تحقیقات انجام شده در سوئد نشان می دهد که زندگی در مکان های شلوغ و پر سر و صدا مانند نزدیکی فرودگاه، راه آهن، بزرگراه و جاده، سبب افزایش شاخص توده بدنی و چاقی می شود. در این مطالعه که به مدت 4 سال و با بررسی بیش از پنج هزار داوطلب 44 تا 66 ساله صورت گرفت، مشخص شد که زندگی در مکان های پر سر و صدا، با افزایش سایز دور کمر همراه است.
این محققان معتقدند که ارتباط بین چاقی و زندگی در مناطق که آلودگی صوتی دارد، به دلیل افزایش میزان هورمون استرس یعنی کورتیزول و اختلال خواب است. بر اساس مطالعات افرادی که به طور مداوم در معرض آلودگی صوتی قرار دارند، از چاقی در ناحیه مرکزی بدن (چاقی سیبی شکل) رنج می برند. منظور از چاقی در ناحیه مرکزی، دور کمر بیشتر از 88 سانتی متر برای زنان و 102 سانتی متر برای مردان و نسبت دور کمر به باسن 0.85 به بالا برای زنان و 0.90 به بالا برای مردان است. این نوع چاقی خطر بیماری های قلبی عروقی، دیابت و پرفشاری خون را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد.
یکی از پیامدهای آلودگی صوتی اختلال خواب است که به نوبه خود خطر ابتلا به چاقی و دیابت نوع 2 را افزایش می‌دهد.
تحلیل و بررسی چهل و پنج تحقیق بر روی بیش از ششصد هزار نفر نشان می‌دهد، در میان افرادی که در شب کمتر از پنج ساعت می‌خوابند خطر ابتلا به چاقی مفرط پنجاه و پنج درصد افزایش می‌یابد. همچنین خواب کمتر از شش ساعت در شب احتمال ابتلا به دیابت نوع 2 را بیست و هشت درصد افزایش می‌دهد.
تحقیقات نشان داده که کمبود خواب بین دو تا هفت روز در میان بزرگسالان تنظیم اشتها را مختل می‌کند. در این شرایط میزان لپتین (leptin)، هورمونی که پیام سیر شدن را به مغز می رساند، کاهش می یابد و در مقابل گرلین (ghrelin) هورمونی که حس گرسنگی را تحریک می کند، افزایش می‌یابد. به این ترتیب در احساس گرسنگی و سیری فرد تغییراتی ایجاد می گردد که منجر به چاقی مفرط خواهد شد.
مطالعات دیگر حاکی از این است افرادی که با کمبود خواب رو به رو می باشند بیشتر مواد غذایی چرب و شیرین می‌خورند. از سوی دیگر در مواقع کمبود خواب حساسیت به انسولین و تحمل گلوکز کاهش می‌یابد. این روند در دراز مدت به افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 منجر می‌شود.
سیمرغ
