منابع گرفته، ارائه آب آشامیدنی سالم و خدمات بهداشتی تا تضمین کیفیت آب است.

این امر به موضوع مهم منطقه‌ای و ملی برای برنامه توسعه و استراتژی‌هایی برای اشتغال‌زایی تبدیل می‌شود و محقق‌کردن این هدف نیازمند شراکت و ایجاد ائتلاف‌های مدنی بخش‌های خصوصی و دولتی کشورهاست.سناپرس