از ام اس پیشگیری کنید

بنابراین تا حدودی می‌توان از بروز این بیماری پیشگیری كرد. پزشكان معتقدند انجام برخی اقدامات می‌تواند در پیشگیری از ام‌اس موثر باشد. این اقدامات بسیار ساده هستند؛ آنقدر ساده كه شاید كمتر كسی به آنها توجه كرده باشد. برخی از اقداماتی كه می‌تواند به هر یك از ما برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری كمك كند را می‌خوانیم.

كمبود ویتامین D یكی از مواردی است كه در ابتلا به بیماری ام‌اس می‌تواند موثر باشد. ویتامین D را می‌توان در زرده تخم‌مرغ، شیر، ماست، پنیر، كره حیوانی، روغن كبد ماهی و... جست‌وجو كرد.

استرس‌های روحی و هیجانی نیز می‌توانند خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهند. در نتیجه بهتر است افراد از این حس‌ها تا جای ممكن جلوگیری كنند و استرس را از خود دور كنند.

 خوردن فیبرها نیز می‌تواند به این پیشگیری كمك كند. فیبرها را در خوراكی‌هایی مانند خربزه و طالبی و سبزیجات می‌توانید پیدا كنید.

 ماهی نیز حاوی موادی است كه در عدم ابتلا و كنترل این بیماری نقش مهمی می‌تواند ایفا كند.

 روغن زیتون، آووكادو و سایر چربی‌های تك غیراشباعی را جایگزین سایر روغن‌ها كنید.

 مصرف دخانیات، یكی از عوامل موثر در ابتلا به ام‌اس است. افراد سیگاری یا كسانی كه دخانیات مصرف می‌كنند بیش از دیگران در معرض این بیماری قرار خواهند گرفت.

 فناوری و امواجی كه تلفن همراهمان می‌تواند از خود ساطع كرده و ما را در بر بگیرد، خطری برای مبتلاشدن به ام‌اس هستند. بنابراین تا می‌توانید خود را از این فناوری‌ها دور كنید.

 شاید به‌نظر نیاید اما محل زندگی در ابتلا به ام‌اس موثر است. مكان‌هایی كه پارازیت بیشتر، آلودگی شدیدتر و فاضلاب‌های وسیع‌تری دارند، خطرات ابتلا به این بیماری را چندین برابر افزایش می‌دهند.

 خوردن روزانه یك لیوان شیر، خطر ابتلا به ام‌اس را تا چهار برابر كاهش خواهد داد، پس از آن غافل نشوید.

 خوردن میوه‌های بنفش و قرمز (تمشك و شاتوت و...) و میوه‌های زرد و نارنجی را در برنامه‌ خوراك روزانه خود قرار دهید. دسته اول تاثیر رادیكال‌های آزاد را بر بدن شما كاهش خواهد داد و دسته دوم باعث می‌شود كه اعصاب شما عملكرد بهتری داشته باشد.

 گوجه بخورید. این ماده خوراكی قرمز رنگ اگر روزی به اندازه یك عدد میل شود، كاهش خطر ابتلا به ام‌اس را در پی خواهد داشت.

 چند نكته درباره استرس‌ شغلی

یك متخصص طب كار با اشاره به اینكه اگر افراد مقداری فشار را از جانب محیط احساس نكنند، انگیزه‌ای برای انجام فعالیت‌های خود ندارند، اظهار كرد: عوامل سازمانی و شرایط فیزیكی از مشكلاتی هستند كه می‌توانند باعث ایجاد استرس‌های شغلی در محیط كار شوند.

دكتر سوسن صالح پور با اشاره به اینكه استرس حالتی از بدن است كه در مواجهه با تعدادی از تظاهرات فیزیولوژیك خاص مشخص می‌شود، گفت: تظاهرات استرس رابطه مستقیم با سیستم عصبی خودكار بدن دارد كه این سیستم كنترل‌كننده پاسخ‌های فیزیولوژیك انسان است.

وی یادآورشد: اعصاب سمپاتیك و پاراسمپاتیك در بدن مسئول تنظیم سیستم خودكار هستند و شناخت تظاهرات استرس در بدن نخستین قدم در كنترل موثر استرس است.

این متخصص طب كار با اشاره به اینكه تظاهرات هیجانی و احساسی شامل احساس افسردگی، ناامیدی و پرخاشگری می‌شود، خاطرنشان كرد: استرس شغلی به معنی واكنش منفی فرد نسبت به فشار بیش از حد وارد بر وی یا سایر انواع تكالیفی كه در محیط كاری بر دوش فرد گذاشته می‌شود، است.