بحـران دربرابر بلایـا

به گزارش شفا آنلاین،در یک بیمارستان، بیمارستان مرکز پزشکی مموریال، در آن هنگام آنقدر بد عمل شد که 2 پزشک آن بعدها گفتند این وضعیت مرگ بیمارانی را که روزها در هوای گرم در انتظار کمک مانده بودند، تسریع کرده بود.

       تخلیه آشفته بیش از 6400 بیمارستان و مراکز نگهداری سالمندان در شهر نیویورک در سال 2012 بعد از ابرطوفان سندی باز هم نگرانی‌ها را درباره آمادگی نظام بهداشت کشور در مواقع اضطراری افزایش داد.

 به‌رغم فراخوان‌های متعدد برای تغییر و نیز به‌رغم میلیاردها دلاری که قرار است در مواقع بحران به نظام بهداشت و درمان اختصاص یابد، قوانین فدرال هنوز درباره موسسات پزشکی که بتوانند حداقل آمادگی را برای بحران‌های جدی مانند ابرطوفان‌ها، زلزله و گردبادها تا حملات تروریسم زیستی و همه‌گیری بیماری‌های عفونی مانند زیکا و ابولا داشته باشند، روشن نیستند.

       کارل اشمیت، رئیس سابق اداره آمادگی بهداشت عمومی در ایالت ایلینویز می‌گوید: «شرایط بسیاری باعث شده تا نتایج فاجعه‌بار به بار آید.» به نظر می‌رسد شرایط رو به تغییر است. کارشناسان صنایع پزشکی در انتظار قانون فدرالی هستند که آمادگی برای وضعیت‌های بحران را ازجمله شرایطی می‌داند که طیف وسیعی از این صنایع امکان می‌یابند در برنامه‌های مدیکید (بیمه نیازمندان) و مدیکر (بیمه سالمندان) مشارکت یابند. این قانون بر بیش از 68هزار متصدی درمان تاثیر می‌گذارد، از بیمارستان‌ها گرفته تا مراکز دیالیز کلیه، اماکن درمان روانی، آژانس‌های مراقبت‌های خانگی و نهادهای مربوط به پیوند اعضا. ضمن برخی اقدامات دیگر، درمانگران باید به‌طور مرتب تمرین‌های مربوط به وضعیت فوق‌العاده را انجام دهند و برای مواقع کمبود برق و پیگیری وضعیت و مراقبت از افراد رانده‌شده از خانه هم برنامه داشته باشند.

       دولت سرانجام پیش‌نویس پیشنهادی را در سال 2013 با نام «موضوع فوری بهداشت» ارائه داد و از مردم خواست تا درباره آن نظر دهند، اما هنوز نتوانسته است که آن را نهایی کند. مثل همیشه درمورد آمادگی برای موارد فوری، موضوعات بسیاری به‌عنوان پیش‌شرط مطرح می‌شوند. کارشناسان عقیده دارند که برای آنکه بیمارستان‌های آمریکا بتوانند در صورت بروز وقایع طبیعی مانند ابرطوفان کاترینا یا همه‌گیری‌های جدی مانند ابولا به عنوان نیرویی موثر عمل کنند، باید برنامه‌ریزی بسیار دقیق‌تر و نظام‌مندتری داشت.

       قانون پیشنهادی انگار در جایی گیر کرده است و از 3نوامبر منتظر برخی بازنگری‌های قانونی در اداره مدیریت و بودجه است. برخی از دلایل انتظار چندین ساله برای تصویب قانون می‌تواند مربوط به واکنش مهم گروه‌های درمان نسبت به طرح پیشنهادی باشد که می‌گویند برخی تدارکات مانند آزمایش دوره‌ای ژنراتورهای برق که غالبا در مواقع بحران از کار می‌افتند، برای مدتی طولانی بسیار پرهزینه و غیرضروری است.

       برخی از کارشناسان مواقع بحران عقیده دارند، «تناقض‌های زیادی در آنچه پیشنهادشده وجود دارد.»

       در ماه دسامبر مرورگران اداره مدیریت و بودجه با نمایندگان انجمن سلامت و درمان آمریکا که نماینده اماکن مخصوص مراقبت از سالمندان و افراد ناتوان هستند، درباره قانون به گفت‌وگو پرداختند و به چالش‌هایی درباره تخمین هزینه‌ها با نیازها به چالش رسیدند.

       کارشناسان دیگری نگران آن هستند که این قانون باری را بر دوش اماکن نگهداری کوچک‌تر که به‌طور سنتی برای مواقع بحران آمادگی خاصی ندارند، بگذارد.

       اما همیشه با فروکش کردن بحران انگار که بحث‌ها درباره آن هم به حاشیه می‌رود. بعد از گذشت بیش از 45 سال از زلزله سیلمار کالیفرنیا که باعث شد بسیاری در بیمارستان‌ها جان خود را از دست بدهند، هنوز 250 بیمارستانی که در خطر فروپاشی و خطرناک برای مردم تشخیص داده شده‌اند، در انتظار جابجایی یا به‌روز شدن یا تعطیلی هستند. چاره مشکل شاید بخشی این باشد که انگیزه‌هایی برای درمانگران فراهم آید، مانند بازپرداخت بیشتر از طرف بیمه‌ها، افزایش نرخ اعتبار و بیمه‌نامه‌های ارزان‌تر.

مدیریت فاجعه یعنی چه؟
       سازمان ملل متحد فاجعه را وضعیتی جدی از قطع عملکرد یک جامعه می‌داند. فجایع متضمن تاثیرات گسترده انسانی، مادی، اقتصادی یا زیست‌محیطی و از حد توان جوامع برای به کار بردن منابع برای مهار آنها فراتر هستند.

هر چند که آسیب‌پذیری کشورها متفاوت است، اما هیچ کشوری نیست که از فاجعه در امان باشد. انواع فجایع براساس طبقه‌بندی سازمان ملل به این شرح‌اند:
       فجایع طبیعی: شامل سیل‌ها، طوفان، زلزله و انفجار آتشفشان که تاثیری فوری بر سلامت انسان و در مرحله بعدی سبب افزایش تلفات و درد و رنج ناشی از مثلا سیل، رانش زمین، آتش‌سوزی و سونامی می‌شوند.

       ضرورت‌های زیست‌محیطی: شامل اتفاقات فناوری یا صنعتی که همواره به‌نوعی با تولید، استفاده و انتقال مواد پرخطر ارتباط دارد و در هنگام تولید، استفاده و انتقال این مواد یا آتش زدن جنگل‌ها به‌ دست انسان اتفاق می‌افتد.

       فوریت‌های پیچیده: در زمان سقوط قدرت‌ها، غارت و چپاول و حمله به تاسیسات استراتژیک شامل وضعیت‌های جنگی یا مخاصمات دیده می‌شود.

       فوریت‌های همه‌گیری: در زمانی است که نوعی بیماری واگیردار به ناگهان سلامت انسان را مورد تهدید قرار می‌دهد و باعث انهدام نظام‌ها و کسب‌وکار و ایجاد هزینه‌های اقتصادی و اجتماعی می‌شود.

       هر فاجعه‌ای ممکن است که خدمات ضروری مانند بهداشت و درمان، برق، آب، دفع زباله، حمل‌ونقل و ارتباطات را دچار ازهم‌گسیختگی کند. در صورت مدیریت نادرست، فجایع بعد از تاثیرات فوری می‌توانند در درازمدت هم بر زندگی مردم اثر بگذارند.

 برنامه‌ریزی نادرست درباره فعالان امداد نه‌تنها اثری مخرب بر قربانیان سانحه بلکه بر اهداکنندگان و نهادهای کمک‌رسان می‌گذارد. 168 دولت در ژانویه 2005 برنامه‌ای 10 ساله به نام «چارچوب هیوگو برای عمل» (Hyogo Framework for Action) را برای کاهش خطرات فجایع طبیعی قبول کردند. این برنامه شامل اصول راهنما، اولویت‌بندی برای عملکرد و ابزارهای عملی برای امدادگران داوطلب است.سپید

.NewYorkTimes