توصیف پزشکان از شب حملات تروریستی پاریس

به گزارش شفا آنلاین،هنگامی‌که زخمی‌ها وارد بیمارستان‌های پاریس شدند، برخی از پزشکان تصور می‌کردند که در حال انجام ادامه مانوری هستند که در همان روز، در وضعیت کنایه‌آمیز بی‌رحمانه‌ای، برای تمرین پاسخ به موارد تیراندازی به انبوه مردم برگزار شده بود.

        جزییات دل‌خراش این بدترین حمله تروریستی به فرانسه که از مشروح‌ترین توصیف این حادثه تابه‌حال از درون سیستم پزشکی گسترده پاریس به دست می‌آید.

        یک دکتر اورژانس در توصیفی که ‍ژورنال پزشکی «لنست» منتشر شده است، گفت: «ما نمی‌دانستیم که چطور و چه هنگامی این کابوس پایان می‌یابد.»


        سیستم بیمارستانی پاریس در ابتدا در حدود ساعت 9:30 بعدازظهر 13 نوامبر برای نخستین بار از حوادث هولناک آگاه شد، هنگامی‌که درباره وقوع انفجارهایی در بیرون «استاد دو فرانس» (استادیوم فرانسه)‌ که مربوط سه بمب‌گذار انتحاری بود، به آن هشدار داده شد.

        بعد خبر تیراندازی‌ها در کنسرت در سالن «بتکلان» و نیز کافه‌ها و رستوران‌ها در محله شلوغ شرق پاریس رسید که تقریبا همه 130 قربانی در آنجا کشته شدند.

        این دکتر گفت: «با وجود وحشیانه بودن این حملات و تلفات هولناک انسانی، این حملات باعث غافلگیری ما نشدند. به دنبال تیراندازی‌های مرگبار در دفتر روزنامه طنز شارلی ابدو و یک خواروبارفروشی یهودی در 10 ماه پیش، همه بخش‌های دولت می‌دانستند که تیراندازی‌ها در مکان‌های چندگانه ممکن است رخ دهد.»

        یک ساعت پس از نخستین هشدار، سیستم بیمارستانی همه کارکنان را فراخواند تا با موج بیماران مواجه شوند. بسیاری از پزشکان و پرستاران از قبل به‌طور خودانگیخته در سر کار حاضر شده بودند.

        زخمی‌ها که اغلب‌شان زیر 40 سال داشتند، به بیمارستان‌ها سرازیر شدند؛ اغلب‌شان زخم‌های گلوله داشتند و بسیاری‌ از آنها نیازمند جراحی فوری بودند. براساس این توصیف منتشرشده، «هرگز پیش از آن، چنین شماری از قربانیان به بیمارستان‌ها وارد نشده و این همه افراد زخمی با این فوریت تحت عمل جراحی قرار نگرفته بودند. ما از یک آستانه جدید عبور کردیم.»

        بیماران به‌طور گروهی وارد می‌شدند و حتی پیش از اینکه به بیمارستان وارد شوند،‌ تریاژ (تعیین اولویت برای درمان بیماران در حوادث) انجام می‌شد. در طول 24 ساعت همه جراحی اورژانس تکمیل شده بودند.

        یک متخصص بیهوشی گفت: «بیمارستان تقریبا برای مواجهه با حمله دیگری که همه ما می‌ترسیدیم ممکن است رخ دهد، آماده بود.»

        زمان‌بندی این حملات ممکن است نقشی در امکان انجام یک پاسخ پزشکی گروهی داشته باشد. پزشکان و کارکنان بیمارستانی در طول این روز کاری از قبل از حملات هم مشغول بودند. تقریبا همه بیمارانی که به بیمارستان‌ها رسیدند- چه با آمبولانس و چه با پای خودشان- زنده ماندند.

        البته نه همه آنان. پزشکان مرگ چهار نفر را ثبت کردند که دو نفرشان هنگام ورود به بیمارستان درگذشته بودند.