دارویی برای درمان سکته قلبي

اين دارو که به صورت نانوکپسول است، داراي ساختار پيازي‌شکل است، به طوري که لايه‌هاي مختلفي اطراف آن را گرفته است.

اين لايه‌ها با پلي-2- اکسازولين به هم متصل شده که به شدت به ترومبين حساسيت دارد. ترومبين ماده موجود در خون است که موجب لخته شدن مي‌شود.

دانشمندان از اين سيستم طبيعي بدن براي رهاسازي دارو استفاده کردند. اگر ترومبين بتواند لايه‌هاي اطراف دارو را از هم باز کند، آنگاه دارو رهاسازي مي‌شود.

اين روش بسيار سريع عمل مي‌کند. البته سرعت رهاسازي کاملا به غلظت ترومبين بستگي دارد؛ اما معمولا در مدت چند دقيقه اتفاق مي‌افتد. در اين روش کنترل رهاسازي دارو بسيار مهم است؛ زيرا داروي آزاد در گردش خون مي‌تواند باعث خونريزي در هر نقطه از بدن شود، به طوري که زخم‌هاي کهنه مجددا سر باز کنند.

اين گروه، دارو را به گونه‌اي طراحي کرده‌اند که تنها در صورت وجود لخته در خون، دارو رهاسازي شود؛ بنابراين عوارض جانبي آن به حداقل مي‌رسد.

اين روش درماني براي درمان سکته بسيار مناسب است؛ زيرا داروهاي فعلي عوارض جانبي متعددي دارند. به همين دليل است که تنها 3 تا 5 درصد از بيماران به صورت آني بعد از سکته، از اين داروها استفاده مي‌کنند.