تبـی خاموش در مـادران بــاردار

به گزارش شفا آنلاین،  اوایل بهار بود که کارشناسان سلامت نسبت به ویروسی که تا آن زمان بی‌ضرر فرض می‌شد، هشدار دادند. موضوع مربوط به سال 1964 است نه 2016 و بیماری سرخجه است نه زیکا. برای اغلب بیماران ابتلا به سرخجه کمی دانه‌های پوستی و تب به همراه می‌آورد، اما وقتی زن حامله در مراحل ابتدایی بارداری به همین ویروس آلوده شود، کار می‌تواند به سقط خودبه‌خودی، مرگ نوزادان یا طیف گوناگونی از معلولیت‌های تاثیرگذارمانند کوری و کری همزمان بینجامد.

افزایش اطلاع‌رسانی از خطر بیماری‌های مادرزادی براثر ابتلا به ویروس در ماه‌های آغازین بارداری در رسانه‌های بین‌المللی در نیمه قرن بیستم اثرات مهمی را ازجمله یک برنامه کلان و موفقیت‌آمیز ایمن‌سازی به دنبال داشت.

 70سال بعد، ویروس کمتر شناخته‌شده‌تری که تنها برای زنان حامله و رشد جنین خطری جدی به حساب می‌آید، دوباره راه خود را به تیترهای اول رسانه‌های جهان باز کرده است. امروز، کارشناسان سلامت برزیل فکر می‌کنند ارتباطی جدی بین عفونتی نادر در نوزادان و شیوع بیماری حاصل از ویروس زیکا که در دهه 1940 در آفریقا شناسایی شد و سال قبل اولین مورد آن در برزیل به ثبت رسید، می‌توان پیدا کرد.

زیکا و سرخجه در رسانه‌ها
       ویروس زیکا توسط نیش پشه آئدس آجیپتی منتقل می‌شود و مانند سرخجه نشانه‌های حادی ندارد و مبتلایان دچار کمی دانه‌های پوستی و تب می‌شوند، اما هر روز نشانه‌های بیشتری مبنی بر ارتباط بین عفونت مادر به ویروس و افزایش خطر تولد نوزاد میکروسفالی، نوعی بیماری نقص نوروبیولوژیک و تاخیر در رشد،می‌توان پیدا کرد. با افزایش نگرانی مسئولان پزشکی و توجه رسانه‌ها به ویروس زیکا، جهان به‌تدریج به دیدن برخی عکس‌ها در صفحات رسانه‌ها از نوزادان میکروسفال برزیلی خو گرفت که موجی از وحشت از بیماری و نگرانی مادران باردار را به همراه آورد. بی‌شک بخشی از هر اپیدمی ترس از آن است، به‌خصوص وقتی نتایجی چنین آشکار بر بدن کودکان برجای می‌گذارد. داستان‌های غم‌انگیز تالیدومید هنوز از یادها نرفته بود که موج وحشت از سرخجه ایالات متحده را فرا گرفت و رسانه‌ها درباره «عفونتی خاموش» که شاید ده‌هاهزار کودک را به نابودی بکشد، شروع به قلم‌فرسایی کردند.

زنان آمریکای لاتین ترس را تجربه می‌کنند
       زنان آمریکای لاتین به‌حق از آنچه درباره زیکا، پشه انتقال‌دهنده و میکروسفالی می‌دانند، وحشت کرده‌اند، درست مانند وحشت زنان آمریکایی نسل قبل از سرخجه. امروز هم درست مانند نیمه‌ قرن بیستم، این ترس فقط در آمال‌های زنان برای خانواده و خودشان ریشه ندارد بلکه ریشه در آگاهی‌ از وضعیت جسمی و موانع اجتماعی دارد که همواره بر سر راه معلولیت‌های اثرگذار و افراد مراقب معلولان وجود داشته است.

خبرهای آنلاین و رسانه‌های اجتماعی خطر زیکا را در افکار عمومی برجسته کرده‌اند. اجماع پزشکی و افزایش آگاهی در جهان درباره سرخجه بسیار کندتر و پوشیده‌تر از مورد زیکا اتفاق افتاد. در هر صورت، تا دهه 1950، زنان بریتانیایی و جاهای دیگر از طریق توصیه‌های پزشکی، روزنامه‌ها و مجلات و دوستان و بستگان درباره سرخجه مطالبی را می‌دانستند.

زیکا، سرخجه و بحث سقط جنین
       ایلانا لوی، تاریخ‌نگار، اخیرا نوشته است، عامل حیاتی مشترک درباره تجربه سرخجه برای زنان آمریکایی و تجربه زیکا برای زنان امروز برزیلی، دسترسی به سقط جنین است. در دهه 1950 و اغلب 1960 سقط جنین در بریتانیا، درست مانند آمریکای لاتین امروز غیرقانونی بود. مادری که در آن زمان به ویروس سرخجه مبتلا می‌شد، باید با بار عاطفی تصویر آینده‌ای احتمالا سرشار از درد و رنج یک کودک معلول و آنچه ممکن است به سر خانواده‌اش بیاید سر کند. یکی از این زنان در یکی از شماره‌های گاردین سال 1962 نوشت: «از لحاظ اخلاقی و عقلی به نظر می‌رسد که به خاطر بچه و به خاطر خودم و خانواده‌ام تولد این بچه قبول یک ریسک غیرمنطقی است.»

 به‌رغم وجود موانع قانونی، وی ازجمله زنانی بود که در وضعیت مشابه خواهان ختم حاملگی بوده‌اند. همزمانی اتفاقی بارداری و آلودگی به ویروس، مادر باردار را در وضعیتی پیچیده از برآورد اطلاعات درباره بدشکلی احتمالی نوزاد، مقابله با اضطراب و بی‌ثباتی حاصل از پایان دادن به بارداری یا ادامه آن قرار می‌دهد. بسیاری از کارشناسان سلامت عقیده داشتند که آلودگی به ویروس سرخجه سقط جنین را توجیه نمی‌کند، اما بسیاری هم با این نظر مخالف بودند تا جایی که یک دهه بعد، پایان دادن به بارداری برای مادران آلوده به ویروس سرخجه در بریتانیایی که تا یک دهه قبل این اقدام غیرقانونی بود، به عنوان «درمانی شناخته‌شده» پذیرفته شد.

 مذاکره درباره حریم‌های خصوصی در سپهر عمومی، مانند آن یاداشتی که آن زن در روزنامه گاردین نوشته بود و همراهی پزشکان موافق سبب تغییر سیاست‌گذاری‌ها و قانونی شدن سقط جنین در آمریکا، بریتانیا و استرالیا شد. آگاهی از خطرات آلوده شدن به سرخجه سقط جنین را که تا مدتی قبل اقدامی مجرمانه و منحرفانه شمرده می‌شد، به صورت موضوعی درآورد که هر زن از هر طبقه‌ای تحت شرایطی خاص می‌تواند تقاضای آن را داشته باشد.

 بسیاری از زنان آمریکای لاتین در روزگار ما به چنین امکانی دسترسی ندارند. امروز هم مانند نیمه قرن بیستم پزشکان پیش‌بینی می‌کنند که اجرای یک برنامه جامع ایمن‌سازی بتواند به موضوع پیچیده قانونی، اخلاقی و اجتماعی زیکا پایان دهد، اما تا رسیدن به آن روز مدتی وقت لازم است. با توجه به آنچه از سرخجه می‌دانیم، باید پرسید که آیا فشار برای نوآوری در حقوق باروری می‌تواند در اغلب کشورهای آمریکای لاتین که سقط جنین به کلی در آنجا ممنوع است زودتر به بار بنشیند؟سپید
منبع: Guardian