به گزارش شفا آنلاین، این نوع خاص از موتاسيون‌ها با تستي
تشخيص داده مي‌شوند که سازمان غذا و داروي آمريکا آن را هم تاييد کرده است.NSCLC شايع‌ترين فرم سرطان ريه است که موتاسيون‌ها در ژن EGFR در حدود 10 درصد اين نوع تومورها ديده مي‌شود.
«ايرِسا» نوعي مهارکننده کيناز براي بلوک کردن پروتئين‌هايي است که باعث تحريک رشد سلول‌هاي سرطاني با کمک موتاسيون‌هاي خاصي از EGFR مي‌شوند.
اين دارو براي
درمان بيماراني انديکاسيون دارد که تومورهاي آنها شايع‌ترين نوع
موتاسيون‌هاي EGFR را در NSCLC بيان مي‌کنند (حذف اگزون 19 يا جايگزيني
اگزون 21 L858R).
در همين راستا، کيت تشخيصي EGFR RGQ PCR نيز براي تشخيص بيماران مبتلا به
تومورهاي حاوي اين موتاسيون‌هاي ژني تاييد شده تا مشخص شود که کدام يک از
بيماران از درمان با «ايرِسا» منفعت مي‌برند و کانديد مناسبي براي اين
درمان هستند.
مدير
دفتر محصولات هماتولوژي و انکولوژي FDA معتقد است: «داروي تاييد شده گزينه
درماني موثري را به عنوان درمان خط اول براي بيماران انتخاب شده مبتلا به
سرطان ريه فراهم مي‌کند. اين تاييديه، حمايت بيشتري را از رويکردهاي درماني
با هدفمندي بيشتر براي درمان سرطان به عمل مي‌آورد.»
ايمني
و اثربخشي «ايرِسا» در يک مطالعه چند مرکزه و تک بازويي با حضور 106 بيمار
مبتلا به NSCLC متاستاتيک که قبلا درمان نشده و از نظر موتاسيون EGFR نيز
مثبت گزارش شدند، مورد بررسي قرار گرفت. اهداف اوليه مطالعه، ميزان پاسخ
قابل مشاهده، يا ميزان درصد بيماراني بود که شاهد عقب‌نشيني نسبي يا کامل
يا ناپديد شدن تومورها پس از درمان بودند. بيماران، روزانه با يک قرص 250
ميلي‌گرمي از «ايرِسا» تحت درمان قرار گرفتند.
نتايج نشان داد تومورها در
حدود 50 درصد از بيماران پس از درمان عقب‌نشيني کرده و کوچک شده و اين
تاثير درماني به مدت حداقل 6 ماه به طول انجاميد. ميزان پاسخ در بيماراني
که هر دو شکل موتاسيون را داشتند، يکسان بود.
اين
نتايج، با آناليز گذشته‌نگر يک کارآزمايي باليني ديگر هم تاييد شد که در
آن، يک گروه 186 نفره از اين بيماران، مورد بررسي قرار گرفتند. بيماران در
اين مطالعه، به‌طور تصادفي به دو گروه دريافت کننده «ايرِسا»، يا درمان با
carboplatin/paclitaxel تا 6 دوره، تقسيم شدند. نتايج نهايي نشان داد
بيماران درمان شده با «ايرِسا» در مقايسه با گروه مقابل، بهبود قابل توجهي
در بقاي بدون بيماري داشتند.
درمان با «ايرِسا» مي‌تواند عوارض جانبي جدي، مانند بيماري بافت بينابيني ريه، صدمه کبدي، سوراخ شدگي دستگاه گوارش، اسهال شديد و اختلالات چشمي ايجاد کند. شايع‌ترين عوارض جانبي مشاهده شده عبارت هستند از اسهال و واکنش‌هاي پوستي (مانند راش، آکنه، خشکي پوست و خارش).
«ايرِسا»
نخستين‌بار در سال 2003 براي درمان بيماران مبتلا به NSCLC پيشرفته، پس از
آنکه بيماري روي کموتراپي با پلاتينوم و دوستاکسل پيشرفت کرد، مورد تاييد
قرار گرفت. اما پس از مدتي، «ايرِسا» به طور داوطلبانه از بازار دارويي
جمع‌آوري شد، زيرا مطالعه‌هاي باليني که متعاقب تاييديه آن انجام شدند،
نتوانستند منافع باليني خاصي را براي آن تعيين کنند. تاييديه جديد اين دارو
براي گروه خاصي از بيماران، موضوعي جدا از تاييديه سال 2003 است.
اگراین همه عوارض مانند سوراخ شدن دستگاه گوارش وآسیب کبدی دارد پس ضررش بیش از سودمندی آن است . 
