داروهاي ارزان قيمت و کـاهـش مـرگ در بـدخـيمـي پـستـان

مهارکننده‌هاي آروماتاز شامل داروهايي نظير آناستروزول، لتروزول و اگزمستان است و مثال بي‌فسفونات‌ها، زولدرونيک.

2 مطالعه جديد، شواهد قوي به نفع اين موضوع ارائه داده‌اند که هر دوي اين داروهاي ژنريک ارزان قيمت، مي‌توانند به کاهش مرگ و مير ناشي از بدخيمي پستان در زنان يائسه کمک کنند.

اولين مطالعه، به بررسي 30 هزار زن يائسه مبتلا به بدخيمي پستان پرداخت که در 9 مطالعه باليني کوچک شرکت داشتند. پس از 5 سال از درمان بدخيمي، بيماراني که يک مهارکننده آروماتاز دريافت کرده بودند، شانس بقاي بيشتري در مقايسه با بيماراني داشتند که هورمون درماني استاندارد (تاموکسيفن) را مورد استفاده قرار دادند.

پس از گذشت 5 سال ديگر از درمان، دريافت يک مهارکننده آروماتاز باعث کاهش خطر عود بدخيمي تا 30درصد و کاهش احتمال مرگ از بدخيمي پستان تا 30درصد شد.( در مقايسه با گروهي که تاموکسيفن مصرف کردند).

محققان تخمين زده‌اند که در مقايسه با عدم درمان اندوکرين، مصرف مهارکننده‌هاي آروماتاز موجب کاهش خطر مرگ از بدخيمي پستان تا 40درصد پس از گذشت يک دهه از شروع درمان مي‌شود.

در مطالعه دوم، يافته‌هاي به‌دست آمده از بررسي 19هزار بيمار نجات يافته از بدخيمي پستان که در مجموع در 26 مطالعه باليني شرکت داشتند، تحليل شد. اين مطالعه مطرح کرد که 2 تا 5 سال درمان با بي‌فسفونات‌ها- داروهايي که معمولا براي درمان پوکي استخوان تجويز مي‌شوند- موجب کاهش خطر عود بدخيمي و افزايش شانس بقا در زنان يائسه مي‌شود. خطر مرگ پس از گذشت 10 سال از شروع درمان، 7/14 درصد در زنان دريافت کننده بي‌فسفونات و 18درصد در زناني بود که دارويي در اين زمينه مصرف نکردند، محاسبه شد. البته بنظر مي‌رسد که بي‌فسفونات‌ها در زنان پيش از يائسگي تاثير بسيار اندکي دارند.

طبق گفته محقق نويسنده اين مقاله، در حدود دو سوم تمام زناني که به بدخيمي پستان مبتلا هستند، يائسه‌اند و تومورهاي حساس به هورمون دارند.

در نتيجه، از مصرف هر دو داروي فوق سود مي‌برند. اين 2 دارو اغلب اثر يکديگر را کامل مي‌کنند؛ زيرا عارضه اصلي مهارکننده‌هاي آروماتاز، افزايش از دست رفتن توده استخواني و شکستگي‌هاست؛ درحالي که بي‌فسفونات‌ها خطر اين عارضه را کاهش داده و شانس بقا را افزايش مي‌دهند. البته مصرف اين داروها هم خالي از خطر نيست.

عوارض مهارکننده‌هاي آروماتاز که عبارتند از درد مفصلي و خشکي واژن، باعث مي‌شود که تا 20درصد از زنان نتوانند دوره 5 ساله درمان با اين داروها را تکميل کنند.