در بیماری سیروز صفراوی اولیه وقتی مجراها آسیب می بینند مواد سمی در کبد جمع می شوند و این مواد سمی آسیب های برگشت ناپذیری را به بافت کبد می زنند.
بیماری سیروز صفراوی به عنوان یک بیماری خودایمنی شناخته می شود. در بیماری های خودایمنی برخی از سلول ها و مولکول های درون بدن بیگانه تلقی شناخته می شوند و به اشتباه مورد حمله ی دستگاه ایمنی بدن قرار می گیرند . محققان دریافته اند که این بیماری بر اثر یکسری فاکتورهای ژنتیکی و محیطی تشدید می شود . بیماری سیروز صفراوی اولیه به آرامی در فرد پیشرفت می کند و مصرف دارو مخصوصا اگر درمان زود شروع شود می تواند پیشرفت بیماری را کند کند.
علائم بیماری سیروز صفراوی اولیه
برخی
از افرادی که از بیماری سیروز صفراوی رنج می برند حتی تا چندین سال بعد از
تشخیص بیماری هم ممکن است هیچ علائمی نداشته باشند ولی برخی دیگر علائم
اولیه ای شامل موارد زیر دارند:
1-خستگی
2-خارش پوست
3-خشکی چشم ها و دهان
علائمی که مدتی بعد از علائم اولیه در بیمار به وجود می آیند شامل موارد زیر هستند:
1- احساس درد در ناحیه ی بالا و راست شکم
2- درد استخوان ها و عضلات و مفاصل
3- زرد شدن پوست و چشم ها
4- تیرگی پوست که دلیل آن آفتاب سوختگی نباشد
5- ورم پاها و زانوها
6- جمع شدن مایعات در شکم به دلیل نارسایی کبد
7- رسوب چربی در پوست اطراف چشم ها –پلک ها- چروک های کف دست – کف پا و آرنج یا زانوها
8- ضعف و شکنندگی استخوان ها که باعث شکستگی استخوان ها می شود
9- کلسترول خون بالا
10- اسهال که ممکن است چرب باشد
11- کم کاری تیروئید
عوامل بیماری سیروز صفراوی اولیه
هنوز
دقیقا مشخص نیست چه دلایلی باعث بیماری سیروز صفراوی می شوند ولی بسیاری
از متخصصان بر این باورند که بیماری سیروز صفراوی اولیه یک بیماری خود
ایمنی است که سلول های بدن مورد حمله ی دستگاه ایمنی بدن قرار می گیرند .
بیماری سیروز صفراوی اولیه چگونه پیشرفت می کند؟
التهاب
ناشی از بیماری سیروز صفراوی اولیه زمانی به وجود می آید که لنفوسیت های T
(سلول های T) در کبد جمع می شوند. سلول های T نوعی از گلبول های سفید
هستند که بخشی از سیستم ایمنی بدن هستند.