روش جدید ترمیم بافت های آسیب دیده قلب

به گزارش شفا آنلاین : دکتر مرتضی محمودی مجری این طرح گفت: این نمونه که درمقیاس آزمایشگاهی ساخته و بررسی شده، عملکرد مناسبی بر روی مدل های حیوانی داشته است.
وی بیان کرد: بیماری های قلبی عروقی به عنوان مهم ترین عامل مرگ ومیر درجهان به شمار می آیند، حدود 80 درصد از مرگ و میرهای ناشی از این بیماری، در کشورهای کم درآمد و یا دارای درآمد متوسط رخ می دهد، از طرفی براساس مطالعات صورت گرفته این بیماری ها درجهان و به ویژه ایران به شدت درحال افزایش هستند، لذا توسعه شیوه های پیشگیری و درمان بیماری های قلبی عروقی بسیار ضروری است.
محمودی افزود: در این پژوهش تلاش شده تا نانوساختارهایی ساخته شوند که منجر به ترمیم بافت های آسیب دیده قلب پس از بروز سکته قلبی شود، نیمی از مرگ و میرهایی که در اثر بیماری های قلبی عروقی اتفاق می افتد، ناشی از سکته قلبی است. وی ادامه داد: سکته قلبی زمانی رخ می دهد که بر اثر انسداد رگ های قلب، خون رسانی به بخشی از قلب متوقف شده و طی آن سلول های قلبی آسیب می بینند، ازآنجا که رشد و ترمیم سلول های قلب انسان تنها در دوران جنینی و نوزادی انجام می شود، لذا عارضه سکته قلبی می تواند باعث کاهش تدریجی عملکرد قلب شده و در نهایت منجر به مرگ بیمار شود، به همین دلیل ضروری است که ناحیه آسیب دیده در کمترین زمان ممکن ترمیم شود.
این محقق افزود: طی تحقیقات صورت گرفته در این پژوهش، مشخص شده که پروتئینی موسوم به FSTL1 نقش مهمی را در رشد وترمیم بافت میوکاردیومی بازی می کند، بافت میوکاردیوم، مهم ترین بافت آسیب دیده قلب پس از رخ دادن سکته است، لذا جهت درمان این بافت لازم است که پروتئین FSTL1 در محل آسیب دیده حضور داشته باشد، اما مقدار این پروتئین پس از بروز سکته به شدت کاهش می یابد.
وی گفت: همچنین چنانچه این پروتئین به صورت طبیعی و یا حتی از طریق دستکاری های ژنتیکی در بافت میوکاردیوم تولید شوند، باز هم نمی تواند رشد و ترمیم بافت میوکاردیوم آسیب دیده را به خوبی القا نماید.
به گفته محمودی، جهت رفع این نقص، در این طرح داربست های کلاژنی با ساختار نانورشته ای حاوی پروتئین FSTL1 ساخته شدند که دارای خواص فیزیکی و مکانیکی (Elasticity and Stiffness) شبیه میوکاردیوم جنینی هستند، به عبارتی این داربست ها می توانند از طریق تحریک مهاجرت سلولی و رگ زایی باعث بهبود میوکاردیوم آسیب دیده شوند، نمونه های آزمایشگاهی سنتز شده (به روش Plastic Compression ) بر روی مدل های حیوانی (موش و خوک) مورد آزمایش قرار گرفته اند که نتایج آن حاکی از بازیابی قابل توجه عملکرد قلب بوده است.
نتایج این تحقیقات درمجله NATURE به چاپ رسیده است.