درباره آن دسته از محصولات غذايي و آشاميدني كه حاوي قند، نمک و چربي است بايد به نشانگرهاي رنگي تغذيهاي دقت كنيد.
اگرچه
نشانگرهاي رنگي تغذيهاي بر روي يك محصول نشان ميدهد كه يك محصول با
ويژگيهاي تغذيهاي متفاوت توليد ميشود اما همه آنها مطابق با ضوابط
سازمان غذا و دارو و تحت شرايط مورد تاييد اجازه توليد دارند و در صورت
نداشتن پروانههاي بهداشتي ،غير مجاز بوده و قابل مصرف نميباشند.
نشانگرهاي رنگي تغذيهاي علاوه بر رنگ، مقادير هر كدام از شاخصها در يك مقدار مشخص و معين كه قابل فهم ميباشد را نيز نشان ميدهد. نشانگرهاي رنگي تغذيهاي به منظور مقايسه يك محصول با محصول ديگر نيست بلكه مقايسه يك محصول با توليد متفاوت است. اولويت انتخاب با محصولي است كه با توجه به شرايط فيزيكي و جسماني شما، مناسب تر ميباشد.
شما ميتوانيد با استفاده از نشانگرهاي رنگي تغذيهاي و مقاديرآنها بين دو ماده غذايي مثلا دو بيسكويت، دو ماست و دو كيك، مناسب ترين را انتخاب كنيد.
رنگهاي نشانگرهاي تغذيه اي با توجه به پنج عامل مهم تغذيه اي كه براي
حفظ سلامت بايد به آنها توجه شود، انتخاب شده اند ، كه عبارتند از انرژي،
قند، چربي، نمك، اسیدهای چرب ترانس.
سبز، نارنجي و قرمز سه رنگ نشانگرهاي تغذيه اي هستند. در انتخاب مواد غذايي بهتر است كه به رنگهاي نشانگرها توجه شود.
رنگ سبز، به معني "كم" و يا "اندك" است و ما را به انتخاب مطمئنتر و سالمتر راهنمايي ميكند.
رنگ نارنجي، به معني "متوسط " است و ما را به انتخاب نسبتا خوب راهنمايي ميكند اگر چه انتخاب سبز بهتر است. محصولات غذايي با نشانگرهاي نارنجي رنگ در اكثر مواقع انتخابهاي نسبتا مناسبي هستند . هرچند نشانگرهاي سبز مناسبترند.
رنگ قرمز به معني مقادير" زياد" در مواد غذايي است. بايد دقت كرد با توجه به فعاليت فيزيكي و شرايط جسماني، چه زماني و چه مقدارمصرف كنيم.