» حوادث
شفا آنلاین>حوادث پزشکی> یکی از مهم‌ترین فعالیت‌های شرکت‌های تولید تجهیزات پزشکی در سراسر دنیا، ساخت و تولید اندام مصنوعی بدن است.
به گزارش شفا آنلاین،به نقل از سپید اندامی مثل دست و پا که اهمیتش آنقدر هست
که هزینه‌های بسیار زیاد مراحل تحقیق، ساخت و تولیدش توسط دولت‌ها تامین
شود و چتر حمایت بر سر مخترعینی که در این زمینه فعالیت می‌کنند، هرگز
برداشته نشود. چرا که نه تنها استفاده از این تجهیزات برای معلولین، امید
به زندگی بهتر و در نتیجه جامعه شادتری را فراهم می‌کند، بلکه فروش این
قطعات و تجهیزات نیز سود فراوانی را به جیب حامیان پروژه سرازیر خواهد کرد.زاویه دیدی که گویا در کشور ما نه تنها کم وجود دارد، بلکه حتی در حد حرف هم انجام نمی‌شود و اتفاقا مخترعین و علاقه‌مندان را به سمت انجام ندادنش سوق می‌دهند! هرچند این موضوع گوشه‌ای از مشکلات تولید تجهیزات پزشکی برای مخترعین جوان ایرانی است. سیاوش ظفر اسمعیلی و فاطمه امینی، دو مخترع جوانی هستند که یک دست هوشمند با قابلیت کنترل از طریق ذهن را تولید کرده‌اند. گفت‌و‌گوی «سپید» با آنها را بخوانید.
تفاوت دست هوشمندی که شما ساختید با نمونه‌های خارجی در چیست؟
اسمعیلی: این کار قبلا در دنیا صورت گرفته است. یعنی 2 شرکت «تاچ‌بیونیک» و «دیبی‌یونیک» در دنیا روی آن کار می‌کنند. البته پروژه‌های «دیبی‌یونیک» فعلا در حد آزمایشگاهی است. ولی «تاچ‌بیونیک» نمونه تجاری را هم ارائه کرده است. فرقی که محصول ما با آنها دارد، این است که نمونه «تاچ‌بیونیک» 2 الکترود دارد که از طریق آن، حرکت‌های دست را شبیه‌سازی می‌کند، اما محدودیت‌هایی دارد که همه حرکات را نمی‌تواند تجزیه و تحلیل کند؛ وقتی دست جمع می‌شود، احتمال اینکه همه انگشتان جمع شود وجود دارد. در محصول ما، 5 تا 6 الکترود وجود دارد که تمام حرکات مفصل دست در همه انگشتان را داریم.
در خصوص طراحی ویژه آن بگویید.
امینی: این دست مصنوعی قابلیت بلند کردن 30 تا 40 کیلوگرم را دارد و مجهز به حسگرهایی شده که با حرکت ماهیچه‌های بازو، تحریک می‌شوند. هر انگشت دست و هر بند انگشت مجهز به موتوری مجزاست تا حرکتش به سایر قسمت‌ها وابسته نباشد. عملکرد آن مشابه دست و با توجه به نیاز کاربر طراحی شده است. یعنی از ناحیه انگشت شست در جهت محور اصلی طراحی شده تا برای در دست گرفتن اشیا با قابلیت درک چگونگی حمل مناسب باشد. شکل اجسام را می‌تواند تحلیل کند و بهترین شیوه گرفتن آنها را انتخاب می‌کند. دارای 6 سنسور است و قابلیت ارتقا تا 8 سنسور را برای عضوهایی که به طور کامل قطع شده، جهت اتصال به بخش‌های دیگر داراست. اگر دست از ناحیه کتف قطع شده، با اتصال الکترودها به سینه و شانه، قابلیت کنترل حرکات از طریق فکر به او داده می‌شود. در طراحی آن به بازسازی جزییات حرکت دست، توجه شده؛ جزییاتی مثل چرخش خودکار الکترونیکی یا دستی از ناحیه مچ و شست در جهت محور.
چه استراتژی‌های کنترلی خاصی برای آن در نظر گرفتید؟
اسمعیلی: دارای عملکرد تشخیصی لغزش جهت جلوگیری از سقوط اشیا است. برنامه‌های کاربردی برای تنظیم موقعیت استراحت کامل توسط کاربر در آن تعبیه شده است. الکترودهای بسیار ریز به اعصاب محیطی ظریف فرد متصل می‌شوند و در واقع حسگرهای دست مصنوعی، اطلاعات لازم را اندازه‌گیری می‌کنند و الگوریتم‌های کامپیوتری، این اطلاعات را به تکانه‌های الکتریکی تبدیل می‌کنند که برای اعصاب قابل شناسایی و درک باشند. سپس 4 الکترود، این تکانه‌ها را به اعصاب بازو می‌فرستند و از اینجا به بعد، آنچه اتفاق می‌افتد مثل یک فرد عادی است. احساس فشار و تشخیص سختی اشیا برای گرفتن آنها مهم است. اینکه فرد متوجه شود یک تخم‌مرغ را با چه فشاری بردارد که خرد نشود یا سقوط نکند.
پروژه را به صورت گروهی انجام دادید؟
اسمعیلی: در این پروژه فقط با فاطمه امینی همکاری کردیم که دانشجوی سال سوم پزشکی است. افرادی که با آنها صحبت کردیم به ساخته شدن دستگاه اعتقادی نداشتند و حتی دانشگاه به ما گفت اول بسازید و بعد بیایید. باور نمی‌کردند موفق شویم. موتور، سنسور و سایر وسایل مورد نیاز در ایران وجود داشت، اما از نظر برنامه‌نویسی مشکل وجود داشت و فکر نمی‌کردند ممکن باشد.
از نظر مالی حمایت شدید؟
اسمعیلی: با بودجه شخصی کار را شروع کردیم. برای اینکه نمونه اولیه را درست کنیم، چیزی حدود 80 میلیون تومان هزینه کردیم. ولی در تولید نهایی، هر کدام کمتر از 10 میلیون تومان تمام می‌شود. از نمونه «تاچ‌بیونیک» که در انحصار انگلستان قرار دارد، فقط 2 مدل در ایران خریداری شده و گویا حدود 300 میلیارد برای آن هزینه شده است. در حال حاضر هم تلاش می‌کنیم که با بنیاد شهید و امور ایثارگران همکاری کنیم.
جامعه هدف‌تان چه کسانی بودند؟
امینی: از این محصول می‌توان در 3 حالت استفاده کرد که یکی بحث نظامی است یا جایی که نخواهیم از دست انسان استفاده شود. جانبازان یا کسانی که به دلیلی دست خود را از دست داده‌اند، می‌توانند از آن استفاده کنند.
روی پروژه دیگری هم فکر کرده‌اید؟
اسمعیلی: قصد داریم پای مصنوعی را هم تولید کنیم، البته به مراتب پیچیده‌تر است. تفاوتی که برای آن قائل شدیم این است که در تمامی موارد ساخته شده، فرد به عصا نیاز دارد که همراهش باشد، اما تلاش می‌کنیم این مشکل را برطرف کنیم و این محصول حتی برای افرادی که از زانو به پایین، دچار قطع عضو شده‌اند، مفید باشد. یعنی حتی می‌توانند با آن کوهنوردی کنند.
نظرشما
آخرین اخبار