به گزارش شفا آنلاين،مطالعات نشان می‌دهند که پس از درمان، افراد مبتلا به بی‌خوابی در حدود ۲۰ دقیقه سریعتر از گذشته به خواب می‌روند و در زمان بیداری، کمتر احساس خواب‌آلودگی دارند. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد اثرات درمان به این شیوه از ۱ تا ۱۲ ماه باقی می‌ماند.
با این حال به نظر نمی‌رسد گفتاردرمانی در حالت کلی زمان خواب را بیشتر کند. برای کمک به افراد مبتلا به بی‌خوابی آنچه اهمیت بیشتری دارد مدت زمانی است که طول می‌کشد تا شخص به خواب رود، نه اینکه در کل چه مدت به خواب او اضافه می‌شود.
بر اساس نتایج مطالعاتی که روی ۱۱۰۰ مرد و زن انجام شده است، معمولا ۴ تا ۶ جلسه «گفتاردرمانی» برای فراگیری کامل این روش نیاز است. داروهایی که برای درمان بی‌خوابی تجویز می‌شوند تنها علائم آن را از بین می‌برند و نمی‌توانند آن را ریشه یابی کنند. این مطالعات نشان داد تنها یک جلسه گفتاردرمانی سبب شد تا ۶۰ درصد از افرادی که بی‌خوابی کوتاه‌مدت داشتند کمی بهبود یابند.
اختلال در خواب با اضطراب، افسردگی، فشار خون بالا و دیابت نوع ۲ مرتبط است. بی‌خوابی مزمن زمانی اتفاق می‌افتد که سه شب در هفته به مدت یک ماه یا بیشتر بی‌خوابی به سراغ فرد بیاید. قرصهای خواب‌آور عوارض جانبی متعددی دارند و علاوه بر آن اعتیادآور هستند، بنابراین درمان مناسبی به شمار نمی‌روند.
کسانی که از بی‌خوابی مزمن رنج می‌برند به طور مداوم نگران کمبود خواب و تاثیر آن بر عملکرد روزانه خود هستند. این مانند یک دور باطل است، یعنی هر چه بیشتر نگران خواب باشید زمان بیشتری بی‌خوابی خواهید کشید.
