براساس
گزارشهاي دريافتي از دانشگاه جانز هاپکينز، اين نانودارو ميتواند 100
درصد مانع از تکثير ويروس مولد ايدز شود. براساس ادعاي محققان اين پروژه،
تاکنون هيچ دارويي چنين عملکردي از خود به نمايش نگذاشته است. يکي از
مزاياي اين روش آن است که تا کنون هيچ اثرجانبي منفي توسط اين دارو گزارش
نشده است. همچنين هيچ مقاومت دارويي توسط اين دارو ديده نشده است. در صورتي
که بيماران ايدزي بخواهند از شرايط بحراني بيماري خود خلاصي يابند، اين
دارو بهترين گزينه است.
نانوذرات
موجود در اين دارو ميتواند به ويروس حملهور شود. اين دارو از طريق
نانوذرات به ويروس متصل ميشود، اين کار از طريق گليکوپروتئين 120 و
گليکوپروتئين 41 که مولکولهاي قطبي هستند، انجام ميشود. اتصال ميان gp120/gp41 و گيرندههاي سلول انساني از طريق نيروي واندروالس انجام ميشود، اين در حالي است که اتصال ميان نانوذرات و gp120/gp41 از طريق پيوند يوني است. با اين اتصال، سلولهاي سالم آلوده نميشوند و از سوي ديگر ويروسها نيز از بين ميروند.
اين نانوذرات قادر هستند به آنزيمهايي متصل شوند که براي تکثير ويروسها ضروري هستند. با اين کار آنزيمها نميتوانند فعاليتهاي اصلي خود را انجام دهند و فرآيند تکثير ويروس دچار اختلال ميشود. يکي از ويژگيهاي اصلي اين دارو آن است که به صورت فيزيکي با ويروس وارد تقابل شده و مانع از بروز جهش در آن ميشود.Nano