به گزارش شفا آنلاین،در مطالعه جديد، پژوهشگران 66 فرد بزرگسال سالم را از
انگلستان و سوئد که آنتي‌بيوتيک‌هاي مختلف دريافت کرده بودند، بررسي کردند.
افراد شرکت کننده به‌طور تصادفي به دريافت يک دوره کامل از يکي از 4
آنتي‌بيوتيک زير تقسيم شدند: سيپروفلوکساسين، کليندامايسين، آموکسي‌سيلين
يا ماينوسيکلين و دارونما.محققان سپس نمونه‌هاي مدفوع و بزاق افراد را در ابتداي مطالعه، بلافاصله پس از دريافت آنتي‌بيوتيک، يک، 2، 4 و 12 ماه پس از پايان درمان با آنتي‌بيوتيک جمع‌آوري کردند. آنها از روش توالي قطعه ژن 16S rRNA براي شناسايي وجود باکتري در اين نمونه‌ها استفاده کردند. همچنين از روش توالي metagenomic shotgun براي نشان دادن بيشترين تفاوت‌ها قبل و بعد از مصرف آنتي‌بيوتيک استفاده کردند تا بتوانند ظهور مقاومت باکتريايي را مطالعه کنند.
نتايج حاکي از آن بودند که داروها توانسته‌اند ژن‌هاي مرتبط با مقاومت باکتريايي را تقويت کرده و تنوع ميکروبيال روده را براي ماه‌ها پس از دريافت آنتي‌بيوتيک به شدت تحت تاثير قرار دهند. برخلاف نمونه‌هاي مدفوع، ميکروارگانيسم‌هاي بزاق مدت کوتاهي پس از پايان آنتي‌بيوتيک درماني علامت بازگشت را نشان دادند. محققان به‌طور خاص مشاهده کردند که در فراواني گونه‌هاي مرتبط با سلامت که براي توليد بوتيرات به کار مي‌روند، کاهش قابل ملاحظه‌اي روي مي‌دهد. بوتيرات، ماده‌اي است که التهاب را مهار کرده و از تشکيل سرطان و استرس در روده جلوگيري مي‌کند.
تنوع ميکروبيوم در نمونه‌هاي مدفوع به‌طور قابل توجهي تا 4 ماه در شرکت کنندگاني که کليندامايسين مصرف کرده بودند و تا 12 ماه در دريافت کنندگان سيپروفلوکساسين کاهش نشان داد.
در مقابل، تنوع ميکروبيوم حفره دهاني فقط به مدت 1 هفته پس از مصرف
دارو مختل شده بود آموکسي‌سيلين تاثيري بر تنوع ميکروبيوم روده‌اي و حفره
دهان نگذاشته بود، اما باعث افزايش بيشتري در ژن‌هاي مقاومت‌دهنده به
آنتي‌بيوتيک‌ها شده بود. بنابراين محققان در نهايت اينطور نتيجه‌گيري
مي‌کنند که آنتي‌بيوتيک‌ها فقط بايد در زماني که واقعا لازم هستند، تجويز و
استفاده شوند. خوردن يک دوره درمان آنتي‌بيوتيکي در افراد سالم خط مقاومت
باکتريايي را بيشتر مي‌کند و تغييرات طولاني‌مدت در ميکروبيوم روده‌اي
ايجاد مي‌کند.
Medical News Today
