به گزارش شفا آنلاین،یوئیت به التهاب بافت یوه چشم گویند. یوه لایهٔ میانی چشم است و شامل عنبیه، جسم مژگانی و مشیمیه می‌باشد. بسیاری از انواع یووئیت مزمن هستند.
علائم یوئیت:
علائم یووئیت عبارتند از:
* حساسيت به نور
* تاري ديد
* درد و قرمزي (قرمزي دور قرنيه)
* ريزش اشك از چشم
* اجسام شناور در ميدان بينايي
البته علائم یوئیت بستگي به محل درگيري التهاب در سيستم يووه‌آ دارد.
اهميت يووه‌آ چيست؟
بيشتر عروق خوني تغذيه كننده چشم در يووه‌آ مي‌باشد. التهاب يووه‌آ مي‌تواند بر قرنيه, شبكيه, صلبيه و قسمت‌هاي حياتي ديگر چشم تأثير گذارد. از آنجايي كه يووه‌آ در مجاورت بسياري از قسمت‌هاي مهم چشم قرار دارد لذا التهاب اين لايه از چشم ممكن است ديد را تهديد نموده و از التهاب‌هاي شايع‌تر لايه‌هاي بيروني چشم شديدتر باشد.
انواع یووئیت:
بسیاری از انواع یووئیت مزمن هستند
بیماری یوئیت قدامی: به التهاب عنبیه به تنهایی و یا به التهاب عنبیه و جسم مژگانی یوئیت قدامی اطلاق می‌شود.
یوئیت میانی: به التهاب جسم مژگانی یوئیت میانی گفته می‌شود.
یوئیت خلفی: به التهاب مشیمیه گفته می‌شود. یوئیت میانی و یوئیت خلفی معمولاً بدون درد هستند. نشانه‌های یوئیت خلفی و یوئیت میانی شامل، کاهش دید و مگس پران (دیدن سایه‌ای متحرک شبیه مگس در میدان بینایی) بوده و معمولاً دو طرفه‌است. بیشتر بیماران دچار یوئیت میانی، در سنین طفولیت یا جوانی مبتلا می‌شوند.
یوئیت منتشر: به التهاب در همهٔ قسمت‌های یوه یوئیت منتشرگفته می‌شود. یوئیت قدامی شایع‌ترین نوع یووئیت است. نشانه‌های یوئیت قدامی ممکن است تنها در یک چشم بروز کند. بیمار ممکن است درد خفیف تا شدید، قرمزی چشم و حساسیت به نور داشته باشد. ممکن است دید بیمار نیز دچار کاهش شده باشد.
بیماری یووئیت منتشر مجموعه‌ای از نشانه‌های همهٔ انواع را دارد.
علل یوئیت چيست؟
در بسياري از موارد علل ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است
علل يوئيت بسيار گوناگون است از جمله:
- ويروس (مانند شينگل، مامپس يا هرپس)
- قارچ (مانند هيستوپلاسموزيس)
- پارازيت (مانند توكسوپلاسموزيس)
ممكن است باعث ايجاد يوئيت شوند. در بسياري از موارد علت ابتلا به بیماری یوئیت ناشناخته است. همچنين يووئيت ممكن است در نتيجه آسيب به چشم يا ناشي از بيماري باشد كه در نقاط ديگر بدن رخ داده است (مانند آرتريت). ايجاد التهاب در يك چشم ممكن است در نتيجه آسيب شديد چشم ديگر باشد(يووئيت همدرد Sympalhetic).
عوارض بیماری یوئیت چشم:
ممکن است بیماری یووئیت منجر به برخی عوارض از جمله آب مروارید، کاهش یا افزایش فشار چشم، آب سیاه، مشکلات شبکیه و کراتوپاتی باند شکل (Band keratopathy) شود. هر یک از این عوارض ممکن است منجر به کاهش دید شود. بیماری یوئیت چشم ممکن است در هر سنی بروز کند.
چگونگی تشخیص بیماری یوئیت چشم:
انجام معاينه دقيق چشم توسط چشم پزشك به هنگام بروز علائم از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. التهاب درون چشمي ممكن است براي هميشه روي بينايي اثر بگذارد يا گاهي به نابينايي منجر شود. چشم پزشك از وسايل ويژه‌اي استفاده كرده، درون چشم را معاينه مي‌كند و غالباً بر همان اساس تشخيص بيماري را مي‌دهد.
در برخي شرايط انجام آزمايش‌هاي خوني، آزمايش‌هاي پوستي عكس از سينه و گاهي حتي نمونه‌برداري به طريقه جراحي از چشم ممكن است در تشخيص مفيد باشند از آنجايي كه بیماری یوئیت مي‌تواند با وجود بيماري در قسمت هاي ديگر بدن همراه باشد، لذا ارزيابي و درك سلامتي عمومي بيمار حائز اهميت است. اين كار ممكن است نيازمند انجام مشاوره با متخصصين پزشكي ديگر باشد.
درمان يوئيت:
بیماری یوئیت چشم ممکن است در هر سنی بروز کند
بیماری يوؤيت جدى است كه مى تواند عوارض دائمى روى چشم بگذارد، بنابراين بايد بلا فاصله بعد از تشخيص، درمان بیماری یوئیت چشم را شروع شود.
معمولا استروئيد (كورتون) به شكل قطره به همراه قطره سيكلوپلژيك مثل تروپيكاميد جهت كاهش درد و التهاب تجويز مي‌شود. بسته به نوع و شدت بيماري ممكن است استروئيد به صورت تزريق اطراف چشم ويا قرص خوراكى نيز تجويز گردد. یوئیت قدامي بدليل گرفتاري قسمت هاي قدامي چشم، معمولا با قطره قابل درمان است.
گاهي در درمان یوئیت از داروهاي ديگري كه باعث كنترل التهاب مي شوند و اصطلاحا به آنها ايمونوساپرسيو (سرکوبگر سیستم ایمنی) گفته مي شود، استفاده مي گردد. اين داروها و همچنين استروئيدها ممكن است عوارضي ايجاد كنند كه شامل گلوكوم، كاتاراكت، افزايش قند خون، افزايش فشار خون، مشكلات كليوي و پوكي استخوان مي باشند.
بنابراين بسيار مهم است كه فردی که دارای بیماری یوئیت است دستورات دارويي پزشك را بدقت اجرا کند و بيمار بطور منظم تحت معاينه و پيگيري قرار گيرد، تا پيشرفت بيماري و يا عوارض ناشي از داروهای یوئیت تحت كنترل باشد. گاهي در يوئيت هاي مزمني كه لازم است سالها دارو مصرف كنند، دارو را به صورت مخازني در داخل چشم كاشته، و دارو به مدت چند ماه يا سال بتدريج در داخل چشم آزاد مي گردد.
