» عمومی
شفا آنلاین>جامعه پزشکی>چند سالي مي‌شود که طبق مصوبه شوراي فرهنگ عمومي، اول شهريور را به نام روز پزشک نامگذاري کرده‌اند و دستشان هم درد نکند.
بالاخره اين نامگذاري اگر
فقط فرصتي بشود تا پزشکان بهانه‌اي داشته باشند بدون انگيزه گرفتن امتياز
بازآموزي يا چيزهاي ديگر، دور هم جمع شوند، خودش به اندازه کافي
هيجان‌انگيز هست؛ چه برسد به اينکه ساير اقشار و رسانه شوراي فرهنگ عمومي
هم، در اين توجه به پزشکان سهيم بشوند و يک شب هم اسم پزشک، بدون حرف از
زيرميزي و حق ويزيت توي خبرها شنيده شود.اينها همگي، البته که خوب است و احساس خوبي به آدم مي‌دهد و اين اميدواري را زنده مي‌کند که باب گفتگوي بين گروه‌هاي مختلف اجتماع به‌‌طور کامل بسته نيست و بلد هستيم با هم مکالمه کنيم و ... اما راستش را بخواهيد، اين ماجرا يک وجه ديگر هم دارد. اينکه نياز باشد بهانه‌اي براي بزرگداشت يک قشر و گروه جور کنيم، در حقيقت خيلي هم چيز فوق‌العاده‌اي نيست.
اينکه منتظر باشيم تا يکي بيايد و از شأن و منزلت پزشکان حرف بزند، اينکه يکي بيايد و به مردم يادآوري بکند که اين جماعت هم دارند زحمت مي‌کشند و گناه دارند و با آنها مهربان باشيد و حالا اگر زيرميزي هم گرفتند، اشتباه کردند و منظوري ندارند و بينشان يک عده هم آدم خوب و فداکار هم پيدا مي‌شود، ... باور کنيد که اصلا چيز خوشايندي نيست.
اصلا ديده‌ايد، همين اسم‌گذاري روزهاي تقويم، معمولا براي مشاغلي اتفاق مي‌افتد که وضع و منزلتشان به خطر افتاده است. مثلا ما روز معلم داريم، که هرچند کسي در جايگاه معنوي شغلشان شکي ندارد، اما همه مي‌دانيم که از حيث مادي چه وضعي دارند.
در مقابل ديده‌ايد که روز تاجر يا مثلا روز وزير در تقويم داشته باشيم؟ معلوم است که نه، چون تاجران محترم، چپشان پر است و نيازي به اينجور چيزها ندارند.
رسانه‌ها و اخبار هم مي‌خواهند کاري به کارشان داشته باشند، مي‌خواهند نداشته باشند. اگر حق انتخابي در کار باشد، ترجيح مي‌دهم جزو آن گروه‌‌هايي باشم که نيازي به نامگذاري تقويمي ندارند.
احسان رضايي
نظرشما
آخرین اخبار