براي داروسازها نيز نياز است داستان آن پدري که در هنگام مرگ براي فرزندانش چوب‌ها را شکست و به آنها گفت بايد هميشه با يکديگر متحد باشيد تا موفق شويد را تعريف کرد. اگر يک صنف خاص داشته باشيم مي‌توانيم از حق و حقوق خود دفاع کنيم.
وي افزود: «پيام ديگري که دارم براي مسئولين است. حيثيت حرفه‌اي داروساز را انقدر به پول نفروشند و به جاي اينکه شرکت‌هاي بيمه‌اي و دارويي و برخي ارگان‌هاي دولتي در کارهاي مربوط به توزيع دارو وارد شوند، سعي کنند اين کار را به داروساز و داروخانه‌ها بسپارند و در جهت توليد دارو کار کنند.
کشور و مردم بيشتر نياز دارند که داروي داخلي توليد شود و بهتر است
سرمايه‌هاي اين‌چنيني براي توليد صرف شود. اگر هر يک از اين ارگان‌ها در
کار توزيع دارو وارد شود تنها يک حلقه به حلقه‌هاي دلالي دارو اضافه مي‌شود
و هيچ نفعي براي کشور و مردم نخواهد داشت.»
اين داروساز عنوان کرد: «من حس مي‌کنم داروسازي هيچ جايگاهي در حوزه‌هاي درماني ندارد و هنوز هم در اين حوزه به رسميت شناخته نشده است. مي‌توان اينگونه بيان کرد که برخي نگاه‌ها به داروسازي اينگونه است که آن را مانند يک زائده بر بدنه پزشکي مي‌بينند. يک داروساز مدت زيادي درس مي‌خواند و قاعدتا انتظار دارد بتواند در محيط کارش از اين علم استفاده کند در حالي که چنين اتفاقي نمي‌افتد.
داروسازي که يک داروخانه را اداره مي‌کند تنها دارد
کار خريد و فروش را انجام مي‌هد و اساسا کار ديگري انجام نمي‌دهد. استفاده
از علم و دانش در محيط کار بسيار کم است. داروخانه مانند يک بنگاه اقتصادي
کوچک است که در آن معامله انجام مي‌شود و صاحب داروخانه از نظر مادي زندگي
خود را تامين مي‌کند. بيشتر افراي که به داروخانه مراجعه مي‌کنند در مورد
مکمل‌هاي غذايي و مسائلي از اين دست مشاوره مي‌گيرند و خيلي کم پيش مي‌آيد
براي مردم مهم باشد که کدام دارو با داروي ديگر تداخل دارد و اين داروها
براي چه بيماري استفاده مي‌شود.»
وي
ادامه داد: «يک داروساز با آن ميزان تحصيلات نمي‌تواند به پزشک يا بيمار
مشاوره بدهد. در حال حاضر در کشور تعداد زيادي داروساز باليني وجود دارد که
از آنها هم در جهت مشاوره استفاده‌اي نمي‌شود. داروسازان در داروخانه‌ها
مشاوره‌هاي زيادي مي‌دهند ولي بابت آن نه وجهي دريافت مي‌کنند و نه هيچ‌کسي
احترامي براي آنها قائل است. همه اين مسائل وجود دارد و هيچ کس آنها را
نمي‌بيند و تنها براي هشتصد تومان حق فني داروخانه هميشه سر و صدا
مي‌کنند.»
کريم زاده گفت: «يک داروساز وقتي
درسش تمام شود يا خود مي‌تواند يک داروخانه داشته باشد که در آن کار
اقتصادي انجام دهد و اگر هم توان اين کار را نداشته باشد، تنها مي‌تواند به
عنوان يک مسئول فني در داروخانه ديگران مشغول به کار شود که در آن صورت از
نظر مادي هم نمي‌تواند زندگي خود را تامين کند چرا که حقوقي که براي اين
سمت تصويب شده است بسيار کم است و واقعا نمي‌تواند زندگي داروساز را تامين
کند. از طرفي خود داروخانه هم آنقدرها سود ندارد که بتواند حقوق مسئول‌فني
را افزايش داد.»
اين داروساز تصريح کرد: «پزشکان و دندانپزشکان صدها سال
است کار مي‌کنند و در جامعه شناخته شده‌اند ولي ما هنوز داريم تلاش مي‌کنيم
خودمان را اثبات کنيم. تلاش مي‌کنيم مسئولين ما را ببينند و به اين نتيجه
برسند حضور داروسازان در چرخه سلامت اهميت دارد. يک داروساز در بسياري از
عرصه‌هاي درماني مي‌تواند موثر باشد تنها بايد اين باور در افرادي که
مسئوليت دارند ايجاد شود.»سپید
