به گزارش شفا آنلاین،همان طور که مشخص است سخت ترین
بخش بدن انسان ، مینای دندان است که پوشش محافظتی دندان بوده و تقریبا به
طور کامل از کلسیم تشکیل شده است . قابل توجه است که بر اساس مطالعات و
تحقیقات جدید انجام شده روی فسیل های ماهی ، این مواد خاص در روزگار باستان
عملکردی بسیار متفاوت داشته اند که موجب سخت و محکم کردن برخی از استخوان
ها و فلس های ماهی های باستانی می شده اند .
طبق اطلاعات ارائه شده از مقاله ای که یک تیم پژوهشی در رابطه با این موضوع منتشر ساخته است ، دانشمندان به آزمایش و بررسی فسیل های ماهی های باستانی و دی ان ای طیف وسیعی از موجودات زنده ای که امروزه وجود دارند ، پرداخته اند .
این محققان اعلام کردند که پوشش مینای دندان در بیشتر چهار اندامیان Tetrapoda(هر جانوری که دارای چهار اندام باشد همچون پستانداران، پرندگان، دوزیستان، خزندگان) و گوشتی بالگان Lobe-finned fishes (گروهی از ماهی های بدون استخوان که غضروف ها و گوشت بدنشان به یک استخوان اصلی در ناحیه کمرشان وصل بوده و سینه و لگن این ماهی‌ها مانند اعضای بدن چهار اندامیان است ) همچون سیلکانت Coelacanth ( راسته ای کمیاب از ماهی ها که باستانی ترین ماهی های گوشتی بالگان زنده هستند ) و ماهی های زنده پولک دار که از استثناهای ماهی های باستانی محسوب می شوند ، پیدا می شود .
مطالعات جدید نشان می دهد این پوشش مینایی در پولک ها و جمجمعه یک ماهی باستانی به نام Psaroepis که بین 410 میلیون تا 415 میلیون سال پیش در دریاها زندگی می کرده ، وجود داشته در حالی که این مواد در دندان های آنها دیده نشده است . از نمونه های دیگر می توان به Andreolepis (گونه ای منقرض شده از گونه گوشتی بالگان) اشاره کرد. در گونه های ماهی باستانی Andreolepis که حدودا هم زمان با ماهی باستانی Psaroepis زندگی می کردند ، این پوشش مینایی در پولک هایش وجود داشته است نه در استخوان جمجمه .
بر اساس توضیحات پژوهشگران این تیم تحقیقاتی ، ماده و پوشش مینایی سرچشمه پولک ماهی ها بوده پیش از اینکه در غشای استخوان ها (dermal bones) و در نهایت دندان ها وجود داشته باشد .
این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در مجله آنلاین طبیعت (journal Nature) منتشر شده و قابل دسترسی است .
