اکنون، محققان قدم مهم و بزرگي را به سوي درک بهتر از اين بيماري برداشته‌اند.
به گزارش شفا آنلاین ،آنها در اين مطالعه از اطلاعات حدود 15000 بيمار که عصب واگ در معده آنها قطع
شده بود، استفاده کردند. بين سال‌هاي حدود 1970 تا 1995، اين روش، براي
درمان زخم بسيار مرسوم بود. سپس، اين بيماران واگوتومي شده بايد به‌طور
طبيعي در برابر ابتلا به بيماري پارکينسون محافظت شده باشند. نتايج اين
مطالعه نيز همين موضوع را تاييد کرد. در واقع، خطر بروز بيماري پارکينسون
در آنها پس از 20 سال نصف شده بود. اين مساله در مورد بيماراني صدق مي‌کرد
که به‌طور کامل عصب واگ آنها قطع شده بود. در مقابل، بيماراني که تنها قسمت
کوچکي از عصب واگ آنها قطع شده بود، با اين ميزان محافظت روبرو نشده
بودند. نتايج به دست آمده کاملا با اين ايده همخواني دارند که روند بيماري
به‌طور قوي به قطع کامل يا نسبي عصب واگ بستگي دارد که مي‌تواند مغز را تحت
تاثير قرار دهد. نتايج اين تحقيق در نشريهAnnals of Neurology به چاپ
رسيده است. محققان در اين مطالعه شواهد قوي‌اي را ارايه داده‌اند که بيماري
پارکينسون از دستگاه گوارش آغاز شده و از طريق عصب واگ به مغز مي‌رسد.
بسياري از بيماران قبل از آنکه علايم بيماري پارکينسون در آنها آغاز شود،
از علايم گوارشي رنج مي‌برده‌اند. بسياري از اين بيماران، سال‌ها قبل از
آنکه تشخيص بيماري پارکينسون در آنها مسجل شود، همواره يبوست داشته‌اند که
اين موضوع مي‌تواند نشانه زودهنگامي از ارتباط ميان پاتولوژي نورولوژيکي و
گاستروانترولوژيکي، مرتبط با عصب واگ، باشد.
فرضيه‌هاي قبلي در مورد ارتباط ميان بيماري پارکينسون و عصب واگ از مطالعه‌هاي حيواني و سلولي مطرح شده‌اند.
سپید
