به گزارش شفا آنلاین،سیلیکوزیس
با تنفس ذرات گرد و غبار و سنگ ایجاد می‌شود. در حیوانات و انسان این حالت
دیده می‌شود بویژه افرادی که در معادن آهن، طلا، ذغال سنگ و... کار
می‌کنند مستعد سیلیکوزیس هستند. سیلیکا نامحلول در آب بوده و خاصیت تحریکی
قوی دارد. بنابراین می‌تواند باعث فیبروز شدید و افزایش ابتلا به سل شود.
ذرات سیلیکا می‌تواند وارد آلوئول‌های ریوی شود.
توسط
ماکروفاژها بلع شده و نهایتاً وارد عروق لنفاوی داخل ریه و غده‌های لنفاوی
شود. این ترکیبات سیلیکاتی تبدیل به اسید سیلیکا می‌شوند که خاصیت سمی
شدیدی برای بدن دارد و موجب بیماری سیلیکوزیس می شود. امروزه فرض بر این
است که سیلیکا ممکن است با پروتئین H ترکیب شده و به عنوان یک آنتی ژن عمل
کند که منجر به واکنش آنتی ژن آنتی بادی اتفاق افتاده و مستعد بروز
آمیلویید می‌شود. ماکروفاژهایی که ذرات سیلیکا را بلعیده‌اند تبدیل به
سلول‌های اپیلوییدی می‌شوند.
(شبه اپیتلیال) با گذشت زمان بافت ریه فیبروزه شده که نهایتاً منجر به هایپر تروفی، بزرگ شدن دهلیز راست و نهایتاً احتقان وریدی مزمن می‌شود گاهی بیماران مبتلا به سیلیکوزیس ممکن است در اثر سل از بین بروند.
علائم بیماری سیلیکوزیس
تنگی‌نفس ، سرفه ، خستگی ، تندنفسی ، کاهش اشتها و درد قفسه سینه از علائم بیماری سیلیکوزیس هستند. شرح حال تماس طولانی با سیلیس ، رادیوگرافی قفسه سینه و آزمون‌های عملکرد ریه (محدودیت حجمهای ریوی در اسپیرومتری) راههای تشخیص هستند.
توقف استنشاق غبار بویژه سیلیس و سیگار ، درمان سرفه و عفونت ، پروفیلاکسی از سل ، گشادکننده های برونش ، فیزیوتراپی ریه ، محیط با اکسیژن بالا ، پیوند ریه و احتمالاً کورتیکواستروئید در درمان بیماری سیلیکوزیس موثر است.
