به گزارش شفا آنلاین، در پیام نوروزی محمد میرزابیگی آمده است:« سالی تمام شد و بهاری در راه است، بهاری که سرآغاز سالی جدید و سرآغاز نو شدن، شکفتن و شکوفا شدن است
شروع فصل بهار در فرهنگ و تمدن اصیل ما ایرانیان نماد نوروز و نو شدن زمان است و بزرگ‌ترین تحولات را با خود به همراه دارد. تحول در طبیعت، تحول در آب و هوا، تحول در پوشش، تحول در مناسبات اجتماعی و... چه زیبا به مصداق دعای تحویل سال خداوند عظیم را با تمام صفات دگرگون کننده‌اش می‌خوانیم و از او می‌خواهیم که تحول در حال ما را به احسن‌الحال بوجود بیاورد. خوب است خود ما نیز همراه با این خواستن، تغییر و تحول درونی خویش را آغازگر و ادامه دهنده باشیم.
ما اکنون در زمانه‌ای پرشتاب، با تغییر و تحولات شگرف و در عصر فوری کهنه شدن هستیم، در عصری هستیم که آرمانگرایان، بی‌پروایان و تحول‌خواهان هر غیرممکنی را ممکن می‌کنند و دست به امید آفرینی و آفرینش گری‌های علمی می‌زنند. چرا من و شما در این سال نیز یکی از تغییردهندگان، تحولگران و فرصت سازان نباشیم؟
پرستار و پرستاری قلب نظام سلامت است و پرستاران خلاق، کوشا و بی‌ریا با رفتار و اخلاق خود در تیم سلامت، مصداق قلب مشارکت آفرینی هستند.
پرستاران ایران اسلامی ما بهترین پرستاران دنیا و بهترین های نظام سلامت کشورمان بوده و هستند و با سختکوشی تمام، بدون در نظر گرفتن زمان و مکان به معنای واقعی هنر عزتمندی و عزت طلبی را به نمایش گذاشته‌اند. پرستاران ما در اقصی نقاط کشور، آغاز سال جدید و حتی لحظه تحویل سال را بر سر سفره هفت سینی خواهند بود که با هنرمندی خود و همکاران در بخش‌های بیمارستانی و ایستگاه‌های پرستاری (استیشن) چیده‌اند و بیماران و مددجویان را همچون اعضای خانواده‌های خود گرامی می‌دارند.
کاش این صحنه‌های زیبا را دوربینی به تصویر یا قلمی به تنویر بکشد که همه بدانند پرستار و پرستاری فقط عجین با بیماری و درمان نیست بلکه عجین با سلامتی، شفا، بازآفرینی زندگی، شخصیت و همراه و حامی فرهنگ و آداب و رسوم مددجویان و بیماران حتی بر روی تخت‌های بیمارستانی است.
پرستاران حق دارند که همه مسئولین از حقیر که کوچکترین خادمشان هستم تا دیگر مسئولین اجرایی، تقینی و قضایی و ... همه و همه به گونه‌ای تلاش و برنامه ریزی نماییم که پرستار ما، پرستار واقعی انسان و خلیفه الله- با تمام سطح و عمقی که از تعریف انسان، سلامتی و بیماری سراغ داریم- باشد.
به فضل و رحمت الهی در سال 93 و 94 اقدامات عملی و خوبی برای این عزیزان صورت گرفت که کمتر از آنها تبلیغات شد.
امیدوارم در سال 95 همه نهادهای ذیربط در نظام سلامت از فرصت ها به گونه ای استفاده نمایند که با هم افزایی و همگرایی، دستاوردها را برای مردم، نظام سلامت پرستاری و پرستاران مضاعف و قانع کننده‌تر شود و نیز بصیرت، تحلیل و تفکر خودمان را به سمت و سویی گرایش دهیم که با استفاده از توان ذخایر، داشته‌ها و توانمندی‌های بسیار زیاد حرفه، علم و هنر پرستاری به نداشته‌های لازم و مورد نیاز دست پیدا کنیم. چه آنکه مسیر پر فراز و نشیب دو دهه قبل تاکنون حاکی از آن است که کسانی که آنها اهداف محدود تعریف کرده و اراده‌های پولادین خود را به کار بسته و کمتر حرف زده و بیشتر عمل کرده‌اند، مسیر عزت و اعتلای حرفه‌ای را قوی‌تر طی کرده‌اند و البته هنوز در نیمه راه هستند و بدون رضایت دادن به وضع موجود و بدون توجه به حواشی و فروع، با اصولی که بدان اعتقاد دارند، با عزمی راسخ به پیش می‌روند.
در پایان از خداوند متعال خواستارم به همه ما و بویژه پرستاران و سایر اعضای تیم سلامت، سلامتی، توان و توفیق دهد تا به گونه‌ای عمل کنند که به مصداق متحول شدن در سال جدید، با افکار، اهداف و برنامه‌های نو، مسیر تحول، تغییر و اعتدال را به نفع بندگان خدا طی کنند. انشاءالله...»
