مغز انسان با گذشت زمان تغییر می‌کند، اما درک کامل اینکه چگونه در سنین بالا می‌توان خاطره ساخت و آن را به یاد آورد، به شکل معما باقی مانده است.
به گفته محققان، این یافته‌ها نشان‌دهنده تفاوت‌های متمایزی در فعالیت مغزی یک نسل نسبت به نسل دیگر بوده و نقشه‌برداری از این تفاوت‌ها می‌تواند دانشمندان را قادر به شناسایی روش‌های جدید برای پیش‌بینی، تشخیص و غربالگری زوال شناختی کند.
طبق این یافته‌ها، فعالیت ریتمیک درون مغز از جمله هیپوکامپ که در شکل‌گیری و بازیابی خاطره نقش داشته یا نئوقشر که شامل ماده خاکستری است و در بینایی، شنوایی، توجه و تفکر سطح بالا دخیل بوده، با افزایش سن تغییر می‌کند.
دانشمندان در این تحقیق از اسکن‌های ام‌آرآی برای پیگیری تفاوت‌های احتمالی مرتبط با پیری در زمان انجام آزمایشات حافظه توسط دو گروه جوان و کهنسال استفاده کردند. میانگین سنی دو گروه 24.8 و 65.9 سال بود.
تحقیقات پیشین نشان داده که سرعت کند حرکت امواج مغزی برای حافظه از اهمیت برخوردار بوده و امواج مغزی سریعتر در توجه فرد نقش ایفا می‌کنند.
